Οι προκλήσεις της κεντροδεξιάς είναι μπροστά, δεν πετυχαίνονται όμως με τεχνάσματα

Κρίση. Εμπιστοσύνη. Πολιτική. Κόμματα. Τέσσερις λέξεις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά με νοήματα άμεσα συνδεδεμένα με τις καθημερινές συζητήσεις στην Ελλάδα σήμερα. Μια Ελλάδα που βρέθηκε στο επίκεντρο της οξύτατης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης πολλαπλών παραγόντων, εσωτερικών και εξωτερικών. Και σε μια Ελλάδα που η οικονομική κρίση τροφοδότησε μια εκτεταμένη κοινωνική και πολιτική κρίση, που όταν ξεπεραστεί θα έχει αφήσει πίσω της διαφορετική χώρα από αυτή που είχαμε συνηθίσει. Σε όλα τα επίπεδα.

Σ’αυτό τον τυφώνα αμφισβήτησης, το πολιτικό σύστημα ταρακουνήθηκε συνθέμελα περνώντας βιώνοντας και το ίδιο οξύτατες μεταβολές και διανύοντας περίοδο κρίσης αντιπροσώπευσης αλλά και νομιμοποίησης. Τα αποτελέσματα των Εθνικών εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 απλά επικύρωσαν την εικόνα. Το εκλογικό σώμα εκδικήθηκε τα παραδοσιακά κόμματα, τα οποία αν θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν, πρέπει να αλλάξουν αναζητώντας την Άνοιξη του 2013 τη δική τους

εαρινή αναγέννηση. Για το λόγο αυτό από έχουν μπει σε διαδικασίες αναδιοργάνωσης και εσωτερικών αλλαγών, σε μια προσπάθεια να ξαναβρούν τον προσανατολισμό τους.

H Νέα Δημοκρατία είναι το παλαιότερο κόμμα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας και ραχοκοκκαλιά της σημερινής κυβέρνησης. Ένα κόμμα που συνδέεται με ιστορικές επιλογές για τον εκδημοκρατισμό της χώρας, την έξοδο της από τη διεθνή απομόνωση και τη συμμετοχή της στην κοινότητα των αναπτυγμένων κρατών της Ευρώπης και του Δυτικού Κόσμου. Και ένα κόμμα που από το Νοέμβριο του 2009, οπότε και η βάση του εξέλεξε για πρώτη φορά τον Αντώνη Σαμαρά, βρίσκεται σε συνεχή διαδικασία εξέλιξης. Η Νέα Δημοκρατία οδεύει όμως και αυτή με τη σειρά της προς Συνέδριο, με τις απαιτήσεις, τις προσδοκίες, αλλά και τις προκλήσεις, να είναι πολλές και σημαντικές. Καλείται να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με το ποιος είναι ο ρόλος ενός σύγχρονου κεντροδεξιού κόμματος στο δεδομένο οικονομικο-κοινωνικό περιβάλλον, πως οι βασικές ιδεολογικές της αρχές θα μπορέσουν να απαντήσουν στο σημερινό ρευστό σκηνικό αλλά και άλλα ζητήματα, πιο εσωτερικά. Για παράδειγμα, πως θα ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη κοινωνικών στρωμάτων που παραδοσιακά άνηκαν στην κεντροδεξιά, αλλά και πως οι δομές και οι διαδικασίες του κόμματος θα αποτελέσουν γέφυρα για τη συμμετοχή των νέων κοινωνικών δικτύων, στην πολιτική διαδικασία.

