Η Αμίνα, μια δάσκαλα στην Αμμούδα (Βορειοανατολική Συρία): «Το καθεστώς παίζει μαζί μας»

Αμμούδα (ΣΥΡΙΑ) - Η Αμίνα, Κούρδισα δασκάλα: «Επιτέλους, τα παιδιά μας θα μάθουν τη μητρική τους γλώσσα στο σχολείο!»

Για πρώτη φορά στην καριέρα της, η Αμίνα, μια δασκάλα 42 χρονών, μπόρεσε και έδωσε μαθήματα στη κουρδική γλώσσα στους μαθητές της. Αυτό όμως δεν κράτησε... 

«Αυτή η σχολική χρονιά θα μου παραμείνει χαραγμένη στη μνήμη, ό,τι και να συμβεί! Στα 42 μου χρόνια, έζησα τη μεγαλύτερη συγκίνηση της καριέρας μου σε είκοσι χρόνια διδασκαλίας.

Όταν μου παραδόθηκε το πακέτο των 30 αντιγράφων του σχολικού εγχειριδίου ανάγνωσης στα κουρδικά για τις τάξεις του δημοτικού, δάκρυα ξεπήδησαν από τα μάτια μου. Ενώ έκοψα το σχοινάκι γύρω από το δέμα, και άρχισα να ξεφυλλίσω το πρώτο βιβλίο, ένιωσα τα κτυπήματα της καρδιάς μου να επιταχύνουν.  Επιτέλους, τα παιδιά μας θα μάθουν τη μητρική τους γλώσσα στο σχολείο! 

Μέχρι τώρα, δεν επιτρεπόταν να μιλούν τα κουρδικά παρά μόνο στο σπίτι. Το κόμμα Μπάαθ, στην εξουσία στη Συρία από το 1963, είχε κάνει τον αραβισμό θρησκεία: ήταν απολύτως απαγορευμένο να μιλήσουμε τη γλώσσα μας έξω από ιδιωτικούς κύκλους. 

Το περασμένο καλοκαίρι, για να εξουδετερωθεί η περιοχή μας την παραμονή της Μάχης του Βορρά, το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ έκανε μια σιωπηρή συμφωνία με τον κύριο κουρδικό πολιτικό κόμμα, χορηγώντας μας μια ανεπίσημη αυτονομία. Κουρδικές σημαίες ανυψώθηκαν σε όλα τα κτίρια και σπίτια. Ακόμα τραγουδήσαμε στους δρόμους στη γλώσσα μας. 

Τον Σεπτέμβριο, το Ινστιτούτο Κουρδικής Γλώσσας κατάφερε να εισαγάγει πέντε ώρες διδασκαλίας της γλώσσας μας την εβδομάδα στο πρόγραμμα των δημοτικών σχολείων της Αμμούδα (50.000 κάτοικοι). Οι πολύ μικροί μαθητές μου δεν είχαν επίγνωση του προνομίου τους σε σχέση με τους γονείς τους και τα μεγαλύτερα αδέλφια τους. Αλλά εμείς οι εκπαιδευτικοί γιορτάσαμε αυτό την ιστορική ημέρα. Ακόμα και τα αραβικά παιδιά που φοιτούν στο σχολείο ήταν ευχαριστημένα να ανακαλύψουν αυτή την οικεία γλώσσα που ακούγανε από τους συνομηλίκους τους. 

Δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να συμμορφωθούμε πάλι με αυτή την αδικία. 

Η ικανοποίηση μας ήταν βραχύβια. 
Με τη δεύτερη εβδομάδα των μαθημάτων, έφτασε μια εγκύκλιος από το Υπουργείο Παιδείας στη Δαμασκό, δίνοντάς μας μέχρι τις 4 Οκτωβρίου για να σταματήσουμε τη διδασκαλία της κουρδικής γλώσσας και να εξαφανίσουμε τις κουρδικές σημαίες από το προσόψιο του σχολείου. Η προειδοποίηση αυτή συνοδευόταν με την απειλή του κλεισίματος των σχολείων που δεν συμμορφώνονται με τις οδηγίες. 

Δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να συμμορφωθούμε πάλι με αυτή την αδικία, όταν οι μισθοί μας και τα έξοδα των σχολικών εγκαταστάσεων είναι ευθύνη της κυβέρνησης στην Δαμασκό. 

Δεν ήταν τόσο απλό. Εκεί που καυχιόμασταν στα παιδιά την αξία και το ενδιαφέρον των μαθημάτων στα κουρδικά, έπρεπε να τους εξηγήσω ότι έπρεπε να αποθηκεύσουμε τα εγχειρίδια μέχρις ότου υπάρξουν καλύτερες μέρες. 

Και πάλι, το καθεστώς μας γέλασε, όπως το έχει κάνει από την αρχή της επανάστασης, προσπαθώντας να μας απομακρύνουν από την διαμαρτυρία. 

Η αντιπολίτευση, και αυτή, προσπαθεί να προσηλυτίσει τους Κούρδους με την υπόσχεση ότι θα αναγνωρίσει τα γλωσσικά και πολιτιστικά δικαιώματα μας. Αλλά οι εκπρόσωποί της εξακολουθούν να μιλήσουν για την  «Αραβική Δημοκρατία της Συρίας».

Ελπίζω μόνο ότι τις επόμενες ημέρες δεν θα υποχρεωθούμε να κρεμάσουμε τα πορτρέτα του Μπασάρ αλ-Άσαντ στην τάξη, ούτε να επαναλάβουμε κάθε πρωί το σύνθημα του Μπάαθ: «Ένα μοναδικό αραβικό έθνος με αιώνιο μήνυμα!». 

Όλα τα ονόματα του κείμενου έχουν αλλαχτεί.

Πηγή