H επόμενη μέρα έχει αγώνα και… ανασχηματισμό

Δεν ξέρουμε αν πήγε η ψυχή στην… κούλουρη για την κυβέρνηση, αλλά ασφαλώς η αγωνία ήταν μεγάλη κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Το οριακό αποτέλεσμα των 153 ψήφων επισφραγίζει δύο πράγματα κατά τη γνώμη μας: Το πρώτο είναι ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός άντεξε και πέρασε το πιο σκληρό νομοσχέδιο της Μεταπολίτευσης. Με απώλειες, με ήττες, με αγωνία και κυρίως με πολύ πόνο, ο Αντώνης Σαμαράς βγαίνει νικητής από τη μεγάλη μάχη της Βουλής. Μια μάχη που εξελίχθηκε σε όργιο λαϊκισμού κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝ.ΕΛ. και φυσικά από τους Χρυσαγίτες.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση προχωρά στην υλοποίηση του σχεδιασμού της έχοντας πάρει παράταση ζωής από τη Βουλή και από τους πολίτες. Είναι η τελευταία τους ευκαιρία και το γνωρίζουν πολύ καλά. Αν δε αναστραφεί το κακό κλίμα στην ελληνική κοινωνία τότε πολύ

σύντομα η οριακή πλειοψηφία θα γίνει μειοψηφία και θα οδηγηθούμε σε πολιτική κρίση.

Βεβαίως, σε καμιά περίπτωση αυτή η κυβέρνηση δε στηρίζεται μόνο σε 153 βουλευτές. Ακόμη κι αν από εδώ και πέρα οι 7 διαγραφέντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν στηρίζουν την κυβέρνηση έμπρακτα στη Βουλή, θα το κάνει ο Φώτης Κουβέλης. Το έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους, ότι είναι αντίθετος στα εργασιακά αλλά θα συνεχίσει να στηρίζει τον κυβερνητικό συνασπισμό, προκειμένου να μην καταρρεύσει η χώρα.

Επομένως, ακόμη και με τους 7 αντάρτες, θα πρέπει στους 153 να προστεθούν και τα «παρών» των βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ. Σε καμιά περίπτωση, λοιπόν, δε μπορεί ο κ. Τσίπρας να επικαλεστεί οριακές ψηφοφορίες, όσο τα τρία κυβερνητικά κόμματα βάζουν πλάτη. Σε πολιτικό επίπεδο, επομένως, το θέμα θεωρείται λήξαν, όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίσει να φωνάζει για εκλογές, που φυσικά σε θέλει σε καμιά περίπτωση. Φυσικά μένει για τη ΝΔ η πληγή του κ. Κασαπίδη που δεν την περίμεναν και για το ΠΑΣΟΚ η διαγραφή του ιστορικού στελέχους, του Κ. Σκανδαλίδη, ασφαλώς και είναι μεγάλη απώλεια.

Και φυσικά, επιταχύνονται οι διαδικασίες για ριζικό ανασχηματισμό με ερωτηματικό τι θα γίνει με τα στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ. που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Πάντως, δε θεωρείται απίθανο να οριστεί ο Ευ. Βενιζέλος αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση.

Σε κοινωνικό επίπεδο, ωστόσο, εκτιμάται ότι έρχεται μια βαθιά κοινωνική κρίση καθώς τα μέτρα πλήττουν την καρδιά της κοινωνίας. Δεν είναι μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που χτυπιούνται αδυσώπητα. Είναι και τα ειδικά μισθολόγια, οι στρατιωτικοί, οι δικαστές, οι αστυνομικοί που δέχονται μεγάλα χτυπήματα. Τους επόμενους μήνες, λοιπόν, αν δεν υπάρξουν δραστικές παρεμβάσεις η κοινωνική αναταραχή μπορεί να γίνει ηφαίστειο που κάποια στιγμή θα εκραγεί και δε θα γλιτώσει κανείς από αυτό.

Ποια είναι η επόμενη ημέρα για την κυβέρνηση και ποιο το στοίχημα που βάζει; Κατ’ αρχάς δε χωρά ούτε συζήτηση, πρέπει τις επόμενες ημέρες να εκταμιευτεί η δόση των 31,5 δις συν τα περίπου 12 δις επιπλέον που δικαιούμαστε. Κι αν τα πρώτα δεν πέσουν στην αγορά τα δεύτερα πρέπει οπωσδήποτε. Στις 12 Νοεμβρίου το Γιούργκρουπ πρέπει να πάρει την απόφαση για την εκταμίευση διότι σε άλλη περίπτωση θα γίνει χαμός στην Ελλάδα.

Εκτός από αυτό, όμως, η κυβέρνηση βάζει ως στοίχημα της επόμενης ημέρας την επιμήκυνση για δύο χρόνια που πρέπει να συνοδευτεί από μείωση του επιτοκίου ή ότι άλλο προβλέπεται για να βοηθηθεί η Ελλάδα. Και στο βάθος, φυσικά, πάντα υπάρχει η πρόταση του νέου κουρέματος καθώς το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο σε καμιά περίπτωση. Η ώρα της διαπραγμάτευσης πρέπει να ξεκινήσει και να είναι σκληρή, διότι δε χωράνε άλλες υποχωρήσεις. Άλλωστε, η κυβέρνηση πάει στην Ευρώπη με το ατού της ψήφισης των μέτρων, δε μπορεί οι δανειστές, λοιπόν να καθυστερήσουν οποιαδήποτε λύση για την Ελλάδα.

Κι όπως έχουμε γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση, η χώρα πήρε παράτασης ζωής ευελπιστώντας σε μια πανευρωπαϊκή λύση. Είμαστε στο ευρώ και περιμένουμε, άλλο τίποτε δε μπορούμε να κάνουμε.