Το 9^ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας όμως αποκτά για πρώτη φορά κομβικό χαρακτήρα και το αποτέλεσμα του θα πρέπει να επηρεάσει τις εσωτερικές του δομές και τα «κανάλια» αλληλεπίδρασης του με άλλα «κύτταρα» του πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Χωρίς ριζοσπαστικές αλλαγές, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει μέλλον και πιθανότατα ο Αντώνης Σαμαράς το έχει αντιληφθεί περισσότερο από όλους. Δομές που θα ξεφύγουν από τις ακαμψίες του παρελθόντος και θα αναδιαμορφωθούν με βασικό κριτήριο τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με όλες τις οντότητες του ευρύτερου κόμματος. Από τις τοπικές και περιφερειακές οργανώσεις μέχρι τις επαγγελματικές οργανώσεις, όλα τα υπό-σύνολα θα πρέπει να είναι σε μόνιμο «διάλογο» μεταξύ τους, με τον κεντρικό μηχανισμό να συνθέτει δημιουργικά. Η ευέλικτη διοίκηση είναι προαπαιτούμενο λοιπόν και θα πρέπει να αφορά λίγους, που θα έχουν τη δυνατότητα με τις αποφάσεις τους να εμπνεύσουν περισσότερους να ασχοληθούν σε περιφερειακό επίπεδο και ανά αντικείμενο ενασχόλησης. Η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να ξαναγίνει ένα έντονα παρεμβατικό κόμμα, με συνεχή παρουσία σε όλα τα «μέτωπα» του πολιτικού και κοινωνικού βίου, ώστε οι ιδέες και οι προτάσεις της να διαμορφώνουν τη δημόσια συζήτηση.

Θα πρέπει να γίνει ένας ζωντανός οργανισμός παραγωγής πολιτικής και όχι απλά διαχείρισης εξουσίας και ισορροπιών. Η λογική δώσε καρέκλες- όπως γίνεται το τελευταίο διάστημα αφειδώς- σε σφουγγωλάριους για να μη γκρινιάζουν πρέπει να τελειώσει. Δεκάδες γραμματείες και μέλη αυτών χωρίς να ξέρουν τι κάνουν. Αυτά τα τεχνάσματα είναι που μας έφεραν ως εδώ. Η Συγγρού πρέπει να λειτουργεί με εταιρικά πρότυπα και όσοι θα έχουν τιμή να εργάζονται από εκεί θα πρέπει να εκτελούν συγκεκριμένες δουλειές ανάλογα με τις δεξιότητες τους. Για να μπορεί να παρέχει στήριξη τόσο στον ίδιο τον πρωθυπουργό, όσο και στους ίδιους τους βουλευτές. Θα πρέπει να εξελιχθεί λοιπόν σε ένα κόμμα που θα παράγουν τα στελέχη του πολιτική βασισμένη στα ερεθίσματα της κοινωνίας και οι βουλευτές θα τη διεκδικούν και θα την ολοκληρώνουν.

Ένα ακόμα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί στο Συνέδριο είναι η ριζική ανανέωση του στελεχιακού του δυναμικού. Άνθρωποι νέοι, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, πολιτικοποίηση, νέες και καινοτόμες ιδέες και δραστήρια παρουσία στον κοινωνικό και επαγγελματικό τους περίγυρο θα πρέπει να αξιοποιηθούν σε όλα τα επίπεδα του κομματικού μηχανισμού. Δεν είναι απαραίτητο να προέρχονται μόνο από την ΟΝΝΕΔ, αλλά ούτε να βαπτίζουμε ανανέωση το ότι τοποθετούνται κάποιοι που  πέρασαν πριν από κάποιες δεκαετίες από την νεολαία και σήμερα είναι στη δύση τους, αφού βέβαια έχουν μπει σε αμέτρητες κυβερνητικές θέσεις.  Οι νεότερες γενιές, μαζί με την εμπειρία των προηγούμενων, μπορούν να συνθέσουν το δυναμικό εκείνο που θα βγει στην κοινωνία και θα επικοινωνήσει τις διαχρονικές αρχές και αξίες της Κεντροδεξιάς και τις απαντήσεις της στα πολύπλοκα και αυξανόμενα προβλήματα του σήμερα. Είναι τεράστια πρόκληση άλλωστε να μπορέσει η ΝΔ να γίνει ελκυστική σε καταρτισμένους ανθρώπους να ασχοληθούν με την παραγωγή πολιτικής της, μιας και σήμερα κάτι τέτοιο έχει πάψει να συμβαίνει.

Με τη ριζική ανανέωση λοιπόν σε δομές, διαδικασίες και στελεχιακό δυναμικό, η Νέα Δημοκρατία μετά το 9^ο Συνέδριο της θα μπορεί να απαντήσει στις προκλήσεις των καιρών και να αποτελέσει κινητήριο δύναμη για τις προσπάθειες της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για «σπάσιμο» όλων των παθογενειών του παρελθόντος και έναρξη ενός ενάρετου κύκλου στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία, που θα βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα και θα την επαναφέρει δυναμικά στο διεθνές σκηνικό.

Έγελος

 antinews.gr