ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: Τέλος του μήνα το Π.Δ- Ολοι οι εκπαιδευτικοί από τα γραφεία στο σχολείο

«Προχωράμε στην αξιολόγηση δομών, διαδικασιών και ανθρώπινου δυναμικού στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση μετά από πολλά χρόνια και καταθέτουμε στο τέλος του Νοεμβρίου το Προεδρικό Διάταγμα σχετικά με τις διαδικασίες αξιολόγησης».

Αυτό ανακοίνωσε απόψε στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος και υπογράμμισε τα εξής:
ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ:Είναι γεγονός ότι πολλές από τις σημερινές διαδικασίες στο εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι γραφειοκρατικές, είναι αδιαφανείς, είναι στρεβλές και υποκρύπτουν συντεχνιακές λογικές και βολεμένους.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΚΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΕ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ: Έχουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκατόν πενήντα έξι χιλιάδες εκπαιδευτικούς και δεκατέσσερις χιλιάδες εννιακόσιες σχολικές μονάδες και χρειαζόμαστε κάθε χρόνο άλλους είκοσι χιλιάδες αναπληρωτές και ακόμα συναντάμε κενά. Γιατί; Γιατί αλλού έχουμε υπεράριθμους και αλλού ελλείψεις; Γιατί στη μια άκρη της Ελλάδας δάσκαλοι και καθηγητές δουλεύουν με υπερωριακή απασχόληση, ενώ κάποιοι άλλοι κρύβονται και κάποιοι άλλοι υποαπασχολούνται; Είναι ένα σύστημα τοποθέτησης εκπαιδευτικών χωρίς αρχή και τέλος.
ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ: Όλο αυτό το σύστημα χρειάζεται εξορθολογισμό. Χρειάζεται όλοι οι εκπαιδευτικοί να γυρίσουν από τα γραφεία στις τάξεις τους με τους μαθητές τους. Αυτό, λοιπόν, το σύστημα δεν πρέπει να αξιολογηθεί; Δεν πρέπει να διορθώσουμε τις στρεβλώσεις που έχουμε εντοπίσει;
ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ;Ερωτώ, συνάδελφοι: Θα υπερασπιστούμε όλοι την κοινωνική δικαιοσύνη ή θα υπάρξουν πολιτικές δυνάμεις που θα ταχθούν υπέρ της διαιώνισης των στρεβλώσεων και των αγκυλώσεων;
ΔΕΝ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΙΡΑ:Από την άλλη πλευρά, είναι η αξιολόγηση των ίδιων των εκπαιδευτικών. Έχουμε εκπαιδευτικούς που γηράσκουν αεί διδασκόμενοι, έχουν μεράκι, επιμορφώνονται, κάνουν μεταπτυχιακά, παρακολουθούν τις εξελίξεις. Είναι αυτοί οι φωτισμένοι δάσκαλοι που όλοι συναντήσαμε και σημάδεψαν την πορεία μας. Υπάρχουν και οι άλλοι -λίγοι, λιγότεροι- που μένουν στάσιμοι, ικανοποιημένοι από τις μηχανιστικές, αυτοματοποιημένες διαδικασίες εξέλιξης. Θα τους βάλουμε όλους στην ίδια μοίρα; Γιατί φοβόμαστε να επιβραβεύσουμε τους ικανούς ως κοινωνία; Είναι αυτό δίκαιο ή άδικο;