Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

"Οι λέξεις και ο Αλέξης" του Αντώνη Αντωνάκου


«Εγώ πιστεύω ότι σήμερα δεν είναι έντιμο απέναντι στην κοινωνία να λες ότι ξέρεις εγώ είμαι η Αριστερά και θα καταργήσω όλους τους νόμους του μνημονίου και θα γυρίσουμε εκεί που ήμασταν και θα αποκαταστήσω όλους τους μισθούς αλλά θα μείνω και στην ευρωζώνη”. Αυτό δεν γίνεται»
 
Οι λέξεις έχουν μορφή. Οι λέξεις, όταν προφέρονται, έχουν ήχο. Οι λέξεις σημαίνουν. Οι λέξεις χτίζουν τη σκέψη. Οι λέξεις ντύνουν με νοήματα τη λογική.
Οι λέξεις σημαίνουν.
Αυτά που σημαίνουν χτίζουν τη λογική. Αυτά που σημαίνουν πρέπει να ξυπνούν συναισθήματα. Όχι ο ήχος τους. Η λογική πρέπει να φιλτράρει τα συναισθήματα και να καθοδηγεί τις αντιδράσεις.
Τι θα συμβεί αν οι λέξεις πάψουν να σημαίνουν. Αν μείνει μόνο ο ήχος τους. Αν δεν ενεργοποιούν τη
σκέψη. Αν δεν χρησιμεύουν στην επικοινωνία. Αν διεγείρουν μόνο τα συναισθήματα;
Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δεν είναι η παράδοση στο επιθυμητό. Η πολιτική είναι η τέχνη να πηγαίνει το καράβι μπροστά αποφεύγοντας τις ξέρες. Τις ξέρες δεν τις ξορκίζεις. Δεν τις καταριέσαι. Τις ξέρες δεν τις δημιουργεί η φαντασία σου και δεν τις εξαφανίζει η βούλησή σου. Τον καιρό τον κάνεις σύμμαχο ή τον αποφεύγεις. Δεν τον πολεμάς. Η Μικρασιατική καταστροφή, η κατοχή της μισής Κύπρου είναι ανοιχτές πληγές. Πρέπει να μας διδάσκουν.
Όταν η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός η πολιτική παραδίνεται στο marketing. Τότε οι λέξεις αρχίζουν μόνο να ηχούν παύοντας να σημαίνουν. Καμπανάκια για χειραγωγημένα ανακλαστικά. Όπως στο πείραμα του Παύλωφ. Εργαλεία στα χέρια επαγγελματιών της διαφήμισης. Ήχος από «αλαλάζοντα κύμβαλα» που αντιμετωπίζουν τον λαό σαν μάζα. Που θέλουν να μετατρέψουν την κοινωνία σε μάζα.
Οι λέξεις χτίζουν τους συλλογισμούς. Οι συλλογισμοί οικοδομούν τη λογική. Η λογική προσγειώνει στο ρεαλισμό. Αν η πραγματικότητα είναι γκρίζα; Αν το παρόν είναι καταθλιπτικό και το άμεσο μέλλον δυσοίωνο; Τότε δραπετεύουμε στο όνειρο. Έτσι κάνουν όλοι οι καλοί αιθεροβάμονες. Παραμένουν παγιδευμένοι στον ήχο των λέξεων. Κλείνουν τα μάτια στην αλήθεια.
Αν η αλήθεια είναι δυσάρεστη γιατί να την αντιμετωπίσεις; Κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι. Κρύβεις το κεφάλι σου στην άμμο. Στην περίπτωσή μας στην άμμο που συνθέτουν οι ήχοι των λέξεων στα χείλη ανεύθυνων δημαγωγών. Και νομίζεις ότι ξεφεύγεις από τον κίνδυνο που αντιμετωπίζεις. Απλά επειδή δεν τον βλέπεις. Και ας κάνεις έτσι αναπότρεπτη την παράδοσή σου σε αυτόν.
Οι λέξεις οικοδομούν τη λογική. Η λογική οδηγεί στο ρεαλισμό. Ο ρεαλισμός προσγειώνει στην πραγματικότητα. Αν η πραγματικότητα είναι δυσάρεστη γιατί να την αντιμετωπίσουμε; Κρατάμε από τις λέξεις μόνο εκείνες που μας αρέσει ο ήχος τους.
Όπως θα έλεγε και το παλιό τραγουδάκι αν, «στα μαθητικά σου τα βιβλία πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης», κλείσε κοριτσάκι τα βιβλία.
Με το Διόνυσο στο πηδάλιο καλά περάσαμε, αλλά πέσαμε στις ξέρες. Ήρθε ο καιρός της Αθηνάς, μήπως αποφύγουμε να πάει το καράβι αύτανδρο στον πάτο.
Αντώνης Αντωνάκος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου