Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν περάσει τα τελευταία είκοσι χρόνια από πολλές διακυμάνσεις.
Τα Ιμια υπήρξαν μία καταλυτική εμπειρία και για τις δύο χώρες.
Και για εμάς, καθώς αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά έδαφος μας από το 1974, και για τους Τούρκους, οι οποίοι το γκριζάριοαν , αλλά και για τους συμμάχους, οι οποίοι ήταν οι
περισσότερο κερδισμένοι από όλους: επέτυχαν να αμφισβητήσουν ευθέως το ελληνικό στάτους κβο στο Αιγαίο.
Οι Τούρκοι πήραν το μάθημά τους και μολονότι εμείς θεωρήσαμε την υπόθεση των Ιμίων εθνική ήττα, εκείνοι τη θεώρησαν... εθνική νίκη άλλων.
Γι' αυτό και ο Νταβοΰτογλου στο βιβλίο του έγραψε ότι μεγάλοι κερδισμένοι ήταν οι Αμερικανοί και όχι η χώρα του. Γι' αυτό και αποκάλυψε ότι την αποχώρηση των δύο στόλων επόπτευσαν ελικόπτερα των ΗΠΑ, που απογειώθηκαν από τη βάση του Ινσιρ λικ, η οποία έχει στην αρμοδιότητα της τη Μέση Ανατολή.
Ο Ερντογάν, τον οποίο το Κεμαλικό καθεστώς πολέμησε όσο κανέναν άλλον, υιοθέτησε αυτήν την προσέγγιση και η πολιτική που ακολούθησε τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου είχε έναν κοινό παρονομαστή αρνήθηκε να κάνει τη χώρα του δυτικό γιουσουφάκι.
Στη Μεσόγειο τα έσπασε με τους Ισραηλινούς και προσπάθησε με την πολιτική του στο Παλαιστινιακό να εμφανιστεί ως προστάτης των απανταχού της Γης μουσουλμάνων.
Στα Βαλκάνια άρχισε να παίζει το χαρτί της οθωμανικής κληρονομιάς και να εκνευρίζει τους Αμερικανούς που θέλουν προνομιακές σχέσεις με τις μειονότητες προκειμένου να παίζουν το παιχνίδι των αγωγών.
Γενικώς η Τουρκία, μεθυσμένη από τον μεγαλόίδεατισμό της ηγεσίας της, ακολούθησε μια εξωτερική πολιτική που άφησε ανέλπιστα κενά προς όφελος της πατρίδας μας.
Έτσι φθάσαμε στο σήμερα, με τη γείτονα να αντιμετωπίζει κουρδικό πρόβλημα στα νώτα της και με την Ιστορία οδηγό για όλους: ποτέ οι γείτονες δεν εξήγαγαν εκνευρισμό και ένταση προς την πλευρά της Ελλάδος όταν είχαν ανοιχτό το Κουρδικό.
Και ποτέ εμείς δεν θα τους δώσουμε αφορμή για κάτι τέτοιο για έναν απλό λόγο: διότι κερδισμένοι από την ένταση στο Αιγαίο δεν θα είμαστε ούτε εμείς ούτε εκείνοι, αλλά πάλι οι γνωστοί άγνωστοι.
Υπό αυτή την έννοια η πολιτική που ακολουθεί στην παρούσα συγκυρία ο κάποτε "εθνικιστής" Σαμαράς είναι ιδεώδης.
Από τι μία κατοχυρώνει τα εθνικά δίκαια (ο νόμος για τους ιμάμηδες ψηφίστηκε παρά τις απειλές του προξένου, ρηματική διακοίνωση για την ΑΟΖ κατατέθηκε παρά την επίσκεψη), από την άλλη όμως δεν κόβει και τις γέφυρες με τους γείτονες, γιατί η ειρήνη είναι αναγκαία.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι όλα αυτά μπορεί και να είναι προσωρινά, αλλά όσο κρατήσουν προς όφελος της γενικότερης εθνικής προσπάθειας είναι.
Διαγραφή χρέους με ανοικτά εθνικά μέτωπα δεν γίνεται.
