Ο ΣΥΡΙΖΑ ως μηχανισμός εκτόνωσης και αναχαίτισης του λαϊκού κινήματος

Γράφαμε προσφάτως ότι οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις Βρυξελλών- Δανειστών – Ξένου Τύπου που σείουν τον κώδωνα του κινδύνου εξόδου από το Ευρώ τροφοδοτούν στην πραγματικότητα τα δημοσκοπικά υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν κουνάς το δάχτυλο σαν να μαλώνεις μια κοινωνία που βρίσκεται σε απόγνωση, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ που ρητορικά μπαίνει απέναντι τους, καθίσταται αυτομάτως στο μυαλό των ψηφοφόρων ο πόλος που τους αντιμάχεται.

Με λίγα λόγια όλοι αυτοί, που υποτίθεται ότι δεν θέλουν στην κυβέρνηση ένα κόμμα που δεν θα τηρήσει τις συμφωνίες, κάνουν το αντίθετο από την Κινέζικη ρήση: Αντί να βγάλουν το καρφί, το χτυπούν για να μπει πιο βαθιά στον τοίχο. Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι επιδιώκουν; Μια βολική (συγ)κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θα απογοητεύσει τον λαό με το “όλοι ίδιοι είναι” και θα περάσουν

ότι θέλουν χωρίς διαδηλώσεις και απεργίες ή μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- ΓΕΦΥΡΑ εξόδου από το ευρώ;

Μια απάντηση έδωσε χθες η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Σε συνέντευξή της στη διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΜΠΕ εκτίμησε ότι «αν συμβεί η πτώχευση με κυβέρνηση ΝΔ, ο λαός θα ξεσηκωθεί ενώ μια κυβέρνηση της αριστεράς θα κρατήσει τον λαό σε αναμονή και ταυτόχρονα η απογοήτευση θα συμπαρασύρει και όλο το κίνημα».

«Δεν θέλουμε ο λαός να απογοητευθεί, γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει ισχυρό και όρθιο ΚΚΕ», πρόσθεσε η κ. Παπαρήγα. Η οποία τόνισε επίσης ότι υπό το κράτος μεγάλης λαϊκής δυσαρέσκειας υπήρξε μαζική μετακόμιση από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ και επεσήμανε ότι αυτό αποδεικνύει ότι είναι συναφείς χώροι.

Όπως έχουμε γράψει κι άλλη φορά, η μετάγγιση παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έγινε τυχαία. Οι ψηφοφόροι συνάντησαν εκεί παλιούς συντρόφους, πολλούς από τους οποίους τους είχαν ´´καθοδηγητες´´ στις νομαρχιακές οργανώσεις του κινήματος.

Το ΠΑΣΟΚ μέσα στην πορεία του πολιτικού χρόνου, ήταν αυτό που εξέφραζε την συντήρηση. Η διάχυση των μηχανισμών και η οριζόντια επιβολή αυτού που αποκαλούμε “μοντέλο Νεοέλληνα”, δημιούργησε το νέο status quo στην ελληνική κοινωνία.

Μια σειρά από αλλαγές πέρασαν χωρίς αντίπαλο, όταν το ΠΑΣΟΚ είχε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ένας βασικός λόγος ήταν πως συντηρούσε την καθεστηκυία τάξη και διατηρούσε την ισορροπία μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών.

Αυτή η πολιτική τακτική του ΠΑΣΟΚ ήταν που οδήγησε τελικά στην επιβολή του συντεχνιακού επάνω στο κοινωνικό, στην κυριαρχία των συντεχνιακών και διαπλεκόμενων συμφερόντων.

Αυτή η στρατηγική και τακτική του κινήματος έχει μεταφερθεί με τη μορφή copy paste στο εγχειρίδιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι το παλιό που πασχίζει να συντηρήσει τα συντεχνιακά κεκτημένα απέναντι στο κάλο του κοινωνικού συνόλου.

Είναι η ίδια εμπροσθοφυλακή που θα κάνει τα πάντα προκειμένου τα μέτρα -από μια πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- να μην έχουν τις πιο δυναμικές κοινωνικές αντιδράσεις.

Έχει ιστορικά αποδειχθεί πως όταν η ΝΔ επιδιώκει να περάσει , έστω και δειλά, διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, οι δυναμικές μειοψηφίες παρασέρνουν στο χορό μεγάλο μέρος της κοινωνίας, και κάνουν τα πάντα όχι άπλα για να αποσυρθεί ο νόμος, αλλά για να πέσει η κυβέρνηση.

Μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, θα αποτελέσει μια χρήσιμη επιλογή για το σύστημα, προκειμένου πολλά από τα μέτρα να περάσουν αβίαστα και αναίμακτα.

Γιατί κακά τα ψέματα η καυτή πατάτα θα πέσει σε όλους…

Μέτρα όλοι θα κληθούν να πάρουν..

Το στοίχημα βρίσκεται στην ανάπτυξη, στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στην παραγωγή πλούτου. Σε εκείνα δηλαδή που ούτε υπόσχεται, ούτε μπορεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ

Θ.