Η Γενοκτονία των Ποντίων και ο μεθοδευμένος αφανισμός τους,
κρύβει κι ένα τραγικό μυστικό.
Τα χιλιάδες παιδιά που έμειναν πίσω
ορφανά και υιοθετήθηκαν από Τούρκους.
Ένα από τα ορφανά του Πόντου είναι η Ταμάμα η οποία έγινε ταινία από Τουρκάλα σκηνοθέτιδα.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Γιώργου Ανδρεάδη, "Ταμάμα η αγνοούμενη του Πόντου", ήταν δραματική η συλλογή αυτών των παιδιών.
Τα παιδιά στο αντίκρισμα του Έλληνα παπά, δασκάλου και Τούρκου αστυνομικού, τους οποίους ούτε καν γνώριζαν, αρνιόντουσαν να τους ακολουθήσουν.
Η ταλαιπωρία της εξορίας και η πείνα που πέρασαν θέριωνε μέσα τους το φόβο να ακολουθήσουν άγνωστους ανθρώπους. Αγκάλιαζαν τους «θετούς» γονείς τους και με κλάματα ο αστυνομικός και με βία τα αποσπούσε για να τα πάρει και να τα φέρει στο στρατόπεδο.
Η εργασία αυτή κράτησε εβδομάδες, μέχρις ότου συγκεντρωθούν όλα τα χαμένα ορφανά.
Συγκινητική στιγμή στην αυλή του άμοιρου Χατζή Εμίρ του μπαλωματή των παπουτσιών, όταν η επιτροπή έφτανε και στη δική του αυλή. Δύο χρόνια τώρα μεγάλωσε δίπλα του τα δύο ορφανά αγόρια και τα αγάπησε πολύ. Είχε οχτώ κορίτσια κανένα αγόρι. Τώρα που απέκτησε δύο αγόρια ήρθαν να του τα πάρουν. Έκλαιγαν τα δυο ορφανά, έκλαιγε ολόκληρη η φαμίλια του Χατζή Εμίρ, αλλά ο νόμος είναι νόμος, ιδίως όταν αντιμετωπίζει αδυνάτους. Η πρώτη απόφαση για το διωγμό πάρθηκε το 1911. Το επίσημο τουρκικό κράτος μιλάει για "συμπλοκές" και δεν παραδέχεται την γενοκτονία των Ποντίων.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Γιώργου Ανδρεάδη, "Ταμάμα η αγνοούμενη του Πόντου", ήταν δραματική η συλλογή αυτών των παιδιών.
Τα παιδιά στο αντίκρισμα του Έλληνα παπά, δασκάλου και Τούρκου αστυνομικού, τους οποίους ούτε καν γνώριζαν, αρνιόντουσαν να τους ακολουθήσουν.
Η ταλαιπωρία της εξορίας και η πείνα που πέρασαν θέριωνε μέσα τους το φόβο να ακολουθήσουν άγνωστους ανθρώπους. Αγκάλιαζαν τους «θετούς» γονείς τους και με κλάματα ο αστυνομικός και με βία τα αποσπούσε για να τα πάρει και να τα φέρει στο στρατόπεδο.
Η εργασία αυτή κράτησε εβδομάδες, μέχρις ότου συγκεντρωθούν όλα τα χαμένα ορφανά.
Συγκινητική στιγμή στην αυλή του άμοιρου Χατζή Εμίρ του μπαλωματή των παπουτσιών, όταν η επιτροπή έφτανε και στη δική του αυλή. Δύο χρόνια τώρα μεγάλωσε δίπλα του τα δύο ορφανά αγόρια και τα αγάπησε πολύ. Είχε οχτώ κορίτσια κανένα αγόρι. Τώρα που απέκτησε δύο αγόρια ήρθαν να του τα πάρουν. Έκλαιγαν τα δυο ορφανά, έκλαιγε ολόκληρη η φαμίλια του Χατζή Εμίρ, αλλά ο νόμος είναι νόμος, ιδίως όταν αντιμετωπίζει αδυνάτους. Η πρώτη απόφαση για το διωγμό πάρθηκε το 1911. Το επίσημο τουρκικό κράτος μιλάει για "συμπλοκές" και δεν παραδέχεται την γενοκτονία των Ποντίων.
Παρακολουθείστε βίντεο με απόσπασμα από την εκπομπή "Φάκελοι" του Αλέξη Παπαχελά...
Ενενήντα και πλέον γενιές και 3000 χρόνια παραμονής σ' εκείνη τη γωνιά του πλανήτη
φαίνεται δεν ήταν αρκετή για να ριζώσουμε στα χώματα εκείνα.
Από τα μέσα του 1919 μια νέα μέρα ξημέρωσε για τον ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
Κι αυτή την μέρα την ξεκίνησαν οι πρόγονοί μας.
Ήρθαν σαν πρόσφυγες, πεινασμένοι, άρρωστοι, φοβισμένοι και φτωχοί.
Φτωχοί από οικογένεια, φτωχοί από φίλους, φτωχοί από σπίτια, περιουσίες και υπάρχοντα.
Δούλεψαν σκληρά, μάθανε στα παιδιά τους γράμματα, ασχολήθηκαν με τα προβλήματα
της κοινωνίας και κατάφεραν να ενσωματωθούν πλήρως με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο.
Ας μην ξεχνάμε πως εδώ είμαστε 3-4 γενιές και πίσω μας,
στον ΠΟΝΤΟ, στη Μ. ΑΣΙΑ, αφήσαμε νεκρούς 90 γενεών.
Εδώ είμαστε λίγοι, ΕΚΕΙ είμαστε πολλοί....
pontos-news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου