Ο Γιάννης με το ένα «ν» - Οι απίθανες μεταμορφώσεις του τηλεστάρ της δραχμής

Από συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου, εισηγητής της χρεοκοπίας και τώρα φιλοευρωπαίος σύμβουλος του Αλ. Τσίπρα

Η τουρνέ του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στο μακρινό Τέξας και, κυρίως, η αποστροφή του λόγου που απηύθυνε σε ακαδημαϊκό ακροατήριο στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου του Οστιν για την Ελλάδα που δεν πρέπει να εξέλθει από την ευρωζώνη, τροφοδότησαν ακόμα μια φορά τις συζητήσεις για τις πολιτικές επεξεργασίες του
ΣΥΡΙΖΑ και το σχέδιο με το οποίο προτίθεται, αν κυβερνήσει, να οδηγήσει τη χώρα μακριά από την κρίση. 

Το σχέδιο αυτό ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το απέδωσε σε δύο καθηγητές, στον Γιάννη Βαρουφάκη και στον Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ τζούνιορ, δύο επιστήμονες που στο παρελθόν διετέλεσαν σύμβουλοι του Γιώργου «λεφτά υπάρχουν» Παπανδρέου - και το βέβαιο είναι ότι, αν δεν έτρεχαν σήμερα οι συριζαίοι για την πρόταση μομφής, θα είχαν βυθιστεί στους λογαριασμούς και στις ισοτιμίες για να επιβεβαιώσουν αν, όντως, συμφέρει το ευρώ ή αν ακόμα πιο πολύ συμφέρει ο Λαφαζάνης.

Αλλά γιατί βρέθηκε ο Τσίπρας στο μακρινό Οστιν για να διακηρύξει την πίστη του στην ευρωζώνη; 

Μια πειστική απάντηση είναι διότι εκεί το Πανεπιστήμιο είναι ανοιχτό. 

Μια δεύτερη, πιο πειστική απάντηση, διότι προσπαθεί να ενισχύσει την εικόνα ενός Τσίπρα εξωτερικού, αυτήν τη φορά όχι μέσω ενός αμφισβητούμενου φιλοσόφου όπως ο Ζίζεκ αλλά μέσω ενός καθηγητή της Οικονομίας, που για τον Αλέξη μοιάζει να αποκτά μεγαλύτερη ισχύ από τους κομματικούς οικονομολόγους, έναν Γιάννη Μηλιό, έναν Ευκλείδη Τσακαλώτο, έναν Σπύρο Λαπατσώρα (θα έλεγα και έναν Κώστα Λαπαβίτσα, αλλά αυτόν τον κάνανε μεταγραφή στην Κύπρο).

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ «Ν». Η αλήθεια είναι ότι, όντως, ο Γιάννης (που γράφει το όνομά του με ένα νι, αλλά κανένας αυτόματος διορθωτής δεν αναγνωρίζει την ιδιομορφία του) Βαρουφάκης πέρασε πολλές φουρτούνες το τελευταίο διάστημα, ώσπου να απαγκιάσει στο στοργικό λιμάνι Αλέξης Τσίπρας. 

Τελευταία τέτοια φουρτούνα ήταν η κρίση. 

Την ίδια ώρα που, προσδιορίζοντάς την ως latest greek drama προσπαθούσε να την εξηγήσει, υποδεικνύοντας στον ελληνικό λαό πώς να φερθεί γενναία και ανεξάρτητα απέναντί της, εκείνη του άλλαζε τον ανανία. 

Σύμφωνα με όσα καταθέτει ο ίδιος στην ιστοσελίδα του, υπέστη τρία δεινά. 

Πρώτον, κατέρρευσε οτιδήποτε προσπάθησε να αναπτύξει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, είτε σε προπτυχιακό είτε σε μεταπτυχιακό επίπεδο. 

Δεύτερον, συρρικνώθηκε ο μισθός του. 

Τρίτη αιτία, με τα δικά του λόγια: 

«Οι απειλές κατά της ζωής μελών της οικογενείας μου, που ακολούθησαν την επιμονή μου να συζητηθούν δημοσίως τα τελευταία σκάνδαλα των ελλήνων τραπεζιτών».

«Στο σύνολό τους, οι τρεις αυτοί παράγοντες σήμαιναν ότι είχε έρθει η ώρα να φύγω ξανά εκτός Ελλάδος», γράφει ο καθηγητής Βαρουφάκης. Απογοήτευση, δηλαδή, φτώχεια και φόβος. 

Από το 2012, λοιπόν, βάση του έγιναν οι ΗΠΑ. 