Του Μανωλη Κοττάκη
πηγή : ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Τα Ιμια υπήρξαν μία καταλυτική εμπειρία και για τις δύο χώρες.
Και για εμάς, καθώς αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά έδαφος μας από το 1974, και για τους Τούρκους, οι οποίοι το γκριζάριοαν , αλλά και για τους συμμάχους, οι οποίοι ήταν οι
περισσότερο κερδισμένοι από όλους: επέτυχαν να αμφισβητήσουν ευθέως το ελληνικό στάτους κβο στο Αιγαίο.
Οι Τούρκοι πήραν το μάθημά τους και μολονότι εμείς θεωρήσαμε την υπόθεση των Ιμίων εθνική ήττα, εκείνοι τη θεώρησαν... εθνική νίκη άλλων.
Γι' αυτό και ο Νταβοΰτογλου στο βιβλίο του έγραψε ότι μεγάλοι κερδισμένοι ήταν οι Αμερικανοί και όχι η χώρα του. Γι' αυτό και αποκάλυψε ότι την αποχώρηση των δύο στόλων επόπτευσαν ελικόπτερα των ΗΠΑ, που απογειώθηκαν από τη βάση του Ινσιρ λικ, η οποία έχει στην αρμοδιότητα της τη Μέση Ανατολή.
Ο Ερντογάν, τον οποίο το Κεμαλικό καθεστώς πολέμησε όσο κανέναν άλλον, υιοθέτησε αυτήν την προσέγγιση και η πολιτική που ακολούθησε τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου είχε έναν κοινό παρονομαστή αρνήθηκε να κάνει τη χώρα του δυτικό γιουσουφάκι.
Στη Μεσόγειο τα έσπασε με τους Ισραηλινούς και προσπάθησε με την πολιτική του στο Παλαιστινιακό να εμφανιστεί ως προστάτης των απανταχού της Γης μουσουλμάνων.
Στα Βαλκάνια άρχισε να παίζει το χαρτί της οθωμανικής κληρονομιάς και να εκνευρίζει τους Αμερικανούς που θέλουν προνομιακές σχέσεις με τις μειονότητες προκειμένου να παίζουν το παιχνίδι των αγωγών.
Γενικώς η Τουρκία, μεθυσμένη από τον μεγαλόίδεατισμό της ηγεσίας της, ακολούθησε μια εξωτερική πολιτική που άφησε ανέλπιστα κενά προς όφελος της πατρίδας μας.
Έτσι φθάσαμε στο σήμερα, με τη γείτονα να αντιμετωπίζει κουρδικό πρόβλημα στα νώτα της και με την Ιστορία οδηγό για όλους: ποτέ οι γείτονες δεν εξήγαγαν εκνευρισμό και ένταση προς την πλευρά της Ελλάδος όταν είχαν ανοιχτό το Κουρδικό.
Και ποτέ εμείς δεν θα τους δώσουμε αφορμή για κάτι τέτοιο για έναν απλό λόγο: διότι κερδισμένοι από την ένταση στο Αιγαίο δεν θα είμαστε ούτε εμείς ούτε εκείνοι, αλλά πάλι οι γνωστοί άγνωστοι.
Υπό αυτή την έννοια η πολιτική που ακολουθεί στην παρούσα συγκυρία ο κάποτε "εθνικιστής" Σαμαράς είναι ιδεώδης.
Από τι μία κατοχυρώνει τα εθνικά δίκαια (ο νόμος για τους ιμάμηδες ψηφίστηκε παρά τις απειλές του προξένου, ρηματική διακοίνωση για την ΑΟΖ κατατέθηκε παρά την επίσκεψη), από την άλλη όμως δεν κόβει και τις γέφυρες με τους γείτονες, γιατί η ειρήνη είναι αναγκαία.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι όλα αυτά μπορεί και να είναι προσωρινά, αλλά όσο κρατήσουν προς όφελος της γενικότερης εθνικής προσπάθειας είναι.
Διαγραφή χρέους με ανοικτά εθνικά μέτωπα δεν γίνεται.
Του Μανωλη Κοττάκη
πηγή : ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου