Φακελος "παρελασεις": Η καταλυση των θεσμων και η μπαχαλοποιηση

Πολύ κουβέντα έχει γίνει τις τελευταίες μέρες για τις διαμαρτυρίες με αφορμή την παρέλαση και τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου. Η αλήθεια είναι πως όποιος διαφωνεί και θέλει να διαμαρτυρηθεί έχει αναρίθμητες ευκαιρίες, μια άλλη μέρα, σε ένα άλλο τόπο και κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Ο καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να μη συμμετέχει σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Αν όμως συμμετέχει, οφείλει να σέβεται. Όχι τον βουλευτή...

...ούτε τον επίσημο. Να σέβεται τον εαυτό του, την ίδια του την ύπαρξη. Να σέβεται αυτόν που αντιστάθηκε στους Γερμανούς το 1940. Να τιμά τη μνήμη αυτών που πολέμησαν για την Ελλάδα και έστω αυτή τη μέρα να θυμάται ότι με τον διπλανό του είναι περισσότερα αυτά που τον ενώνουν από αυτά που τον χωρίζουν.

Και είναι προφανές ότι δεν φταίνε οι 16χρονοι γουαναμπί ΤσεΓκεβάρες που θεωρούν εαυτούς "επαναστάτες" με μια μούντζα. Φταίνε αυτοί που δεν τους έμαθαν να σέβονται. Τα κάθε λογής "είδωλα" που με οργανωμένο σχέδιο τους διδάσκουν σε κάθε ευκαιρία ότι ο μη σεβασμός είναι μαγκιά. Ότι η κατάλυση του -οποιουδήποτε- θεσμού και η μπαχαλοποίηση είναι ο μεγάλος στόχος.

Οι ταξικές πάλες και οι λοιπές κασέτες δεν έχουν θέση στην κουβέντα, τουλάχιστον όχι αυτή τη μέρα. Ακόμη και στον πόλεμο, αυτό που μας ένωνε ήταν ο ζήλος για την ελευθερία και οι κοινές αξίες. Η οικογένεια, η πατρίδα, η σημαία, το έθνος. Κι όσοι πολέμησαν δεν ήταν μόνο αριστεροί ή μόνο δεξιοί. Μονό βολεμένοι ή μόνο βιοπαλαιστές. Ήταν Έλληνες.