Συνδικαλιστική κοπάνα

Προς διοικούντες την ΕΛΜΕ Καβάλας ενταύθα,

Συγχαρητήρια ω ασυμβίβαστοι συνδικαλιστές για τη χθεσινή κοπάνα από την εργασία σας ένεκα γενικής συνέλευσης. Εύγε για την αδούλωτη στάση σας κόντρα στη Μέρκελ, την πολιτική των μνημονίων και τα κοράκια των Βρυξελλών. Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι παίξε-γέλασε. Εδώ, σε τούτη την υπέροχη χώρα, το δικαίωμα των εκπαιδευτικών να χάνουν μια ολόκληρη μέρα δουλειάς, προκειμένου να πάρουν μέρος στη γενική τους συνέλευση, δηλαδή να ανταλλάξουν απόψεις και να πάρουν αποφάσεις για ζητήματα κλαδικά, που ουδεμία σχέση έχουν με την εκπαιδευτική διαδικασία

προκαλώντας ασυστόλως μια κοινωνία που υποφέρει, είναι κατοχυρωμένο. Παραινέσεις περιττές δεν χρειάζονται. Η κριτική για τέτοιου είδους ζητήματα δεν σας αγγίζει. Άλλωστε, χρόνια τώρα πολλοί εκπαιδευτικοί δηλώνουν κατ’ ιδίαν πως ντρέπονται για αυτά τα «κεκτημένα», αλλά η ουρά του γαϊδάρου δεν λέει να στάξει.

Η φήμη για την αντίδραση του προϊσταμένου της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Καβάλας, που κάμφθηκε κατόπιν της ανένδοτης στάσης σας αποτελεί ένα ακόμα παράσημο, που κερδίσατε στα πεδία των μαχών. Ναι, έτσι δένεται το ατσάλι. Στη φωτιά και στον αγώνα. Στις χαμένες διδακτικές ώρες, ένα δικαίωμα που κατακτήθηκε με αγώνα σε καιρούς χαλεπούς. Άλλωστε, τα επιχειρήματα σε τούτη την παράλογη εποχή περισσεύουν. Θα μπορούσατε κάλλιστα να υποστηρίξετε ότι η συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις γενικές συνελεύσεις προάγει την εκπαιδευτική διαδικασία, αφού συμβάλλει στην επίλυση προβλημάτων που τους απασχολούν.

Θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να αντιτείνει ότι όπως συμβαίνει με τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, γενικές συνελεύσεις με τα ίδια θέματα θα έπρεπε να γίνονται εκτός διδακτικού ωραρίου. Ένα απόγευμα Δευτέρας για παράδειγμα ή ένα πρωινό Σαββάτου, το οποίο ευχαρίστως θα διέθεταν όσοι εκπαιδευτικοί αντιλαμβανόμενοι την οξύτητα των προβλημάτων ήθελαν να πάρουν μέρος στις συνελεύσεις. Η απάντηση που θα δίνατε είναι προφανής: Οι γενικές συνελεύσεις δεν συγκαλούνται για τους συνειδητοποιημένους εκπαιδευτικούς. Το κίνητρο των χαμένων διδακτικών ωρών θεωρείται και είναι απολύτως απαραίτητο για τους ανθρώπους, που διδάσκουν στη νέα γενιά ετούτης της χώρας υπευθυνότητα.

Μια μόνο απορία μένει: Δεν μπαίνετε στη διαδικασία να πάρετε υπόψη σας τον δικαιολογημένο θυμό της ελληνικής κοινωνίας; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι εκθέτετε ανεπανόρθωτα αυτούς που εκπροσωπείτε; Τόση συνδικαλιστική τύφλωση πια;

 http://spitseris.blogspot.gr