Η ντουντούκα

Όταν οι αρχιτέκτονες της πολιτικής της ντουντούκας Παπανδρέου και Αρσένης έριχναν... «Τσάτσους, Δράκους και κάστρα της ολιγαρχίας» λεφτά υπήρχαν στα κρατικά Ταμεία.
Οι «μπολσεβίκοι» τα βρήκαν και τα έφαγαν με τους πολιτικούς της μεταπολίτευσης. 

Σήμερα η πολιτική της ντουντούκας έχει μόνο βαστάζους. Λεφτά δεν υπάρχουν.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά όταν την Παρασκευή βαδίζοντας στο Σύνταγμα δίπλα σε διαδήλωση, όπου μεταξύ άλλων, λογικών συνθημάτων και αιτημάτων, ακούγονταν και αλλά άσχετα και περίεργα. Συνθήματα «επαναστατικά» μεν (που πυκνώνουν τελευταία) αλλά είναι χωρίς αντίκρισμα και χωρίς κανένα νόημα. Ας δούμε γιατί.

Φωνάζουν «έξω τα κρατικά μονοπώλια» αλλά υπονομεύουν ουσιαστικά τον Φωτόπουλο της ΔΕΗ και την παρέα του.

Φωνάζουν «διώξτε τα καρτέλ της ολιγαρχίας» αλλά υπονομεύουν τους κρατικούς υπαλλήλους και εργάτες των λεωφορείων, των τρένων, των νερών, του φυσικού αερίου, και των ταχυδρομείων.

Ζητάνε «να πληρώσει η πλουτοκρατία» αλλά οι μεγάλες επιχειρήσεις του πλούτου (ρεύμα, φυσικό αέριο, νερά, τρένα, λεωφορεία, ταχυδρομεία, νικέλιο, πετρέλαια, λιμάνια, μεταλλεύματα) είναι στα χέρια του κράτους και είναι όλες με ζημιές και καταχρεωμένες.

Μονοπώλια λοιπόν και καρτέλ εκτός από τα κρατικά δεν υπάρχουν. Τα πρόλαβε η κωμωδία της «αλλαγής του ΠΑΣΟΚ».

Κάτι (είπαν) πήγε να γίνει το 2007 από ιδιώτες με τις βενζίνες... αλλά βρέθηκε η Νέα Δημοκρατία και ξεπάστρεψε και τις τελευταίες πολυεθνικές πετρελαίου. Τις έδιωξε και άφησε τους λαθρέμπορους με λιγότερο ανταγωνισμό...

Έτσι η πολιτική της ντουντούκας τελείωσε γιατί πρακτικά δεν υπάρχει αντικείμενο. 

Έμειναν μόνο οι βαστάζοι της ντουντούκας. Αλλά τι μπορούν να περιμένουν σήμερα οι βαστάζοι της ντουντούκας;

Αν περιμένουν ότι θα έλθει η αριστερή κυβέρνηση και θα ξαναρίξει τα «κάστρα της ολιγαρχίας» ας το ξεχάσουν. Γιατί σε ό,τι έχει μείνει από αυτά τα «κάστρα» δουλεύουν ακόμη κάποιες χιλιάδες συνάδελφοί τους που δεν έχουν φταίξει σε τίποτε.

Γιατί στα κάστρα που γκρέμισε (κυριολεκτικά) ο Ανδρέας Παπανδρέου με την πολιτική αποβιομηχάνισης της χώρας έτρωγαν 600.000 από τους σημερινούς άνεργους. 

Και όλοι αυτοί είναι σήμερα άνεργοι στους δρόμους.

Γιατί από αυτά τα «κάστρα της ολιγαρχίας» έτρωγε και το κράτος για να βγάζει συντάξεις αντιστασιακών ακόμη και εκείνων που ήταν 2 ετών... στην αντίσταση.

Έπεσαν λοιπόν τα «κάστρα της ολιγαρχίας» από το ΠΑΣΟΚ. Σκόνταψε... στα συντρίμμια τους και η Νέα Δημοκρατία αλλά προσπέρασε...

Έπεσαν αλλά φτιάξαμε τα «νέα τζάκια» θα μου θυμίσουν ίσως κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ γιατί έτσι τους έλεγε και ο Α. Παπανδρέου.

Αλλά ποια είναι τα νέα τζάκια; Οι κρατικοδίαιτοι, οι μεσάζοντες, οι «επιχειρηματίες» της αρπαχτής, και οι δήθεν... που εκπροσωπούν «σοβαρά κεφάλαια» από την Τανζανία και άλλες χώρες που κυριαρχούν οι μαϊμούδες...

Τι περιμένουν λοιπόν οι σημερινοί βαστάζοι της ντουντούκας; 

Ότι αν κάνει αποκρατικοποιήσεις ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης και έλθουν στρατηγικοί επενδυτές να βάλουν τα λεφτά τους θα ανέβουν στην κυβέρνηση οι αριστεροί να τους τα πάρουν;

Ότι θα έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Πασόκους και τους καθηγητές του να ξαναρίξουν τα κάστρα και να επεκτείνουν το κράτος για να αρχίσει καινούργια μάσα;

Ίσως αυτά να τους λένε. Γιατί αυτά βεβαίωναν, από τηλεοράσεως, την προηγούμενη της διαδήλωσης οι διακεκριμένοι του ΣΥΡΙΖΑ.

Ότι θα κρατικοποιήσουν οτιδήποτε ιδιωτικοποιηθεί και θα περάσει στο κράτος όποια επιχείρηση κάνει επενδύσεις μαζί με το δημόσιο.

Μα κανείς τους δεν καταλαβαίνει ότι για να ξαναγκρεμίσουμε την Ελλάδα (όπως είμαστε συνηθισμένοι οι Έλληνες) πρέπει πρώτα να την ξαναχτίσουμε; Κανείς δεν βλέπει ότι για τα ξαναφάμε τα λεφτά πρέπει πρώτα να τα βρούμε;

Κανείς δεν καταλαβαίνει ότι πριν απ΄ όλα πρέπει να απασχοληθούν όσοι δεν έχουν δουλειά και για να γίνει αυτό έχει υποχρέωση η χώρα να σοβαρευτεί;

Αλλά ακόμη και αν την σηκώνουμε ως κοινωνία και οικονομία μια νέα διάλυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας θα πρέπει πρώτα να συντηρήσουμε ό,τι έχουμε. Πρέπει τουλάχιστον να την συμπληρώσουμε.

Άρα, πριν απ΄όλα, πρέπει να ανακόψουμε την επιχειρηματική μετανάστευση στην Βουλγαρία, την Αλβανία και την Τουρκία.

Πρέπει να κρατήσουμε στον τόπο τους επιχειρηματίες αλλιώς τι θα έχουμε να αφανίσουμε αυτήν την φορά... Τα κεφάλαια φεύγουν νόμιμα ή παράνομα και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Ας κρατήσουμε όμως τα μαγαζιά. Ας αυξήσουμε τις επιχειρήσεις.

Και όταν τα καταφέρουμε... ας πάρουμε πάλι τις ντουντούκες στο χέρι για να τα ξαναγκρεμίσουμε.

Τι θα μας εμποδίσει να το κάνουμε. Μήπως η εθνική μας υπερηφάνεια και η εθνικής μας κυριαρχία;

Αποκλείεται. 

Γιατί αυτήν την χάσαμε με την πρώτη «σοσιαλιστική επανάσταση» που ξεκίνησε το 1974 και σταμάτησε το 2009 επειδή δεν είχε άλλα λεφτά να φάει...





Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr/