Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Αυτές τις τρείς ώρες της συνέντευξης του Σαμαρά έβγαινε καθαρά το ελληνικό μας πρόβλημα.

Ο Σαμαράς εκφράζει και απευθύνεται στο Λόγο, στη λογική. Στο πραγματοποιήσιμο, στο ευκταίο και στο απευκταίο. Οργανώνει ό,τι είναι καθαρό, διαλύει ό,τι είναι θολό. Σαν άνθρωπος έχει θάρρος και παρρησία. Δεν είναι όμως ακραίος, είναι άνθρωπος του μέτρου και αυθόρμητα πράος. Το τσαγανό του φαίνεται στο πείσμα του και στην ακούραστη προσπάθειά του.
Μετά από τρείς ώρες σφυροκόπημα ήταν ο μόνος που είχε μείνει ορθός. Όλοι οι άλλοι ήταν σούπα. Νόμιζαν ότι σφυροκοπούσαν τον Σαμαρά στην ουσία όμως σφυροκοπούσαν τον εαυτό τους και τα αδιέξοδά τους
Το κοινό εν πολλοίς ήταν μια μικρογραφία της κατάστασης. Άγριο, θυμωμένο, ζαλισμένο, επιθετικό,
αποπροσανατολισμένο, κακομαθημένο, απαιτητικό, αυτάρεσκο, απαίδευτο, πεισμωμένο, εκδικητικό, επιφανειακό, τρομαγμένο, κουρασμένο, μαραζωμένο.
Είδα μια απελπισμένη προσπάθεια να “τα πουν”, να ξεσπάσουν , να ξαλαφρώσουν. Όπως στα μικρά παιδιά πίσω από τα κλάματα κρύβεται το κάλεσμα για αγκαλιά και παρηγοριά., ο κατατρομαγμένος έλληνας ψάχνει προστασία και κάποιον να καθαρίσει για πάρτη του. Απαιτεί να ακούσει ό,τι δεν τρέχει τίποτα, εφιάλτης ήταν, θα ξυπνήσει και θα διαλυθεί το κακό όνειρο. Οτιδήποτε άλλο τον ερεθίζει, μπλέκει τα πράγματα . Ό,τι τον υποχρεώνει να σκεφτεί, να κάνει απολογισμό, να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη είναι απορριπτέο.
Στο χάος των συναισθημάτων, ο Σαμαράς στάθηκε σαν τον Οδυσσέα δεμένος στο κατάρτι του πλοίου για να ακούσει χωρίς να παρασυρθεί από τις σειρήνες του τρόμου, γνωρίζοντας που πρέπει να φτάσει το καράβι. Η στάση του και οι εξηγήσεις του έκαναν να κατακαθίσουν σιγά-σιγά τα βουητά του θυμικού. Το τέλος της συζήτησης ήρθε σαν κάθαρση.
Νομίζω ότι αυτή η συνέντευξη κάποτε θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια σε διάφορους τομείς, πολιτική, ψυχολογία, ιστορία .
Ελπίζω να έρθει η κάθαρση στην πατρίδα μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου