Δεν θα γράψουμε για το χιλιοειπωμένο κλισέ της γιγάντωσης της διαπλοκής
στη μεταπολίτευση. Δεν θα αναφερθούμε στους τρόπους με τους οποίους τα
δομημένα επιχειρηματικά συμφέροντα πλευροκοπούσαν την εκάστοτε πολιτική
εξουσία, μεγιστοποιώντας τα κέρδη και ελαχιστοποιώντας τους κινδύνους
της δράσης τους.
Το γνωστό αξίωμα ότι το μόνο καλά οργανωμένο πράγμα στην Ελλάδα είναι η διαπλοκή, βρήκε την απόλυτη δικαίωση του.
Είναι όχι μόνο αυταπόδεικτη πλέον η σχέση πολιτικών και επιχειρηματιών αλλά έχει και ονοματεπώνυμα. Με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς, ξετυλίγεται το κουβάρι της μεταπολιτευτικής «παράγκας». Οι πολιτικοί πρέπει να στηρίξουν την υπεράσπιση τους , σε στοιχεία, πρέπει να «τρέξουν» για να αποδείξουν την αθωότητα τους.
Οι εποχές που καθάριζαν με μια θολή δήλωση, περί «προσπάθειας πολιτικής και ηθικής τους εξόντωσης» πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Η κάθε λίστα Λαγκάρντ που θα βλέπει το φως της δημοσιότητας, θα κρύβει εκπλήξεις, τόσο για το πολιτικό προσωπικό, όσο και για τον επιχειρηματικό κόσμο.
Θα καλούνται αμφότεροι να αποδείξουν ότι τα «παστωμένα» φράγκα στην Ελβετία και στους εξωτικούς φορολογικούς παραδείσους, είναι νόμιμα, ηθικά και επιπλέον φορολογημένα.
Δυστυχώς για το πολιτικό προσωπικό δεν υπάρχουν οι φυσικοί εκδοτικοί και επιχειρηματικοί σύμμαχοι. Έχουν τα δικά τους πολύ σοβαρά θέματα: Πουλάνε σπίτια, εξοχικά, κότερα, σπορ και τετρακίνητα αυτοκίνητα, μέχρι και …γκαρνταρόμπες εκατομμυρίων ευρώ. Ο εύκολος πλουτισμός γέννησε πλαστές ανάγκες και τρόπους ζωής δεκάδων χιλιάδων ευρώ μηνιαίως. Είναι αδύνατη για πολλούς της κορυφής της κοινωνικής πυραμίδας, η χρηματοδότηση έστω και του 10% των καταναλωτικών συνηθειών που είχαν κατά τα προηγούμενα χρόνια.
Το πάρτι τελείωσε, καθώς η χρυσοφόρος κότα (Δημόσιο) δεν γεννά άλλα «αβγά». Το χειρότερο για αυτούς είναι ότι η περιβόητη ανάπτυξη (που την περιμένουμε όπως τον …Γκοντό), δεν θα τους αφορά αποκλειστικά.
Στην καλύτερη περίπτωση για αυτούς θα κληθούν να παίξουν επί ίσοις όροις το παιχνίδι που ήταν κομμένο και ραμμένο επί δεκαετίες στα μέτρα τους.
Στη χειρότερη θα κληθούν να απολογηθούν για τις προγενέστερες πράξεις τους…
Η κοινωνική τάξη των αποδεκτών των προμηθειών, των έργων αλλά και των …διαφημίσεων του Δημοσίου βρίσκεται σε (νευρική) κρίση.
Δίνει μάχες οπισθοφυλακών, δημοσιεύει «υποσημειώσεις», δίνει αγώνα για τα «κεκτημένα» δικαιώματά της.
Ο πόλεμος θα είναι ανελέητος και οποιαδήποτε αδράνεια, παράλειψη, ή «αδύνατο σημείο» επιδείξει η νυν πολιτική ηγεσία θα την εκμεταλλευτούν στο έπακρο.
Είναι περιττό να πούμε ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Άλλωστε με τέτοιες ήταν πάντα στρωμένος ο δρόμος προς την «κόλαση» της αποτυχίας, της εξάρτησης και τελικά της «διαπλοκής»..
Ένα κομμάτι της εγχώριας ελίτ αισθάνεται δικαιωμένο για την επιλογή να πολεμήσει με σφοδρότητα την επιλογή Σαμαρά για την αρχηγία της ΝΔ, να αντιταχθεί με νύχια και δόντια στην Πρωθυπουργία του.
Έξυπνοι άνθρωποι, ικανοί και χρόνια στο κουρμπέτι, ένιωθαν ότι θα «μπλέξουν», ότι θα τεθεί υπό αμφισβήτηση η οικονομική ηγεμονία τους.
Δικαιώθηκαν…
Μικρός Οδυσσέας
Το γνωστό αξίωμα ότι το μόνο καλά οργανωμένο πράγμα στην Ελλάδα είναι η διαπλοκή, βρήκε την απόλυτη δικαίωση του.
Είναι όχι μόνο αυταπόδεικτη πλέον η σχέση πολιτικών και επιχειρηματιών αλλά έχει και ονοματεπώνυμα. Με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς, ξετυλίγεται το κουβάρι της μεταπολιτευτικής «παράγκας». Οι πολιτικοί πρέπει να στηρίξουν την υπεράσπιση τους , σε στοιχεία, πρέπει να «τρέξουν» για να αποδείξουν την αθωότητα τους.
Οι εποχές που καθάριζαν με μια θολή δήλωση, περί «προσπάθειας πολιτικής και ηθικής τους εξόντωσης» πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Η κάθε λίστα Λαγκάρντ που θα βλέπει το φως της δημοσιότητας, θα κρύβει εκπλήξεις, τόσο για το πολιτικό προσωπικό, όσο και για τον επιχειρηματικό κόσμο.
Θα καλούνται αμφότεροι να αποδείξουν ότι τα «παστωμένα» φράγκα στην Ελβετία και στους εξωτικούς φορολογικούς παραδείσους, είναι νόμιμα, ηθικά και επιπλέον φορολογημένα.
Δυστυχώς για το πολιτικό προσωπικό δεν υπάρχουν οι φυσικοί εκδοτικοί και επιχειρηματικοί σύμμαχοι. Έχουν τα δικά τους πολύ σοβαρά θέματα: Πουλάνε σπίτια, εξοχικά, κότερα, σπορ και τετρακίνητα αυτοκίνητα, μέχρι και …γκαρνταρόμπες εκατομμυρίων ευρώ. Ο εύκολος πλουτισμός γέννησε πλαστές ανάγκες και τρόπους ζωής δεκάδων χιλιάδων ευρώ μηνιαίως. Είναι αδύνατη για πολλούς της κορυφής της κοινωνικής πυραμίδας, η χρηματοδότηση έστω και του 10% των καταναλωτικών συνηθειών που είχαν κατά τα προηγούμενα χρόνια.
Το πάρτι τελείωσε, καθώς η χρυσοφόρος κότα (Δημόσιο) δεν γεννά άλλα «αβγά». Το χειρότερο για αυτούς είναι ότι η περιβόητη ανάπτυξη (που την περιμένουμε όπως τον …Γκοντό), δεν θα τους αφορά αποκλειστικά.
Στην καλύτερη περίπτωση για αυτούς θα κληθούν να παίξουν επί ίσοις όροις το παιχνίδι που ήταν κομμένο και ραμμένο επί δεκαετίες στα μέτρα τους.
Στη χειρότερη θα κληθούν να απολογηθούν για τις προγενέστερες πράξεις τους…
Η κοινωνική τάξη των αποδεκτών των προμηθειών, των έργων αλλά και των …διαφημίσεων του Δημοσίου βρίσκεται σε (νευρική) κρίση.
Δίνει μάχες οπισθοφυλακών, δημοσιεύει «υποσημειώσεις», δίνει αγώνα για τα «κεκτημένα» δικαιώματά της.
Ο πόλεμος θα είναι ανελέητος και οποιαδήποτε αδράνεια, παράλειψη, ή «αδύνατο σημείο» επιδείξει η νυν πολιτική ηγεσία θα την εκμεταλλευτούν στο έπακρο.
Είναι περιττό να πούμε ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Άλλωστε με τέτοιες ήταν πάντα στρωμένος ο δρόμος προς την «κόλαση» της αποτυχίας, της εξάρτησης και τελικά της «διαπλοκής»..
Ένα κομμάτι της εγχώριας ελίτ αισθάνεται δικαιωμένο για την επιλογή να πολεμήσει με σφοδρότητα την επιλογή Σαμαρά για την αρχηγία της ΝΔ, να αντιταχθεί με νύχια και δόντια στην Πρωθυπουργία του.
Έξυπνοι άνθρωποι, ικανοί και χρόνια στο κουρμπέτι, ένιωθαν ότι θα «μπλέξουν», ότι θα τεθεί υπό αμφισβήτηση η οικονομική ηγεμονία τους.
Δικαιώθηκαν…
Μικρός Οδυσσέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου