Περί "αφελληνισμού" των τραπεζών

Πριν από όχι και τόσα πολλά χρόνια, είχα κάνει πολύ μεγάλη κουβέντα με ένα πολύ γνωστό πρόσωπο της αγοράς, σχετικά με τις διαδικασίες των γενικών συνελεύσεων στην Ελλάδα και πως αδικούνται οι μέτοχοι με το σημερινό καθεστώς.

Ουσιαστικά, υποστήριζα ότι θα πρέπει να αντιγράψουμε τον τρόπο με τον οποίον γίνονται τα πράγματα στο εξωτερικό (και έχω περιγράψει στο παρελθόν αναλυτικά πως γίνονται) με σκοπό να μπορούν οι μέτοχοι να επιβάλουν την άποψή τους, διότι τις περισσότερες φόρες οι διοικήσεις κάνουν ό,τι θέλουν και δεν μπορούν οι μέτοχοι να κάνουν τίποτα, ακόμα και όταν η διοίκηση είναι στην άκρα μειοψηφία.

Η πρώτη αντίδραση ήταν “μα αν γίνει αυτό και ψηφίζουν οι μέτοχοι όπως στις ΗΠΑ, τότε υπάρχει περίπτωση κάποιος να μας πάρει τις τράπεζες”.

Σημειώστε παρακαλώ ότι αυτή η νοοτροπία είναι εμπεδωμένη σε όλα τα μήκη και πλάτη της ελληνικής σκέψης. Με λίγα λόγια, τι μπορούμε να κάνουμε με σκοπό να σφραγίσουμε το σύστημα για να μην μπορεί κάποιος “κακός ξένος”, ή και Έλληνας για τον ίδιο λόγο, να έρθει και να μας κάνει κουμάντο.

Αυτή τη νοοτροπία αντιδημοκρατικότητας την έχουμε επίσης υιοθετήσει στον τρόπο που λειτουργούμε σε πολιτικό επίπεδο. Τα κόμματα (σχεδόν όλα) αποφασίζουν σε ηγετικό επίπεδο ποιος θα είναι υποψήφιος και ποιος όχι με διαδικασίες από τη βάση.

Με λίγα λόγια, το ζητούμενο στην Ελλάδα είναι πάντα τι νόμους και θεσμούς μπορούμε να επινοήσουμε, έτσι ώστε να συνεχίσει να κάνει κουμάντο η κλίκα και να μην υπάρχει ίχνος αξιοκρατίας.

Τώρα όσον αφορά τις τράπεζες, η ελληνικότητα που τις χαρακτηρίζει θα συνεχιστεί, άσχετα του ποιος θα έχει την πλειοψηφία των μετοχών το επόμενο διάστημα. Να υπενθυμίσω ότι το ΤΧΣ είναι κυριότητας 100% του ελληνικού κράτους. Άρα εξ ορισμού δεν θα χαθεί ο ελληνικός χαρακτήρας των τραπεζών, διότι όποιες πάνε στο ΤΧΣ, την κυριότητα την έχει το ελληνικό κράτος... δηλαδή οι φορολογούμενοι.

Για μένα, η όλη φασαρία που γίνεται, για το αν θα καταλήξουν οι τράπεζες στο ΤΧΣ ή όχι, έχει να κάνει με το γεγονός ότι κάποιοι θα προτιμούσαν –όπως και στην περίπτωση των γενικών συνελεύσεων– να μην υπάρχει αρκετή διαφάνεια. Θα μου πείτε, μα για ποιο λόγο θα υπάρχει περισσότερη διαφάνεια με το ΤΧΣ; Διότι απλά όταν αλλάζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς σε οτιδήποτε, ορισμένα πράγματα επίσης αλλάζουν.

Ένα πράγμα πάντως είναι σίγουρο, οι πολιτικοί δεν θα μπορούν να κάνουν ρουσφέτια μέσα στις τράπεζες και επίσης σίγουρο είναι ότι τα αγύριστα χρήματα που έπαιρναν τα κόμματα τόσα χρόνια δεν θα τα ξαναπάρουν.

Αλλά για όσους νομίζουν ότι όλα αυτά έχουν γίνει για να μας πάρουν οι ξένοι τα κελεπούρια (τις τράπεζες), θα ήθελα να τους υπενθυμίσω ότι όποιος και αν τις πάρει, θα πρέπει να βάλει ένα σκασμό από λεφτά στο τραπέζι για να έχει αυτό το δικαίωμα. Και προς το παρόν, ο μόνος οργανισμός που έχει προθυμοποιηθεί να κάνει κάτι τέτοιο είναι το ΤΧΣ.

Τέλος, όποιος στο μέλλον αποφασίσει να τις πάρει (τις τράπεζες) από το ΤΧΣ, όχι μόνο δεν θα τις πάρει δωρεάν, αλλά θα τις πληρώσει και με καπέλο.





 
Του Γιώργου Καισάριου
capital.gr