Γιατι το κομμα Καμμενου "πεθανε" πριν... χρονισει;

Όπως πολύ σωστά γράφτηκε στο διαδίκτυο, ο Καμμένος μάλλον πρέπει να νιώθει περίεργα αντιλαμβανόμενος ότι "ο Καρατζαφέρης άντεξε πάνω από δέκα χρόνια, ενώ ο ίδιος ούτε δέκα μήνες"... Αυτό βέβαια έχει προφανή εξήγηση: Ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερη πολιτικά περίοδο, ακόμα κι αν ο ψηφοφόρος σε ορισμένες περιπτώσεις δεν αποφασίζει με βάση αποκλειστικά την ιδεολογική ταμπέλα του κάθε κόμματος, δεν είναι δυνατό να δημιουργήσει κανείς κόμμα που να...

...αντέξει στο χρόνο, χωρίς αυτό να έχει ξεκάθαρη πολιτική ταυτότητα.

Ο Καρατζαφέρης επί παραδείγματι, είδε στις αρχές της περασμένης δεκαετίας ότι υπάρχει ένα τεράστιο κενό στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Ότι πολλοί Έλληνες ένιωθαν δεξιοί, αλλά δεν

εκφράζονταν από τον Καραμανλή του "μεσαίου χώρου". Μάζεψε 5-10 στελέχη, έφτιαξε ένα κόμμα με καθαρές θέσεις, πιστό στο τρίπτυχο "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια" και με καθαρές θέσεις για το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης.

Η ταυτότητα τού χάρισε την είσοδο του στη Βουλή και έχοντας κάνει καλή επιλογή στελεχών (βλ. Βορίδης, Γεωργιάδης) κατάφερε να ξεπεράσει το θεωρητικό του "ταβάνι". Όταν άρχισε να ξεχνά τις αρχές που ο ίδιος έθεσε στο ΛΑΟΣ, τότε οι ψηφοφόροι του -λογικά- τον εγκατέλειψαν χωρίς δεύτερη σκέψη.

Από την άλλη ο Καμμένος προσπάθησε αφελώς να πατήσει αποκλειστικά πάνω στο Μνημόνιο. Θεώρησε ότι μετά τα κομμουνιστικά, τα φιλελεύθερα, τα συντηρητικά, τα αριστερά, τα φασιστικά, τα κεντροδεξιά ή τα σοσιαλιστικά κόμματα, ο ίδιος μπορούσε να φτιάξει ένα "αντιμνημονιακό". Δεν αντιλήφθηκε ποτέ ότι δεν μπορεί να χτιστεί ιδεολογία με βάση αποκλειστικά μια σειρά μεταρρυθμιστικών νομοσχεδίων.

Πως είναι δυνατόν να συνυπάρξουν μακροπρόθεσμα σε μια κοινοβουλευτική ομάδα οι κεντροδεξιοί Μαρκόπουλος και Ζώης, με τους αριστερούς Μαριά και Δημαρά; Και σε τελική ανάλυση, με ποιο τρόπο πίστευε ο Καμμένος ότι θα μπορούσε με βασικά στελέχη την τέως εκδότρια του περιοδικού Glam και τον εκ των πρωταγωνιστών της σειράς 50-50 να αρθρώσει πολιτικό λόγο;