Διδάσκων στη Σχολή Λίντον Τζόνσον του Πανεπιστημίου του Οστιν, στο Τέξας, ξαναβρήκε γρήγορα την αυτοπεποίθησή του, γι' αυτό και κάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα σε ένα σόου όπως τα τελευταία που εκείνος συνηθίζει - σε κάποιο ξένο πανεπιστήμιο, να προσπαθεί να εκφράσει στα αγγλικά πράγματα που, ούτως ή άλλως, είναι δυσνόητα για ένα μέσο ελληνικό κοινό ακόμα και στη γλώσσα μας. 

Αλλά, καθώς λέγεται, την εκλαΐκευση της πολιτικής φροντίζει ο καθηγητής Βαρουφάκης.

Αραγε, όμως, το ότι είναι δυσνόητα τα οικονομικά επιτρέπουν την αμνησία των όσων ο ίδιος καθηγητής έχει υποστηρίξει προσφάτως, χωρίς να έχει κάνει την αυτοκριτική του γι' αυτά; 

Επιτρέπουν, δηλαδή, να χαράζει πολιτική για μια Ελλάδα στο ευρώ ο άνθρωπος που, με διαπρύσια αρθρογραφία, συμβούλευε τους Ελληνες να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο χρεοκοπίας με αισιοδοξία;

ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ. 

Είναι έτσι ακριβώς. Στις 28 Απριλίου 2010, ο καθηγητής Βαρουφάκης έγραφε στον ιστότοπο protagon.gr: 

«Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: 

Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; 

Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε. 

Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. 

Χωρίς δεύτερη κουβέντα. 

Οχι ως διαπραγματευτική μπλόφα [...] αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας». 

Σύμφωνα με την πλευρά αυτή, θα έπρεπε να μην έχουμε ανησυχήσει για τη δημοσιονομική μας κατάρρευση επειδή «μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη» διότι οι Ελληνες δεν είμαστε «ούτε οι φτωχότεροι ούτε οι πιο υπερχρεωμένοι» και διότι τα χρέη του Δημοσίου βαραίνουν περισσότερο τους ξένους, άρα «το κόστος της στάσης πληρωμών δεν θα το υποστούμε μόνοι μας». 

Κι αφού θα έχουμε φεσώσει τους ξένους, εμείς απλώς θα έπρεπε να μάθουμε να ζούμε λίγο μόνοι μας, με τη βοήθεια των τραπεζών που «έχουν πρόσβαση στις τεράστιες, κατά κεφαλήν, αποταμιεύσεις μας» και βγάζουν και πολλά κέρδη απ' αυτές. 

Και στο τέλος τέλος, προσέθετε, το θέμα θα το έχουν οι γερμανικές τράπεζες που θα κλονίζονταν από ενδεχόμενη δική μας στάση πληρωμών, οι Ευρωπαίοι που πίστευε ότι δεν μπορούν να μας διώξουν από την ΕΕ και γενικώς όλος ο υπόλοιπος κόσμος, τον οποίο θα αναστατώναμε: 

οι Αμερικανοί, το ευρώ, όσοι επένδυσαν στο ευρώ, κατά τον Γιάννη Βαρουφάκη, ήταν η ασφάλειά μας. 

Για να μην αναστατωθούν, κάποια στιγμή θα ξανάρχιζαν να μας πληρώνουν και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Γι' αυτό, προέτρεπε, «στάση πληρωμών λοιπόν! Τώρα! Με χαμόγελο και αισιοδοξία!».

Εν πάση περιπτώσει, ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν εισακούστηκε. 

Αυτός πέρασε αυτά που πέρασε, κι αφού στο μεταξύ υπάρχει ακόμα ευρώ, ας κάνει ακόμα μια αρχή και ας υποδείξει, μέσω του Αλέξη Τσίπρα, πώς θα σώσουμε πλέον και το ευρώ μαζί με τη χώρα.

ΧΤΥΠΑΕΙ ΘΕΣΗ Ενα από τα ταμπού της αριστερής σκέψης υποτίθεται ότι είναι η μνήμη, η αντίσταση στη λήθη της Ιστορίας, επειδή αν ξέρουμε το παρελθόν θα αποφύγουμε τα λάθη στην πορεία για το μέλλον. 

Στην περίπτωση του καθηγητή Βαρουφάκη ωστόσο, ακόμα και η λήθη είναι κάτι βαρύ και αδιανόητο. 

Ο άνθρωπος αυτός ζει και διεκδικεί εκ νέου παρέμβαση από θέση συμβούλου υποψήφιου μέλλοντος πρωθυπουργού χάρη στην αμνησία.

Με τα λόγια του Μποστ, δηλαδή, στον οποίο αν ζούσε θα είχε παραχωρηθεί αριστίνδην και αυτή η υπόθεση, «λησμόνει Πειναλέων, διότι όστις λησμονή δεν ενθυμείται πλέον». 

Και όπου κανείς δεν ενθυμείται ακμάζει ο κάθε καθηγητής Βαρουφάκης.




Η.Κανέλλης
tanea.gr