Τι θέση θα έχει αυτή την βδομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ;

Προχθές ρωτούσα φίλο κινούμενο στον ΣΥΡΙΖΑ ποια είναι αυτήν την βδομάδα η θέση και η στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Θέλω να διαβεβαιώσω τον αναγνώστη, όπως διαβεβαίωσα και τον αριστερίζοντα φίλο, ότι το ερώτημα ετέθη απολύτως ειλικρινά και με φιλέρευνο πνεύμα, χωρίς ίχνος ειρωνείας ή εμπαιγμού. Άλλωστε, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.

Ο λόγος της ερώτησης είναι ο εξής απλούστατος: είναι προβλεπόμενο και κατανοητό να υφίστανται διάφορες έντονες ζυμώσεις -που κατ’ ανάγκην βγαίνουν και προς τα έξω- στην περίοδο μετάβασης του κόμματος από το 4% στο 27% και από την θέση του μικρού κόμματος διαμαρτυρίας στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ειδικά δε αν το κόμμα δεν έχει απλώς τάσεις, αλλά συνιστώσες. Δηλαδή στην προεκλογική περίοδο, εκεί από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο (που όπως είχαμε καταδείξει, είχαν υποστηριχθεί δημοσίως και διαδοχικά οι παρακάτω θέσεις σε ανώτατο επίπεδο: (α)

Θα καταργήσουμε μονομερώς το μνημόνιο – (β) δεν θα προβούμε σε μονομερείς ενέργειες, θα επαναδιαπραγματευτούμε το μνημόνιο – (γ) το Μνημόνιο θα το καταγγείλει/ακυρώσει ο λαός με την ψήφο του, δε χρειάζεται περαιτέρω καταγγελία – (δ) ακύρωση του Μνημονίου σημαίνει έξοδο από την Ευρωζώνη – (ε) θα ακυρώσουμε το Μνημόνιο μένοντας στην Ευρωζώνη – (ς) στόχος μας η παραμονή στο Ευρώ – (ζ) το Ευρώ δεν είναι φετίχ). Σήμερα όμως; Μετά από μήνες στην θέση και στην ευθύνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Σύμφωνα με την δική τους ρητορική, στον προθάλαμο της εξουσίας, της διακυβερνήσεως και της πρωθυπουργίας;

Όταν τους τελευταίους μήνες εκφράζαμε την εκτίμηση ότι το «δεν θα προβούμε σε μονομερείς ενέργειες» στην πράξη σημαίνει «Μνημόνιο κι άγιος ο Θεός», η αντίρρηση ήταν «μα εμείς προτάσσουμε την ανυπακοή». Όμως, η ανυπακοή (που φαίνεται ότι τροφοδοτεί τα στελέχη σε εσωκομματικό επίπεδο ως… μία από τις γραμμές) και οι μη μονομερείς ενέργειες (που μέχρι πρότινος ήταν η «προς τα έξω» γραμμή) είναι τα διαμετρικώς αντίθετα. Την μία μέρα, ο Αλέξης Τσίπρας επιχαίρει με επινίκια για το αλαλούμ του Eurogroup, σαν να αντιπροτείνει και να επιδιώκει εξω-ευρωπαϊκή λύση διά του χλευασμού της ευρωπαϊκής τοιαύτης, σαν να μην επιδιώκει και αξιώνει να καθίσει στο ίδιο αυτό τραπέζι των ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων. Την άλλη, διακηρύττει ότι για την κρίση έχει τις ίδιες απόψεις με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, κοινώς μια απολύτως ευρωπαϊκή συναινετική λύση, που θα εκπηγάζει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Τι γίνεται ρε παιδιά;

Το ερώτημα που πρέπει επιτέλους να απαντηθεί, είναι: αν ο ΣΥΡΙΖΑ γινόταν αύριο κυβέρνηση, ποια πολιτική θα ακολουθούσε; Θα καθόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, κι αν ναι τι θα τους έλεγε; Πώς θα χειριζόταν τυχόν αρνήσεις τους; Ποια ακριβώς είναι τα διαπραγματευτικά όπλα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει πως δεν αξιοποιούνται από την κυβέρνηση, και πώς ακριβώς θα τα αξιοποιούσε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Επίσης: αφού πλέον υποτονθορίζεται με πρωτόγνωρη ένταση το σενάριο μετεκλογικής (ποιων εκλογών;) συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα μπορούσαν να μην είναι τόσο εχέμυθοι ως προς τι ακριβώς θα έκαναν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, και πώς θα μπορούσε να ευοδωθεί ένας τέτοιος παρά φύσιν γάμος, καθώς και σε ποιες πολιτικές θα απέληγε.

Αν η κυβέρνηση αντιμετωπίζει αυτήν την κατ’ ουσίαν απουσία ρεαλιστικού αντιπολιτευτικού λόγου από την αξιωματική αντιπολίτευση με ανακούφιση, κακώς το πράττει. Διότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να αρθρώσει σύντομα συγκεκριμένη και επιτεύξιμη εναλλακτική, απλώς θα ξεφουσκώσει μετά τις επόμενες εκλογές ξανά στα προηγούμενα ποσοστά του, δίνοντας την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε σε κάποιον που θα μπορούσε να εκφράσει συγκεκριμένη και επιτεύξιμη εναλλακτική, ο οποίος δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, είτε στον ολοκληρωτισμό και την βιαιότητα μιας Χρυσής Αυγής. Σε κάθε περίπτωση, η παρουσία μιας τελείως ασόβαρης αξιωματικής αντιπολίτευσης σημαίνει είτε ότι βρισκόμαστε εν αναμονή μιας άλλης πολύ σοβαρής, είτε μιας άλλης πολύ επικίνδυνης…

Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης