Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Ποιος χρειάζεται πραγματικά το φυσικό αέριο της Τουρκμενίας;

газопровод Туркмения газопровод
Το φυσικό αέριο της Τουρκμενίας μπορεί να μεταφερθεί στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Αυτήν την εκδοχή πρότεινε ο επικεφαλής του τουρκικού υπουργείου Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ. Προτίθεται να εισάγει «γαλάζιο καύσιμο» από την παρά την Κασπία Δημοκρατία και η Κίνα. Η «Φωνή της Ρωσίας» ζήτησε από ειδικούς να αποτιμήσουν τις προοπτικές του σχεδίου αυτού.Η Άγκυρα προτείνει στην Τουρκμενία να συμμετάσχει στον αγωγό Transanatolian, η κατασκευή του οποίου δεν έχει καν αρχίσει ακόμη.
Η Ασχαμπάντ είναι έτοιμη να συνεργαστεί, ωστόσο ως και σήμερα δεν είναι σαφές από πού θα διέρχεται ο αγωγός: κατά μήκος του βυθού της Κασπίας, είτε μέσω του Ιράν. Εναντίον της πρώτης επιλογής τάσσονται η Ρωσία και το Ιράν, εναντίον της δεύτερης οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πέραν αυτού στη διαδρομή του φυσικού αερίου της Τουρκμενίας προς τη Δύση στέκεται το Μπακού, διασαφηνίζει την κατάσταση ο διευθυντής του Ινστιτούτου εθνικής ενέργειας Σεργκέι Πραβοσούντοφ:

Ο αγωγός φυσικού αερίου πρέπει να περάσει από το Αζερμπαϊτζάν, τη στιγμή, που Τουρκμενιστάν και Αζερμπαϊτζάν δεν έχουν διευθετήσει εδαφικά ζητήματα και δεν έχουν μοιράσει την υφαλοκρηπίδα τους, όπου μπορεί να υπάρχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Μια δεύτερη δυσκολία είναι το υψηλό κόστος της άντλησης αερίου, που έχει ανακαλυφθεί στο νέο κοίτασμα Νότιο Ιολοτάν. Ο όγκος των αποθεμάτων ξεπερνά ακόμη και τα 10 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Όμως η πρώτη ύλη βρίσκεται σε βάθος της τάξης των 4 χλμ. και σε αυτό περιέχεται υδρόθειο. Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο φυσικό αέριο δεν θα είναι φθηνό. Και πιθανώς, θα είναι ακριβότερο ακόμη και από το ρωσικό αέριο.

Ακόμη κι αν γίνει δυνατό να επιλυθούν όλες οι εδαφικές διεκδικήσεις, η κατασκευή του αγωγού από την Τουρκμενία στην Ευρώπη θα στοιχίσει πολύ ακριβά. Αλλά και το ίδιο το καύσιμο από την Κεντρική Ασία είναι απίθανο να έχει ζήτηση στη Δύση, είναι πεπεισμένος ο πρόεδρος της Ένωσης Βιομηχανιών Φυσικού Αερίου – Πετρελαίου Γκενάντι Σμαλ:

Κάθε χιλιόμετρο ενός τέτοιοι αγωγού φυσικού αερίου θα κοστίζει 4-5 εκατομμύρια δολάρια. Η Τουρκμενία δεν διαθέτει καθόλου τέτοια χρήματα. Η Τουρκία μπορεί και να διαθέτει, όχι όμως τόσο πολλά. Εάν υπολογίσουμε ότι σήμερα στην Ευρώπη μεγάλες ποσότητες αερίου μπορεί να προμηθεύει το Κατάρ χάρη στο υγροποιημένο φυσικό αέριο, τότε η τιμή του αερίου της Τουρκμενίας μπορεί να μην είναι ανταγωνιστική. Αν και υπάρχει εναλλακτική λύση, η οποία είναι πιο ενδιαφέρουσα. Πρόκειται για την κατασκευή του Παρακασπιακού αγωγού φυσικού αερίου, ο οποίος θα διέλθει κατά μήκος της Κασπίας θάλασσας και κατόπιν θα συνδεθεί με το σύστημα των ρωσικών αγωγών φυσικού αερίου. Αυτή η διαδρομή είναι σημαντικά μικρότερη και φυσικά οικονομικότερη.

Το τουρκικό σχέδιο μοιάζει με μια ακόμη πολιτική ίντριγκα. Για την Ασχαμπάντ είναι πολύ πιο συμφέρουσα η ανατολική κατεύθυνση. Η διακλάδωση προς την Κίνα είναι απολύτως βιώσιμη. Πολύ περισσότερο, που η κατασκευή του θα γίνει πιθανότατα με χρέωση του Πεκίνου και όλες οι δαπάνες θα αποσβεσθούν σε σχετικά σύντομο χρόνο, θεωρεί ο Σεργκέι Πραβοσούντοφ:

Η ανάγκη σε ενεργειακές πηγές στην Κίνα αυξάνεται ταχύτατα. Πρόκειται για έναν παγκόσμιο ηγέτη στην κατανάλωση πετρελαίου και αερίου. Χρειάζεται μονίμως να αναζητεί κάποιες νέες πηγές και σε συνθήκες αστάθειας στη Μέση Ανατολή η Κίνα αναζητεί πόρους κοντά στα σύνορά της. Γι’ αυτό δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη, που οι Κινέζοι, οι οποίοι διαθέτουν χρήματα, θέλουν να προμηθεύονται τις μέγιστες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Κεντρική Ασία και δεν κρύβουν την ετοιμότητά του να αγοράσουν αυτούς τους πόρους. Το μόνο ζήτημα είναι η αξιοπιστία της διέλευσής του μέσω της Κιργιζίας.

Το Τουρκμενιστάν είναι έτοιμο να εξάγει αέριο σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Γι’ αυτό ακριβώς μοιράζει με ευκολία υποσχέσεις ότι θα αρχίσει να κατασκευάζει αγωγό φυσικού αερίου προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Έτσι λοιπόν το Μάιο υπεγράφη συμφωνητικό με την Ινδία για την έναρξη κατασκευής αγωγού μέσω του Αφγανιστάν και του Πακιστάν. Είναι το λεγόμενο σχέδιο TAPI (Τουρκμενία, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ινδία), το οποίο είχε επινοηθεί ήδη από τη δεκαετία του 1990 και προωθούσαν δραστήρια οι ΗΠΑ. Ωστόσο προς το παρόν για πραγματική έναρξη της κατασκευής του αγωγού Transafghan δεν γίνεται καν λόγος.
http://greek.ruvr.ru/2012_09_05/87272845/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου