Για ποια ανατροπή μιλάμε;

Η γνώση είναι η μοναδική επανάσταση που μπορούν να διεκδικούν οι μαθητές

Πριν λίγες μέρες εμφανίστηκε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας στην πρώτη μέρα στα σχολεία σε ένα ΕΠΑΛ και χαιρέτησε την σχολική χρονιά, λέγοντας στα παιδιά να κάνουν ανατροπή. Αραγε τι είχε στο μυαλό του ο κ. Τσίπρας όταν έλεγε σε παιδιά 16 χρονών να κάνουν ανατροπή;

Η γνώση είναι η πιο ανατρεπτική διαδικασία. Αυτό που γνωρίζουμε τώρα
ανατρέπει το καθεστώς που γνωρίζαμε λίγο πριν. Επομένως αν υποθέσουμε ότι κάποιος, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, θέλει να εφαρμόσει ένα μέτρο για το οποίο οι καθηγητές των μαθητών ή οι ίδιοι οι μαθητές δεν συμφωνούν, θα πρέπει το μέτρο αυτό να είναι αντιεκπαιδευτικό λογικά. Αρα όταν επιλέγεις σαν μέτρο πίεσης προς αυτόν που θέλει σύμφωνα με τη δική σου αντίληψη να κάνει κακό στην εκπαίδευση, να κλείσεις το σχολείο η να καταλάβεις το σχολείο και να το γεμίσεις επιγραφές στους τοίχους, ουσιαστικά του κάνεις το κέφι!

Δηλαδή καταλαμβάνοντας τον τόπο που διαδραματίζεται η ανατροπή που θα κάνεις μεθαύριο μαθαίνοντας γράμματα, που είναι το εργαλείο της δύναμης σου για ανατροπή, ουσιαστικά καταδικάζεσαι στην αποτυχία και στην αμάθεια. Και αυτός που θεωρεί την παιδεία μέσο ανατροπής θα πρέπει να προβάλλει πώς επιτυγχάνουν να δημιουργήσουν ανάπτυξη οι απόφοιτοι ορισμένων πανεπιστημίων του εξωτερικού με τις συμπεριφορές τους εκεί. Οι οποίες σίγουρα είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που προβάλλονται εδώ ως ανατρεπτικές.

Οι απόφοιτοι του ΜΙΤ στις ΗΠΑ ας πούμε, έναν τόπο μητρόπολη του καπιταλισμού που όμως κάποιος διδάσκεται πως θα δημιουργήσει ανάπτυξη για τον τόπο του, έχουν δημιουργήσει 4.000 εταιρείες σε όλο τον κόσμο με συνολικό ετήσιο κύκλο

εργασιών περί τα 256 δισ. δολάρια. 

Η αμερικάνική Association of University Technology Managers αναφέρει ότι κατά το οικονομικό έτος 2010 η δραστηριότητα μεταφοράς τεχνολογίας των πανεπιστημίων στις ΗΠΑ οδήγησε στην εμφάνιση 658 νέων προϊόντων, στην ίδρυση 596 νέων επιχειρήσεων έντασης γνώσης, εκ των οποίων οι 435 είχαν έδρα κοντά στο Πανεπιστήμιο από όπου προήρθε η γνώση, σε κύκλο εργασιών ύψους 2.3 δισ. δολάρια από συμβάσεις εκχώρησης, στην υποβολή 12.109 αιτήσεων για διπλώματα ευρεσιτεχνίας και στην απόκτηση 3.417 πατεντών!

Κατά τη γνώμη μου όταν κάποιος θέλει να κάνει ανατρεπτικούς τους νέους θα πρέπει να βγάζει ημερολόγια που θα προβάλλουν τέτοιες ειδήσεις , και όχι να βάζει φωτογραφία στο ημερολόγιο ενός οργισμένου νέου με καλυμμένο πρόσωπο να πετάει μια μολότωφ. Τέτοια θα ήθελα να λέει ο κ. Τσίπρας και τότε πραγματικά θα τον θεωρούσα ανατρεπτικό.

Όπως επίσης όταν μιλάει σε φοιτητές θα ήθελα την γνώμη του για το παρακάτω. Η συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων διδακτόρων είναι άμισθοι. Ουσιαστικά είναι οι "μαύροι" μιας μελανής πλευράς του συστήματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας. Χωρίς καμμία αξιολόγηση τις περισσότερες φορές, με μόνο κριτήριο αν θα δεχθούν να δουλέψουν τσάμπα εγγράφονται για διδακτορικό και εκεί αρχίζει ενας γολγοθάς που οι ίδιοι δεν γνωρίζουν. Ο άμισθος υποψήφιος διδάκτορας, καταρχάς είναι ενας σκληρά εργαζόμενος ο οποίος δεν πρόκειται να αποκτήσει ποτέ ταξική συνείδηση, γιατι απλά δουλεύει τσάμπα. Είναι δηλαδή δούλος.

Άρα, αν υποτίθεται ότι οι "προοδευτικές" διοικήσεις των παντός είδους εργαζομένων στα ΑΕΙ έπρεπε να πουν κατι, έπρεπε κατά τη γνώμη μου να μην επιτρέπουν τέτοια κατάσταση. Οι ισχυρισμοί ότι είναι εκπαιδευόμενοι δεν αντέχουν σε καμμία κριτική και είναι αστείοι. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που οι διδάκτορες να δουλεύουν τσάμπα.

Βέβαια αυτή η κατάσταση βολεύει καθηγητές που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν χρήματα από ανταγωνιστικά προγράμματα στους διδάκτορες τους, επειδή δεν είναι ανταγωνιστικοί στην έρευνα τους. Και όταν ακούνε ανταγωνισμός τους πιάνει κρύος ιδρώτας. Αν κύριε δεν μπορείς να εξασφαλίσεις προγράμματα σήμερα, τότε εφόσον δεν μπορείς να δώσεις θέση εργασίας σε έναν άνεργο πτυχιούχο, καλό θα είναι να ερωτηθεί η κοινωνία, αν επιθυμεί να πληρώνει έναν καθηγητή ΑΕΙ, ο οποίος εχει στη δουλειά έναν άνεργο χωρίς να τον πληρώνει, ανασφάλιστο και χωρίς να του διασφαλίζει έστω κάτι. Το μόνο που συντηρεί αυτός ο καθηγητής είναι ένα σάπιο καθεστώς ανίκανων να προσαρμοστούν σήμερα καθηγητών.

Για αυτά θα ήθελα να μιλάει σήμερα ένας που θέλει να προτρέπει τους νέους σε ανατροπή. Για πραγματική και ουσιαστική ανατροπή. Μια ανατροπή που θα κινήσει την κοινωνία προς την σωστή κατεύθυνση.

Του Δημήτρη Κουρέτα, Καθηγητή και Αναπληρωτή Πρύτανη στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Πηγή: Τα Νέα