Πριν από ενάμισι χρόνο σας είχα πει πως "Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα φάει τη χασούρα". Σήμερα δυστυχώς το ερώτημα παραμένει.
Η καθυστέρηση της Ευρώπης στο να βρει λύση για την Ελλάδα, έχει να
κάνει με αυτό το ερώτημα. Ποιος θα πάρει τη χασούρα. Η χασούρα να τονίσω
είναι δεδομένη και δεν μπορεί να αποφευχθεί. Το γνωρίζουν αυτό οι της
Ευρώπης και το έχουν εμπεδώσει, όπως και το ήξεραν εδώ και ένα χρόνο.
Θυμάστε όλη εκείνη την ανόητη συζήτηση, περί των ευρώ-ομολόγων και ότι
μπορεί να αποτελέσει λύση για το ελληνικό ζήτημα; Σήμερα δεν κάνει κανένας λόγο για ευρώ-ομόλογα και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Ενθυμήστε επιπλέον όλες αυτές τις θεωρίες για αγρίους, ότι το τελευταίο κούρεμα θα μπορούσε να κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο, όταν ακόμα και θεωρητικά τα νούμερα δεν έβγαιναν για να έχουμε 120% του ΑΕΠ το 2020. Επίσης σήμερα όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε το 2020 για να έχουμε 120% του ΑΕΠ, διότι δεν έχουμε τα μπόσικα για να αντέξουμε κάποιο ατύχημα στο ενδιάμεσο (ευχαριστούμε ΔΝΤ). Κάτι βέβαια που σας έχω πει τώρα και δυο χρόνια!
Σήμερα λοιπόν οι της Ευρώπης, κυρίως λόγω ανεπάρκειας, δεν ξέρουν τι να κάνουν. Επίσης δεν ξέρουν τι θα πρέπει να πουν στους ψηφοφόρους τους, διότι η ανεπάρκεια που τους διακατέχει (όπως και τους Έλληνες πολιτικούς) τους έχει κάνει να ακολουθήσουν τον λάθος δρόμο. Αντί τον ορθό δρόμο της αγοράς, ακολουθούν τον δρόμο της υποκρισίας και της φαντασίας. Η με λίγα λόγια, τον δρόμο του διαβόλου.
Αντί το 2010 να είχαν κουρέψει 50% - 60% του ελληνικού χρέους (τότε που ήταν ακόμα στο ελληνικό δίκαιο) και απλά να είχαν ανακεφαλαιοποιήσει τότε τις τράπεζες, προτίμησαν να κάνουν σκάντζα το ιδιωτικό χρέος με κρατικό. Το κόστος αυτής της απερισκεψίας έχει κοστίσει πολλαπλά στους πάντες (συμπεριλαμβανομένου της Ελλάδος) και τώρα δεν ξέρουν πως να πουν ότι έκαναν μπαρούφα και ότι πρέπει οι φορολογούμενοι τους να πάρουν χασούρα.
Και ενώ πολλοί Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν βγάλει γλώσσα και νόμιζαν ότι μπορούν να πετάξουν την Ελλάδα από την Ευρώπη με το έτσι θέλω, ξαφνικά άπαντες έχουν κάνει τουμπεκί (ψιλοκομμένο) και δεν βγάζουν άχνα.
Και δεν βγάζουν άχνα, διότι οι Γερμανοί ξέρουν ότι θα πρέπει να πάρουν χασούρα στα διακρατικά δάνεια προς την Ελλάδα, αλλά δεν ξέρουν πως να το πουν στους ψηφοφόρους τους. Ειδικά τώρα που έρχονται και οι εκλογές, όσα λιγότερα πουν, τόσο το καλύτερο.
Το ΔΝΤ τους το έχει πει κατηγορηματικά ότι θα πρέπει να βρεθεί λύση σήμερα και να είναι μόνιμη και όχι να περιμένουμε το 2020, να πέσει το ελληνικό χρέος στο 120% του ΑΕΠ.
Και εκεί που η ΕΚΤ δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για κουρέματα, ξαφνικά δεν λέει όχι. Ξαφνικά άπαντες έχουν σταματήσει τις μεγάλες κουβέντες, διότι βλέπουν επιτέλους ότι η ζημιά που θα πάθει η Ευρώπη (όπως σας έχω επισημάνει) αν διώξει την Ελλάδα από το ευρώ, θα είναι πολλαπλάσια από το να την κρατήσει μέσα. Α ναι, υπάρχουν και ορισμένοι που έχουν κολλήσει σε ηθικά ζητήματα, άλλα θα τους περάσει. Την ηθική την εξασκούν πριν μια κρίση και όχι μετά.
Πολλοί λένε ότι το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους δεν θα διευθετηθεί πριν τις γερμανικές εκλογές. Δεν νομίζω αγαπητέ αναγνώστη. Μπορεί πράγματι να επηρεάζουν και οι γερμανικές εκλογές, αλλά εκτιμώ μόνο στο 20%. Δεν νομίζω οι Ευρωπαίοι να είναι τόσο αφελείς που κολλάνε να πάρουν τις χασούρες τους λόγω γερμανικών εκλογών.
Το πρόβλημα στην Ευρώπη δεν είναι μόνο το οργανωτικό κενό, δεν είναι μόνο ότι δεν ξέρουν ποιος θα πάρει τη χασούρα, είναι και ότι δεν ξέρουν που θα βρουν τα λεφτά. Διότι η Ελλάδα είναι μικρό κακό. Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει με τους άλλους. Ιδίως δε με την Ιρλανδία (βγάζω την Ισπανία εντελώς απ΄ ΄εξω), εκεί έχει να πέσει πολύ γέλιο.
Οι χασούρες της Ιρλανδίας είναι δεδομένες και θα είναι πολλαπλάσιες της Ελλάδας. Και η απάντηση είναι ότι δεν θα βρουν λεφτά ούτε για την Ιρλανδία, διότι δεν έχουν. Και ακόμα και να είχαν τα λεφτά που απαιτούνται για την Ιρλανδία, δεν θα τα δώσουν. Γιατί να τα δώσουν άλλωστε;
Που μας φέρνει πίσω ξανά στο πως θα λυθεί αυτό το πρόβλημα. Εγώ σας το έχω πει πολλές φορές. Δεν υπάρχει τρόπος να λυθεί χωρίς την δημιουργική λογιστική της κεντρικής τράπεζας Διαβάστε το άρθρο με τίτλο " Μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ελληνικό αδιέξοδο"και "Μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ελληνικό αδιέξοδο (IV)".
Και μέχρι τώρα νομίζω έχω δικαιωθεί, διότι αφενός έχει γίνει μερική χρήση αυτού του μηχανισμού -άσχετα αν δεν έγινε όπως θα ήθελα- και αφετέρου, δεν έχει βρεθεί κάποια άλλη λύση από κανέναν.
Αλλά πριν γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει να αποφασιστεί ποιος θα πάρει τη χασούρα. Και προτού μου πείτε ότι φτάνει το κούρεμα της κεντρικής τράπεζας και αρκεί να επαναγοράσουν ένα ποσοστό του χρέους μας για να λυθεί το ζήτημα, σας λέω κατηγορηματικά ότι δεν φτάνει.
Να επαναλάβω, ότι στην καλύτερη περίπτωση η Ελλάδα χρειάζεται 100 δισ. ευρώ (συντηρητικά) σε διαγραφές και επίσης ένα πακέτο 20-30 δισ. ευρώ για ένα mini σχέδιο Marshall. Και επειδή δεν βλέπω πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αλλιώς (με τη δική μου τη λογική), εκτιμώ ότι τελικά αυτό θα γίνει.
Στο μεταξύ, ποιος θα πάρει τη χασούρα, είναι δικό τους θέμα και όχι δικό μας.
Του Γιώργου Καισάριου
http://www.capital.gr/
Θυμάστε όλη εκείνη την ανόητη συζήτηση, περί των ευρώ-ομολόγων και ότι
μπορεί να αποτελέσει λύση για το ελληνικό ζήτημα; Σήμερα δεν κάνει κανένας λόγο για ευρώ-ομόλογα και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Ενθυμήστε επιπλέον όλες αυτές τις θεωρίες για αγρίους, ότι το τελευταίο κούρεμα θα μπορούσε να κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο, όταν ακόμα και θεωρητικά τα νούμερα δεν έβγαιναν για να έχουμε 120% του ΑΕΠ το 2020. Επίσης σήμερα όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε το 2020 για να έχουμε 120% του ΑΕΠ, διότι δεν έχουμε τα μπόσικα για να αντέξουμε κάποιο ατύχημα στο ενδιάμεσο (ευχαριστούμε ΔΝΤ). Κάτι βέβαια που σας έχω πει τώρα και δυο χρόνια!
Σήμερα λοιπόν οι της Ευρώπης, κυρίως λόγω ανεπάρκειας, δεν ξέρουν τι να κάνουν. Επίσης δεν ξέρουν τι θα πρέπει να πουν στους ψηφοφόρους τους, διότι η ανεπάρκεια που τους διακατέχει (όπως και τους Έλληνες πολιτικούς) τους έχει κάνει να ακολουθήσουν τον λάθος δρόμο. Αντί τον ορθό δρόμο της αγοράς, ακολουθούν τον δρόμο της υποκρισίας και της φαντασίας. Η με λίγα λόγια, τον δρόμο του διαβόλου.
Αντί το 2010 να είχαν κουρέψει 50% - 60% του ελληνικού χρέους (τότε που ήταν ακόμα στο ελληνικό δίκαιο) και απλά να είχαν ανακεφαλαιοποιήσει τότε τις τράπεζες, προτίμησαν να κάνουν σκάντζα το ιδιωτικό χρέος με κρατικό. Το κόστος αυτής της απερισκεψίας έχει κοστίσει πολλαπλά στους πάντες (συμπεριλαμβανομένου της Ελλάδος) και τώρα δεν ξέρουν πως να πουν ότι έκαναν μπαρούφα και ότι πρέπει οι φορολογούμενοι τους να πάρουν χασούρα.
