Σύνταξη στο 67ο

Δεν είναι η πρώτη φορά, όπου μέτρα τα οποία ζητούνται (και μάλιστα επίμονα) από την τρόικα ως ωφέλιμα, καταλήγουν στην πράξη επιζήμια. Και όχι μόνο για την κοινωνία-την οποία πλέον συνήθισαν να εκτελούν ανάλγητα σε κάθε επιδρομή τους-αλλά και για τους σκοπούς που (υποτίθεται) προωθούν. Αλλά κι΄αν ισχύει στην κοινή λογική, ότι το δις εξαμαρτείν ούκ ανδρός σοφού, τότε έχουμε κάθε λόγο ν΄αμφιβάλουμε για την "σοφία" των μέτρων και των επινοητών τους, οι οποίοι ωστόσο, τα επιβάλουν εκβιαστικά κάθε φορά...
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα που βεβαιώνει τα παραπάνω, είναι η περίπτωση των ασφαλιστικών ταμείων σε σχέση με τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης που θέτει η τρόικα τώρα. Το 67ο το οποίο καμία χώρα της ΕΕ δεν δέχτηκε, κινδυνεύει να το φορτωθεί και αυτό ο ελληνικός λαός. Καθώς ήδη με την τελευταία ασφαλιστική μεταρρύθμιση, χάνονται αρκετά δικαιώματα ακόμα και ώριμα, με την νέα αύξηση συνταξίμων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα καταφέρουν να πάρουν σύνταξη ούτε οι μισοί απ΄όσους την είχαν υπολογίσει κατά την είσοδό τους στην τρίτη ηλικία...Το γιατί, δεν χρειάζεται ανάλυση διότι μιλάνε οι αριθμοί. Εάν ένας άνθρωπος ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία πριν 25 χρόνια, είναι σαφές ότι πέφτει στη χειρότερη περίπτωση. Η νέα ρύθμιση, θα τον αναγκάσει να χρειάζεται τουλάχιστον άλλα δεκαπέντε ώσπου να δεί σύνταξη-εάν τη δεί τελικά.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και όχι κανένα ανόητο τρομοσενάριο δυστυχώς. Φυσικά, το 67ο δεν είναι μια ηλικία που βάσει του σημερινού προσδόκιμου ζωής, έχει λίγες πιθανότητες να φτάσει. Αντίθετα, οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας, αν διατηρούνται σε υγιή κατάσταση, είναι υπολογίσιμοι. Εάν όμως ήταν έτσι τα πράγματα από την αρχή, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν εργασία με ένσημα γύρω στα 40, αφού έτσι κι΄αλλιώς, κανείς δεν θα τους δώσει σύνταξη ως τα 67. Αν όμως ξεκίνησαν γύρω στα 25 και πέφτουν τώρα σ΄αυτήν την παγίδα, με τι κουράγιο να σύρονται ως τα 67; Πόσα χρόνια αντέχει κανείς να δουλεύει φούλ τάιμ όπως δούλευε στα πρωτοξεκινήματα; Και ποιός του εγγυάται ότι θα βρίσκει σταθερή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια;  Αυτά μάλλον δεν τα σκέφτεται κανένας.
Φαίνεται όμως, ότι οι λογιστές της τρόικα, δεν σκέφτονται ούτε το "λογιστικό" μέρος. Υποτίθεται ότι η αύξηση συνταξίμων, αποσκοπεί στην προστασία των ασφαλιστικών ταμείων από την αφαίμαξη που προκαλούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Αυτό έχει κάποια λογική, αν αφορά μόνο κάποια ακραία φαινόμενα, όπως λήψεις συντάξεων στα 45, ή στα 55 εξ ολοκλήρου-πράγμα που ίσχυε για πολλά ταμεία. Δεν ξεχνάμε και τις περιπτώσεις συντάξεων σε αλλοδαπούς με τριών χρόνων ένσημα, που μας κόστισαν ο κούκος αηδόνι!  Αλλο όμως να επιδικώκεις να θέσεις φραγμό σε ακραίες και επιζήμιες καταστάσεις και άλλο να αποκεφαλίζεις οριζοντίως ολόκληρη κοινωνία, επιβάλλοντας μέτρα που θα απειλήσουν περαιτέρω τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων.
Από τότε που μπήκαμε στο Μνημόνιο, τα ασφαλιστικά ταμεία δέχονται την μια καταιγίδα πάνω στην άλλη! Η πρώτη μεταρρύθμιση (επί Λοβέρδου), εξώθησε απίστευτο αριθμό εργαζομένων προς πρόωρη έξοδο από την εργασία, για να μην τους πιάσει η τσιμπίδα της αύξησης ηλικιακών ορίων. Αυτός ο αριθμός των νέων συνταξιούχων, εννοείται ότι επιβάρυνε ανυπολόγιστα τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία αντί να εισπράττουν εισφορές, άρχισαν να εκδίδουν περισσότερες συντάξεις. Το δεύτερο καταστροφικό χτύπημα, ήταν μέσω του περίφημου PSΙ, όπου τα ταμεία είδαν τα αποθεματικά τους σε ομόλογα, να καταρρέουν. Τώρα με την νέα αύξηση ηλικιακών ορίων, ας περιμένουμε και νέο κύμα εξόδου που θα τρέξει να αρπάξει μια σύνταξη, προκειμένου ν΄αποφύγει τον εγκλωβισμό του ως το 67ο. Που σημαίνει ότι τα ήδη αδυνατισμένα ταμεία, θα γονατίσουν έτι περισσότερο, γιατί αυτό υπαγορεύει η απλή λογική...
Σύμφωνα με υπολογισμούς του ΙΚΑ, ως το τέλος του 2012, αναμένονται περί τους 36.000 νέοι συνταξιούχοι που θα φτάσουν το σύνολο των συνταξιοδοτηθέντων του από το 2011, στο 1.205.000! Αν προστεθούν σ΄αυτούς και όσοι φύγουν για να γλυτώσουν το 67ο, υπολογίζεται ότι οι φετεινοί συνταξιούχοι μόνο, θα είναι περίπου 50.000! Αυτό για το ΙΚΑ, σημαίνει απώλεια εισφορών 150 εκατ. ευρώ ενώ θα χρειαστεί επιπλέον 450 εκατ. ευρώ, για καταβολή των 50.000 νέων συνταξιούχων.  Αν συνυπολογίσει κανείς και την αύξηση απολύσεων λόγω των λουκέτων και της ύφεσης, σίγουρα θα καταλάβει πόσο οριακά είναι τα πράγματα για το ταμείο. Ανάλογες απειλές όμως, ισχύουν και για τα άλλα ταμεία. Η πρόσκαιρη εξοικονόμηση πόρων που υποστηρίζει η τρόικα με την αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, έχει δυστυχώς πολύ μεγαλύτερο κόστος και όχι τόσο μακροπόθεσμο. Τότε γιατί επιμένουν οι τροικανοί;
Η θέλουν να διαλύσουν τα ταμεία μαζί με τους Ελληνες, ή θα πρέπει να ξεσκονίσουν τις λογιστικές τους γνώσεις. Αλλιώς δεν εξηγείται το πράγμα...

 της Ελίνας Γαληνού