Στοιχειωμένα ανέκδοτα

Ο Σαλί Μπερίσα είναι πρωθυπουργός της Αλβανίας. Και παλιότερα ήταν, αλλά έφυγε τρέχοντας σαν το τσιρίτι, επειδή μερικοί δεκάδες χιλιάδες ένοπλοι και εξαγριωμένοι συμπολίτες του θεωρούσαν ότι τους έφαγε τα λεφτά μέσω παρατραπεζών. Οι Αλβανοί δεν είναι καλόβολοι άνθρωποι. Δεν θέλουν να φάνε (τα δικά τους) μαζί σου, αν δεν σε έχουν καλέσει. Να φάνε τα δικά σου (εδάφη) χωρίς να κληθούν, γίνεται. Ρωτήστε τους Σέρβους του Κοσόβου να μάθετε πώς. Το ανάποδο είναι ανέφικτο, να τους φας τα δικά τους. Παρότι κατηγορηθείς ως λαμόγιο, ο Μπερίσα παραμένει Αλβανός. Οι Αλβανοί, εν γένει, δεν είναι συνηθισμένοι στα όπεν γκοβ, τουίτερ, κοινωνική δικτύωση, φέισμπουκ και μάι σπέις. Ο,τι θέλουν να κατορθώσουν το κυνηγούν με μια

κουμπούρα, μια καλοακονισμένη λάμα, ένα κατσαβίδι, μια συμμαχία με το ΝΑΤΟ κι έναν Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ (Θεός σχωρέσ' τον). Τώρα τους άνοιξε η όρεξη για μια μερίδα Πρέβεζα με μπόλικη Τσαμουριά και δυο καντάρια Γιάννενα. Δεν πρόκειται περί αστείου. Τα θέλουν. Τους βάζει και η Τουρκία να τα θέλουν, οπότε τα θέλουν ακόμα πιο πολύ. Ερχονται κι εκλογές...

Μάλτα γιοκ

Εβγαλε, που λέτε, ο Σκιπέριος πρωθυπουργός λόγο για τα σύνορα της χώρας του, που «φτάνουν μέχρι την Πρέβεζα» (έβαλε μέσα και Σκόπια, Πρέσεβο, Ποντγκόριτσα - μόνο τη Γιούτα και τη Μοντάνα των ΗΠΑ παρέλειψε). Η στιβαρή ελληνική αντίδραση ήταν να ακυρώσει ο υπουργός Εξωτερικών (Αβραμόπουλος λέγεται) το ταξίδι του στην Αλβανία. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της στήλης, λόγω της ακύρωσης έκοψε η μαγιονέζα που έφτιαχνε ο σεφ τού Μπερίσα και του χάλασε επίσης ο αποκωδικοποιητής της τηλεόρασης.

Δυστυχώς, για όλους μας, όσο λαμόγια κι αν είναι οι Αλβανοί πολιτικοί, παραμένουν Αλβανοί. Δηλαδή, χαρακτηρίζονται από μεγαλοϊδεατισμό και φιλοπόλεμο πνεύμα. Μπορεί ολόκληρος ο πλανήτης να τους κοροϊδεύει και να τους χλευάζει για τη φτώχεια τους και το ληστρικό πνεύμα της μαφίας που έχουν εξαγάγει, αλλά μπορούν να κάνουν τεράστιες ζημιές. Είναι σε θέση να νικήσουν οργανωμένες χώρες και να επεκτείνουν τα σύνορά τους. Αυτό κυρίως το κατορθώνουν επειδή η φιλαργυρία των πολιτικών τους δεν προηγείται του πατριωτισμού.

Η δική μας «ελίτ» είναι τόσο χαμηλοτάβανη, που μπορεί να ηττηθεί ακόμα κι από τη Μάλτα.

Παναγιώτης Λιάκος