Και ενώ πολλοί Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν βγάλει γλώσσα και νόμιζαν ότι μπορούν να πετάξουν την Ελλάδα από την Ευρώπη με το έτσι θέλω, ξαφνικά άπαντες έχουν κάνει τουμπεκί (ψιλοκομμένο) και δεν βγάζουν άχνα.
Και δεν βγάζουν άχνα, διότι οι Γερμανοί ξέρουν ότι θα πρέπει να πάρουν χασούρα στα διακρατικά δάνεια προς την Ελλάδα, αλλά δεν ξέρουν πως να το πουν στους ψηφοφόρους τους. Ειδικά τώρα που έρχονται και οι εκλογές, όσα λιγότερα πουν, τόσο το καλύτερο.
Το ΔΝΤ τους το έχει πει κατηγορηματικά ότι θα πρέπει να βρεθεί λύση σήμερα και να είναι μόνιμη και όχι να περιμένουμε το 2020, να πέσει το ελληνικό χρέος στο 120% του ΑΕΠ.
Και εκεί που η ΕΚΤ δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για κουρέματα, ξαφνικά δεν λέει όχι. Ξαφνικά άπαντες έχουν σταματήσει τις μεγάλες κουβέντες, διότι βλέπουν επιτέλους ότι η ζημιά που θα πάθει η Ευρώπη (όπως σας έχω επισημάνει) αν διώξει την Ελλάδα από το ευρώ, θα είναι πολλαπλάσια από το να την κρατήσει μέσα. Α ναι, υπάρχουν και ορισμένοι που έχουν κολλήσει σε ηθικά ζητήματα, άλλα θα τους περάσει. Την ηθική την εξασκούν πριν μια κρίση και όχι μετά.
Πολλοί λένε ότι το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους δεν θα διευθετηθεί πριν τις γερμανικές εκλογές. Δεν νομίζω αγαπητέ αναγνώστη. Μπορεί πράγματι να επηρεάζουν και οι γερμανικές εκλογές, αλλά εκτιμώ μόνο στο 20%. Δεν νομίζω οι Ευρωπαίοι να είναι τόσο αφελείς που κολλάνε να πάρουν τις χασούρες τους λόγω γερμανικών εκλογών.
Το πρόβλημα στην Ευρώπη δεν είναι μόνο το οργανωτικό κενό, δεν είναι μόνο ότι δεν ξέρουν ποιος θα πάρει τη χασούρα, είναι και ότι δεν ξέρουν που θα βρουν τα λεφτά. Διότι η Ελλάδα είναι μικρό κακό. Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει με τους άλλους. Ιδίως δε με την Ιρλανδία (βγάζω την Ισπανία εντελώς απ΄ ΄εξω), εκεί έχει να πέσει πολύ γέλιο.
Οι χασούρες της Ιρλανδίας είναι δεδομένες και θα είναι πολλαπλάσιες της Ελλάδας. Και η απάντηση είναι ότι δεν θα βρουν λεφτά ούτε για την Ιρλανδία, διότι δεν έχουν. Και ακόμα και να είχαν τα λεφτά που απαιτούνται για την Ιρλανδία, δεν θα τα δώσουν. Γιατί να τα δώσουν άλλωστε;
Που μας φέρνει πίσω ξανά στο πως θα λυθεί αυτό το πρόβλημα. Εγώ σας το έχω πει πολλές φορές. Δεν υπάρχει τρόπος να λυθεί χωρίς την δημιουργική λογιστική της κεντρικής τράπεζας Διαβάστε το άρθρο με τίτλο " Μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ελληνικό αδιέξοδο"και "Μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ελληνικό αδιέξοδο (IV)".
Και μέχρι τώρα νομίζω έχω δικαιωθεί, διότι αφενός έχει γίνει μερική χρήση αυτού του μηχανισμού -άσχετα αν δεν έγινε όπως θα ήθελα- και αφετέρου, δεν έχει βρεθεί κάποια άλλη λύση από κανέναν.
Αλλά πριν γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει να αποφασιστεί ποιος θα πάρει τη χασούρα. Και προτού μου πείτε ότι φτάνει το κούρεμα της κεντρικής τράπεζας και αρκεί να επαναγοράσουν ένα ποσοστό του χρέους μας για να λυθεί το ζήτημα, σας λέω κατηγορηματικά ότι δεν φτάνει.
Να επαναλάβω, ότι στην καλύτερη περίπτωση η Ελλάδα χρειάζεται 100 δισ. ευρώ (συντηρητικά) σε διαγραφές και επίσης ένα πακέτο 20-30 δισ. ευρώ για ένα mini σχέδιο Marshall. Και επειδή δεν βλέπω πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αλλιώς (με τη δική μου τη λογική), εκτιμώ ότι τελικά αυτό θα γίνει.
Στο μεταξύ, ποιος θα πάρει τη χασούρα, είναι δικό τους θέμα και όχι δικό μας.
Του Γιώργου Καισάριου
http://www.capital.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου