Επικίνδυνοι τυχοδιωκτισμοί

Η χώρα δεν είναι τσιφλίκι κανενός κόμματος για να κάνει εκλογές όποτε του γουστάρει, μαζεύοντας τα ρετάλια της πολιτικής προκειμένου να φτιάξει όπως-όπως μια κυβέρνηση. 

Αν παρέσυρε πάλι ο κ. Καμμένος τον κ. Τσίπρα, όπως «στο ηρωικό όχι της Κύπρου», είναι δικό του πρόβλημα και ας μην το φορτώνει στις πλάτες μας.

Λυπάμαι πραγματικά για την οργή με την οποία ξεκίνησα το σημερινό μου σημείωμα, αλλά και μόνο στο άκουσμα της λέξης «εκλογές» από τον κ. Τσίπρα ανατρίχιασα και, όπως πιστεύω, έτσι θα αντέδρασε και η πλειοψηφία των φορολογούμενων που πληρώνουν και τις εκλογές. Το πώς θα αντιδράσουν οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ είναι δικό τους πρόβλημα.

Εκλογές γιατί;

Για να βολευτεί το πιθανό 27% του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Αλέξης Τσίπρας στην καρέκλα του πρωθυπουργού και να πληρώσουμε εμείς και τον λογαριασμό και τα σπασμένα;

Εκλογές γιατί;

Είναι τα νεύρα μας σε κατάσταση που να αντέχουν ακόμη μία φορά το «θρίλερ» που περάσαμε στις προηγούμενες εκλογές μέχρι να αποφασίσουν οι σημερινοί “εθνοσωτήρες” να μας σώσουν;

Ακόμη δεν το πιστεύουμε πως δεν υπέκυψαν σε κοντόφθαλμες επιλογές και κατάφεραν να βρουν ένα σωστό τρόπο συνεργασίας. Τώρα αν έβαλαν τον « Όσιο Μανιτάκη» , τον προστάτη των κρατικών υπαλλήλων, να κάνει μεταρρύθμιση στο φαύλο ελληνικό κράτος ήταν όντως μεγάλη γκάφα. Ευτυχώς που την κατάλαβαν και κάπως πάνε να την μαζέψουν. Μένει να το δούμε βέβαια αν και πως θα την μαζέψουν.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, απολύτως κανένας λόγος να περάσουμε πάλι το μαρτύριο της σταγόνας και της ηλεκτρικής καρέκλας μέχρι να δούμε ποιόν θα φορτώσουν στην κυβέρνηση να μάθει στου «κασίδη το κεφάλι» το επάγγελμα του υπουργού και του υφυπουργού.

Δεν έχουμε πλέον αντοχές για πειράματα, με τα λίγα λεφτά που έχουν μείνει από τους φόρους μας στον κρατικό κορβανά ή τα υπόλοιπα που μας έχουν αφήσει στις τράπεζες τα χαράτσια.

Ο τόπος έχει ανάγκη από ηρεμία, σιγουριά και την βεβαιότητα ότι δεν θα μπει στην οδυνηρή περιπέτεια της δραχμής και των κλειστών συνόρων για να απολαμβάνει ο οποιοσδήποτε Έλληνας-Χότζας την εξουσία και την πρωθυπουργική καρέκλα.

Ο τόπος έχει ανάγκη να βρει δουλειά στους ανέργους του με νέες θέσεις εργασίας και όχι με “ανακύκλωση” θέσεων στο κράτος, με τα γελοία συστήματα του τύπου βγάζω ένα απατεώνα και βάζω έναν τίμιο από το ΑΣΕΠ…

Βγάζω έναν άχρηστο από μια άχρηστη κρατική θέση και στριμώχνω εκεί έναν άσχετο από τον αντικείμενο, μόνο για να μην τον χάσω από πελάτη του κόμματος.

Βγάζω έναν από κάποιο Οργανισμό που πρόκειται να κλείσω, αλλά τελικά δεν κλείνω τον Οργανισμό και κάνω προσλήψεις...

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης με τις διαφορετικές αντιλήψεις και τις διαφορετικές ιδεολογίες που συμφωνεί μόνο στην βασική αρχή “...ας κρατήσουμε την κυβέρνηση... Καλά είναι...”

Αυτοί βέβαια οι κίνδυνοι και τα αναγκαστικά πισωγυρίσματα, των άσχετων μεταξύ τους κομμάτων, που δεν επιτρέπουν πρόοδο ούτε στην οικονομική ούτε στην κοινωνική πολιτική, δεν θα αποφευχθούν ούτε αν (εντελώς θεωρητικά το λέω) επανέλθει ο δικομματισμός στην εξουσία. Γιατί στην Ελλάδα έχουν γελοιοποιηθεί τόσο οι σοσιαλιστικές ιδεολογίες όσο και οι φιλελεύθερες, ενώ στην ίδια σειρά περιμένουν τώρα οι αριστεροί των διαφόρων αποχρώσεων...

Επειδή λοιπόν οι αυτοδυναμίες είναι μακρινό όνειρο και ο πολυκομματισμός στην κυβέρνηση είναι αναπόφευκτος, πρέπει να μπουν και κανόνες πολιτικού παιχνιδιού. Πρέπει να γνωρίζουμε και εμείς από την αρχή τι πραγματικά πιστεύουν και τι μπορούν να κάνουν από αυτά που πιστεύουν τα κόμματα μιας συγκυβέρνησης.

Τα κόμματα που υπολογίζουν να ζητήσουν συνεργασίες από τους “μικρούς” της Βουλής οφείλουν πριν απ’ όλα να εξηγήσουν σε εμάς ποια θα είναι η βάση της συμφωνίας τους για την πολιτική που θα ακολουθήσουν.

Και τι πρόκειται να δούμε για τα χρόνια της θητείας τους.

Δεν μπορεί δηλαδή ο κ. Καμμένος να παριστάνει όποτε θέλει τον φιλελεύθερο και όποτε το κρίνει αναγκαίο για τις προσεγγίσεις του… να λυσσάει για να μείνει ανέπαφο το κράτος χωρίς απολύσεις.

Η ιδεολογική συμφωνία πρέπει να γίνει πρώτα μαζί μας και μετά μεταξύ τους. Τον τρόπο ας τον βρουν αυτοί που καίγονται για την εξουσία.

Αλλά όταν στον ΣΥΡΙΖΑ του πιθανού 27% δεν έχει ξεκαθαρίσει, ούτε μεταξύ των κορυφαίων στελεχών του, ούτε με τις πλατφόρμες του… τι ακριβώς θα γίνει με το ευρώ, με τα δανεικά, με την οικονομία, με τις καταθέσεις, με τις θέσεις εργασίας, με το μείγμα της οικονομικής του πολιτικής, με την πραγματική έκταση του κράτους, τι συμφωνία βάσης μπορεί να κάνει με εκείνους που θα επιδιώξει να σχηματίσει κυβέρνηση μετά τις εκλογές;

Αν λοιπόν επείγεται ο κ. Τσίπρας για εκλογές, ας μαζέψει τις συνιστώσες του, τις πλατφόρμες του… και τις δραχμές του και ας πάει στη Βενεζουέλα να τις προβάλει. Και εμείς θα δούμε τι θα γίνουμε με τα δανεικά μας και με το λαίμαργο κράτος μας.




Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr