Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Εκτελούσαν συμβόλαιο οι δράστες της επίθεσης στα γραφεία της ΝΔ;



 Χοντραίνει το παιχνίδι με την τρομοκρατία
Η Ελλάδα ζει για μια ακόμα φορά στον αστερισμό της τρομοκρατίας. Και για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πόσο επικίνδυνα ανεπαρκείς στην αντιμετώπισή της είναι κράτος και κυβέρνηση.
Παράδειγμα: Χρειαζόταν άραγε πολύ μυαλό για να κατανοήσει κανείς ότι η αλυσίδα των αντιδράσεων “στην βίλα Αμαλία” (διαδηλώσεις, καταλήψεις, γκαζάκια) και τα άλλα θα οδηγούσε στα Καλάσνικοφ, ή κάποιοι θα εκμεταλλεύονταν το πλαίσιο που τους προσφέρθηκε για μια πιο σοβαρή ενέργεια; Έπρεπε να είναι κανείς Τζαιημς Μποντ για να καταλάβει ότι μετά τις ήσσονος σημασίας επιθέσεις σε κομματικά γραφεία θα ακολουθούσε μια μείζονος σημασίας σε πολιτικό στόχο; Και πρέπει άραγε να τους βρούμε έναν Κάλχα για να τους εξηγήσει ότι οι κινητοποιήσεις του αναρχοαυτόνομου χώρου χρησίμευαν πάντοτε ως προκάλυψη για την δράση των τρομοκρατών. Χρειάζονται και έναν Μέρλιν για να προφητέψει ποια θα είναι η συνέχεια; Τι κάνει νιαου νιαου στα κεραμίδια, αγαπητοί αναγνώστες. Όποιος έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς έστω με την
ιστορία και τις πρακτικές της ελληνικής τρομοκρατίας μπορεί να καταλάβει ποια θα είναι η συνέχεια.
Οι αρμόδιες αρχές, όμως, με προεξάρχουσα την κυβέρνηση εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν, ή να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Παράδειγμα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Κεδίκογλου που περιέφερε χθες από δήλωση σε δήλωση την “έκπληξη” και τον “αιφνιδιασμό” της κυβέρνησης για την επίθεση στα γραφεία της Συγγρού. “Δεν το περίμεναν” λέει. Επειδή όμως το κράτος δεν πρέπει να αιφνιδιάζεται ποτέ και επειδή η συνέχειά του είναι αδύνατη με τέτοιους τύπους περιμένουμε κι εμείς να δούμε αν θα παραιτηθεί, ή αν θα τον παραιτήσουν, και κάποιος από εκείνους τους τύπους που αποδείχθηκαν ανίκανοι να προβλέψουν τις εξελίξεις την στιγμή που η “πιάτσα” βοούσε γι αυτές.
Πάμε παρακάτω. Μην πιστεύετε ούτε λέξη από όσα γράφονται και λέγονται. Μέχρι χθες τη νύκτα δεν είχαν βρει τίποτα για τα όπλα και την προέλευση τους. Απλώς περιορίζονται να ψάχνουν στους συνήθεις υπόπτους και πέραν τούτου ουδέν. Ένα στοιχείο όμως προβληματίζει και το επισημαίνουμε στους αναγνώστες μας. Ο τρόπος δράσης “hit and run” (“κτύπα και φύγε”) και η συγκεκριμένη μέθοδος δράσης (καινούργια όπλα, κλεμμένο επιχειρησιακό όχημα  το οποίο πυρπολείται στη συνέχεια   κλπ) παραπέμπει σε έμπειρους επαγγελματίες, αλλά και … υπηρεσίες. Και δείχνει εκτέλεση “συμβολαίου”. Επαγγελματίες δηλαδή που έδρασαν για λογαριασμό τρίτου.
Όπως γράψαμε και χθες, πρόκειται περί σοβαρής ενέργειας, επειδή δείχνει σχεδιασμό και προμελέτη (επιλογή του σημείου των πυροβολισμών, κάψιμο του κλεμμένου αυτοκινήτου κλπ). Και έπειτα, θέλει και πείρα και …μπολς για να πας έξω από τα γραφεία του κυβερνητικού κόμματος και να ρίχνεις με αυτόματο στο γραφείο του πρωθυπουργού. Δεν το κάνει ο τυχόν “αναρχικός των Εξαρχείων” αυτό.
Δυστυχώς όλα όσα γράφαμε χθες φαίνεται να επιβεβαιώνονται από το σημερινό κυβερνητικό ρεπορτάζ. Όπως διαβάζουμε στον Τύπο “πολύ γρήγορα διαψεύστηκαν όσοι πίστευαν ότι η ένοπλη επίθεση στη Ν.Δ. ήταν μια τολμηρή ενέργεια που ακολουθούσε, ως φυσιολογική συνέχεια, τα γκαζάκια και τις μολότοφ των «μπαχαλάκηδων» και των «κουκουλοφόρων». Οι εκτιμήσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης συγκλίνουν ότι πρόκειται για ένα καλά οργανωμένο χτύπημα και μια πολύ σοβαρή κίνηση που δείχνει σχεδιασμό και προμελέτη….”
Προσέξτε τώρα και το εξής που γράφει ο συνήθως καλά πληροφορημένος  Άρης Ραβανός στο “Βήμα”: “Παράλληλα έχουν αρχίσει πιο προχωρημένες συζητήσεις για ποιον εξυπηρετεί η αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, τίνος τα συμφέροντα κινδυνεύουν να θιγούν το επόμενο διάστημα και προβάλλεται ιδιαίτερα το επιχείρημα πως το ύψος του στόχου (κτύπημα στο γραφείο του πρωθυπουργού στα γραφεία της ΝΔ) καθορίζει και το επίπεδο των δραστών…”
Το παιχνίδι χοντραίνει δηλαδή, με άλλα λόγια, και εδώ επανερχόμεθα σε όσα γράφαμε προηγουμένως για τον τρόπο δράσης “hit and run” των εκτελεστών της επίθεσης στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ. Ένας τρόπος δράσης δηλαδή που παραπέμπει κατευθείαν σε “συμβόλαιο”.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου