Η κοινωνία έχει “σαλτάρει”, αλλά δεν θα γίνουμε όμηροι των συντεχνιών, των βολεμένων και των μπαχαλάκηδων

Με ρωτάνε: “τι λένε οι κρυφές δημοσκοπήσεις;”.

Απαντώ: όλες όσες γνωρίζω δίνουν πρωτοπορία της ΝΔ στην πρόθεση ή εκτίμηση ψήφου, άλλος μικρή και άλλος μεγαλύτερη, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι η ΝΔ προηγείται σε όλα τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων.

Από εκεί και πέρα: Το ΠΑΣΟΚ καταρρέει και μέχρι το επεισόδιο στον ΑΝΤ1 συρρικνωνόταν και το ΚΚΕ. Αρκετά μειωμένα σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές εμφανίζονταν επίσης και τα ποσοστά ΔHΜΑΡ, ΑΝΕΛ και “Χρυσής Αυγής” (η οποία φαίνεται όμως να ανακάμπτει μετά το επεισόδιο Κασιδιάρη). Οι άλλοι ….εξαφανίζονται! Οι αναποφάσιστοι στο 15-17%.

Το μεγάλο ερώτημα είναι “που θα πάνε οι ψήφοι του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ αν συνεχιστεί η πτώση τους“. Επειδή να μεν το δίλημμα “ευρώ – δραχμή” οδηγεί πολλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στη ΝΔ, από την άλλη όμως κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ “κρατάει” και μάλιστα “κρατάει καλά”.

Στηρίζουμε Σαμαρά επειδή πιστεύουμε ότι μόνον αυτός μπορεί να μας βγάλει από την βαθιά κρίση.

Είμαστε όμως μονίμως στα κάγκελα με την γερασμένη και ανίκανη ‘Νέα Δημοκρατία” και δεν θα πάψουμε στιγμή να λέμε την αλήθεια, ή αυτό που εμείς θεωρούμε ως αλήθεια.

Η γνώμη μας λοιπόν ύστερα από άπειρες συζητήσεις και καυγάδες και ύστερα από χιλιάδες ώρες στο διαδίκτυο είναι ότι η κοινωνία “δεν ακούει” πλέον. Η κοινωνία έχει αυτονομηθεί εντελώς από το πολιτικό σύστημα το οποίο αντιμετωπίζει εντελώς απαξιωτικά.

Γι αυτό και συνέβη το πρωτοφανές: Να επικροτούν πολλοί πέραν της Χρυσής Αυγής την απαράδεκτη πράξη του Κασιδιάρη. Επειδή την  εκλαμβλάνουν ως “χαστούκι” στο πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο.

Μόνο όποιος είναι τυφλός δεν το βλέπει αυτό.

Ας δούμε λοιπόν τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία και όχι πως το ερμηνεύουν οι δημοσκοπήσεις και τα κομματικά γραφεία:

Κάποιοι πιστεύουν πως όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνωμοσίας για να μη γίνει ο Τσίπρας πρωθυπουργός. Ότι η υπόθεση με τους καρκινοπαθείς που δεν βρίσκουν τα φάρμακά τους, είναι κόλπο των πολυεθνικών μαζί με τους εγχώριους… δωσίλογους του Μνημονίου που δε θέλουν ο ΣΥΡΙΖΑ να φέρει την επανάσταση στην Ελλάδα.

Κάποιοι πιστεύουν ακόμη ότι τα ασφαλιστικά ταμεία ξεχειλίζουν από λεφτά και όλα αυτά τα σενάρια για άδεια ταμεία και για αδυναμία πληρωμής συντάξεων είναι κινδυνολογία.

Άλλοι πιστεύουν ότι το πλήρες μπάχαλο που επικρατεί στη χώρα και που επηρεάζει άμεσα τις ζωές μας είναι κολπάκι για να δείξουν οι μνημονιακοί ότι έτσι και χειρότερα θα είναι η κατάσταση με τον Τσίπρα, άρα να μην τον ψηφίσουν.

«Φτάνει πια η κινδυνολογία», λένε οι βολεμένοι όλα αυτά τα χρόνια που πάνε να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί νομίζουν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα βρεθούν λεφτά και η χώρα θα γυρίσει στην προ του 2009 εποχή, στη νιρβάνα της Ελλάδας, εκεί που το δανεικό χρήμα έρεε άφθονο και ο Αλογοσκούφης με τη ΓΣΕΕ έκλεισαν συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις 12% όταν σε όλο τον πλανήτη γινόταν ο κακός χαμός.

Από την άλλη, υπάρχουν κι εκείνοι που πιστεύουν πως όσα ζούμε τις τελευταίες ημέρες, με την κατάρρευση του κράτους, είναι «αβάντα» στον Τσίπρα και χτύπημα στο παλαιοκομματικό σύστημα που διαχειρίστηκε τις τύχες της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια.

Ίσως να έχουν και δίκιο. Η αναστάτωση με τα λάθη στις πανελλαδικές, οι καρκινοπαθείς που εκλιπαρούν στην τηλεόραση για το φάρμακό τους, οι συνταξιούχοι που δεν ξέρουν αν θα πάρουν σύνταξη τον Ιούλιο είναι ασφαλώς πλήγμα για τα παλαιά κόμματα εξουσίας και ώθηση για τον Τσίπρα που φιλοδοξεί να πλασαριστεί ως το νέο σκηνικό στην Ελλάδα.

Ωστόσο, αυτό που έχει σημασία αυτή την κρίσιμη στιγμή δεν είναι ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει από την κατάρρευση της πατρίδας. Αυτά είναι μικροπολιτικές που μπροστά στον υπέρτατο αγώνα της σωτηρίας της χώρας είναι τιποτένια πράγματα.

Αν δούμε τι συμβαίνει στο εξωτερικό, αν καταλάβουμε ότι καταρρέει η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, η ισπανική, ίσως τότε αντιληφθούμε και σε τι κατάσταση είναι η Ελλάδα.

Δυστυχώς παραμένουμε όμηροι των συντεχνιών, των βολεμένων, των μπαχαλάκηδων που βλέπουν ότι θα πάρουν ρεβάνς με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμη κι αν παίξουν τη χώρα στα ζάρια.

Κι αν κάποιοι θέλουν να μας κατηγορούν για “κινδυνολόγους” που θέλουμε να αποτρέψουμε την επέλαση του Τσίπρα στην εξουσία, ας το κάνουν. Η ουσία είναι ότι η Ελλάδα είναι μέρος του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και αρκεί μια μόνο απόφαση για να καταρρεύσει.

Έχουμε επισημάνει ξανά: Καλομαθημένοι Οννεδίτες και καλοταϊσμένα golden boys πως να τα βάλουν με το “σύστημα ΠΑΣΟΚ’ που μεταλλάχθηκε σε “σύστημα ΣΥΡΙΖΑ”; Η «Νέα» Δημοκρατία δεν μπορεί γιατί δεν είναι πλέον νέα… αλλά Γεροντοκόρη Δημοκρατία, έχοντας στη βιτρίνα της εμπόρευμα που δεν πουλάει. Το κόμμα δεν μπορεί, γιατί είναι κουρασμένο και διαποτισμένο με νοοτροπίες περασμένων εποχών. Οι φατρίες νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους και το ψηφοδιωκτικό πολιτικό προσωπικό κυριαρχεί σε τηλεοπτικές παρουσίες, πανεύκολα όμως ηττημένο μόνον και μόνον από την παρουσία του.

Όμως τα διλήμματα στην ιστορία δεν τίθενται πάντα όπως τα γουστάρουμε.

Και φυσικά ούτε στους πιο τρομακτικούς εφιάλτες μας δεν περιμέναμε ότι κάποτε θα καλούμασταν να δώσουμε την μάχη εναντίον της οπισθοδρόμησης και της καταστροφής της Ελλάδα στην πλευρά μιας ΝΔ με τη Ντόρα επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΝΔ.

Ωστόσο,  βρισκόμαστε μπροστά στη «μητέρα των μαχών». “Είτε εδώ, σήμερα και στις επόμενες δεκαετίες, θα κερδίσουμε το δικαίωμα στην επιβίωση και παράδοξα θα ολοκληρώσουμε το ανολοκλήρωτο, είτε θα μεταβληθούμε σε μια ιστορική ανάμνηση ως ανεξάρτητο έθνος και ιδιαίτερο ιστορικό υποκείμενο. Το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουμε δεν είναι άλλο πάρεξ ελευθερία ή θάνατος, κυριολεκτικώς….“.

Για μια ακόμα φορά εμείς, ο απλός κόσμος, είναι αυτός που θα δώσει την μάχη και θα φέρει τη νίκη, σπίτι-σπίτι, καφενείο – καφενείο,  site – site. Και όσο πιο ισχυρό βγάλουμε τον Αντώνη Σαμαρά τόσο περισσότερες ελπίδες θα έχουμε για την επιβίωση του τόπου.

Το έχουμε ξαναγράψει:  Ο Αντώνης Σαμαράς επανήλθε στην πολιτική ζωή από μια  πολύχρονη πολιτική εξορία, αλλά δεν βρέθηκε απλώς αντιμέτωπος με την διαχείριση μιας εκλογικής ήττας. Βρέθηκε αντιμέτωπος με τον …κατακλυσμό. Με Μνημόνια, Δανειστές, διαπλοκές, κομματικές αντιπαλότητες, ξεπερασμένες νοοτροπίες και όλο το κακό συναπάντημα. Λογικό ήταν να κάνει λάθη. Μόνο όποιος δεν αγωνίζεται δεν  κάνει λάθη. Λογικό ήταν επίσης να ατυχήσει σε ορισμένες επιλογές του επιτελείου του. Τους είχε δοκιμάσει και από πριν σε συνθήκες μάχης;

Όμως, ο πραγματικός “αντιμνημονιακός” είναι αυτός που κατήγγειλε το μνημόνιο από την πρώτη στιγμή στην Ευρώπη και τον χλεύαζαν, ενώ τώρα όλο και περισσότεροι συμφωνούν μαζί του.

Ο πραγματικός “αντιμνημονιακός είναι αυτός που φορτώθηκε τις αμαρτίες του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης Παπανδρέου στην πλάτη του, θυσιάζοντας το κομματικό και προσωπικό συμφέρον, με μοναδικό στόχο να κρατήσει ψηλά την ελληνική σημαία.

Μόνον αυτός μπορεί σήμερα να αλλάξει το Μνημόνιο και να ξαναδώσει στον τόπο την χαμένη αξιοπρέπειά του.

Βλέπετε κανέναν άλλον;

FactorX