Οι επαναστατικές γυμναστικές τελείωσαν

Μέρες τώρα ακούμε τον Αλέξη Τσίπρα και τους πραιτωριανούς του να μιλούν για «ειρηνική επανάσταση», για λαϊκό ξεσηκωμό κατά των Μερκελιστών που ξεπουλάνε την πατρίδα. Εδώ που τα λέμε, ό,τι λέει λίγο πολύ και ο Καμμένος αλλά και η Χρυσή Αυγή. Περιμέναμε κι εμείς λοιπόν την κοινωνική έκρηξη, μια μεγαλειώδη διαδήλωση χθες που όχι μόνο θα «γέμιζε την πλατεία» αλλά θα σάρωνε τα πάντα.

Κι εμείς μαζί τους, αν ένα εκατομμύριο Έλληνες έβγαιναν στους δρόμους και έριχναν την κυβέρνηση. Άλλωστε, πώς να σταθεί μια κυβέρνηση όταν ένα μέγα πλήθος ειρηνικά αλλά με παλμό,

πυγμή και αποφασιστικότητα θα αντιστεκόταν στη λαίλαπα που έρχεται;

Αν η εργατική τάξη ήθελε να πάει στον Παράδεισο, κανείς δε θα έλεγε όχι, ακόμη κι αν πιστεύει όσα λέει ο Σαμαράς και η κυβέρνηση.

Στην πιο κρίσιμη στιγμή, όμως, εκεί που ο λαός έπρεπε να δείξει στην εξουσία… πώς λιώνει το ατσάλι, η πλήρης απογοήτευση. Ούτε η πλατεία ήταν γεμάτη, ούτε υπήρχε καμιά γιορτή από αυτές που τραγουδούσε ο Σαββόπουλος και έκλαιγε όλος ο κόσμος από συγκίνηση και αγωνιστική διάθεση.

Κάποτε όταν κάποιος ζητούσε λαϊκό ξεσηκωμό και τον έλεγαν Ανδρέα Παπανδρέου, Χαρίλαο Φλωράκη, Λεωνίδα Κύρκο ,Ηλία Ηλιού, Γεώργιο Παπανδρέου ή Κωνσταντίνο Καραμανλή, έτριζε συθέμελα η Ελλάδα. Έπεφταν κορμιά στους δρόμους.

Τώρα, όμως, ο νέος… λαϊκός ηγέτης Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο. Ούτε καν τα μέλη του κόμματός του. Ούτε 30.000 άνθρωποι δε μαζεύτηκαν στη διαδήλωση της Τρίτης, σ’ αυτή που οργάνωσαν όλα τα συνδικάτα και είχαν τη στήριξη σύσσωμης της αντιπολίτευσης. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν έχουν πλέον κανένα λόγο ύπαρξης αφού δεν είναι σε θέση να δώσουν στους πολίτες το κίνητρο να κατέβουν στην πλατεία.

Ο Γ. Παναγόπουλος άφησε αιχμές ότι δε μπορεί να κάνουν απεργία τα μέσα μεταφοράς διότι τότε πώς θα κατέβει ο κόσμος στο κέντρο.

Αν, όμως, υπήρχε αυτή η σπίθα που θα μετέδιδαν στο λαό οι συνδικαλιστές, κι αν οι τελευταίοι ήταν αξιόπιστοι κι όχι απαξιωμένοι και απομονωμένοι, τότε δε θα χρειαζόταν μέσα μεταφοράς. Το ποτάμι της οργής δεν το σταματούν τα χειρόφρενα στις συγκοινωνίες. Στο κάτω – κάτω, αφού ήθελε λαϊκό ξεσηκωμό ο ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι, ας τον οργάνωναν καλύτερα. Πάνω απ’ όλα ας δημιουργούσαν το ιδεολογικό υπόβαθρο για να στηριχθεί ένας λαϊκός ξεσηκωμός. Δεν το κάνουν διότι υπηρετούν το φθηνό λαϊκισμό και την ευκολία της εικόνας. Είναι αυτό που λέει ο Ομπάμα για τον Ρόμνεϊ ο οποίος αλλάζει συνεχώς προσωπεία. Romnesia.

Ο λαός είναι απογοητευμένος, πικραμένος, προφανώς προδομένος και φοβισμένος από τις κάθε λογής προβοκάτσιες. Η δουλειά του, όμως, είναι να βγαίνει στους δρόμους, να πιέζει τους βουλευτές του, να δημιουργεί ασφυκτικό κλοιό στους κυβερνώντες. Για όλα αυτά όμως απαιτούνται λαοπρόβλητοι ηγέτες με όραμα για το μέλλον της χώρας. Κι όχι πρόεδροι 15μελών που μοιάζουν αλλά δεν είναι σε καμιά περίπτωση ηγέτες. Κι ο Τσίπρας δεν είναι ο ηγέτης που θα ξεσηκώσει το λαό. Πάει μέχρι το Σύνταγμα, κάνει την επαναστατική γυμναστική του, λέει τις ίδιες πάντα συνδικαλιστικές και εργατοπατερικές κορώνες και πάει σπίτι του, προφανώς ήσυχος με τη συνείδησή του ότι επιτέλεσε το εργατικό του καθήκον. Ό,τι κάνει επί χρόνια η αγαπητή Αλέκα δηλαδή μαζί με τους συνδικαλιστές.

Εν κατακλείδει, η εργατική τάξη δε χρειάζεται… λεωφορεία για να πάει στον παράδεισό της. Ούτε μετρό, ούτε τρένο χρειάζεται. Και κυρίως αυτό που δεν θέλει είναι επαναστατικές γυμναστικές . Αυτό που θέλει είναι στιβαρές ηγεσίες με όραμα. Ανόθευτους συνδικαλιστές με πυγμή και πολιτικά κόμματα που δε θα παίζουν ύπουλα παιχνίδια στις πλάτες του λαού, δε θα λαϊκίζουν και δε θα ενδιαφέρονται απλά και κομματικούς στρατούς και πελατεία.

Αριστερός Ψάλτης