Τέσσερα ερωτήματα που δεν κάνει κανείς στον κ. Τσίπρα

Ας υποθέσουμε ότι ο Τσίπρας φτιάχνει την αριστερή κυβέρνηση που ονειρεύεται και υλοποιεί το πρόγραμμά του. Δηλαδή έξοδο από το Μνημόνιο, αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας (αυτό θέλει καμιά 20αριά χρόνια να γίνει), επιστροφή των μισθών και συντάξεων στα προ τις κρίσεις επίπεδα, επαναφορά όλων των αποχωρήσαντων από το Δημόσιο, κρατικοποίηση τραπεζών και γιατί όχι του ΟΤΕ, της ΔΕΗ κ.λπ. Επίσης, κανένα ακίνητο δε θα δοθεί σε ιδιώτες και οι αυτοκινητόδρομοι θα επιστρέψουν στα χέρια των Ελλήνων αντί σ’ αυτά των νταβατζήδων.

Πράγματι ένας παράδεισος επί της Γης, αν μάλιστα ο Αλέξης μας υποσχεθεί και μερικά… ουρί για να περνάμε τις πολλές ελεύθερες ώρες μας, τότε δαγκωτό Τσίπρα και στις επόμενες εκλογές.

Φυσικά, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι τα Μνημόνια και οι αντιλαϊκές πολιτικές λιτότητας είναι καλές. Όπως επίσης, δικαιολογημένα είναι εξοργισμένος ο κόσμος που μόνο αυτός πληρώνει και τα γνωστά λαμόγια την έχουν κάνει προς… Ελβετία και Λιχτενστάιν.

Προτού, όμως, ο Αλέξης φτιάξει τον παράδεισο που δεσμεύτηκε να κάνει μήπως θα μπορούσε να μας απαντήσει σε ορισμένα θεμελιακά ερωτήματα τα οποία προκύπτουν από την πολυετή… έκθεση της Ελλάδας στον «ήλιο» του καπιταλισμού. Δυστυχώς, σ’ αυτό το κλίμα έγινε η Ελλάδα κράτος. Εκτός κι αν πρώτα περάσουμε 50-60 χρόνια υπό τη σκέπη του υπαρκτού Σοσιαλισμού και μετά μπορέσουμε να κάνουμε τις όποιες αλλαγές μας προτείνει ο κ. Τσίπρας. Μέχρι τότε ας ακούσουμε τις απαντήσεις τους στα εξής:

Πρώτον, πως θα γίνουν επενδύσεις;

Η Κομισιόν έβγαλε τις εαρινές προβλέψεις της για την Ελλάδα. Προβλέπει για το 2012 ύφεση 4,7% όταν το Νοέμβριο προέβλεπε 2,8% ενώ προβλέπει μηδενική ανάπτυξη το 2013 όταν πριν μερικούς μήνες έλεγε για ανάκαμψη 0,7%. Θα παραβλέψουμε την αποτυχημένα πολιτική του κ. Βενιζέλου, αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Πώς λοιπόν ο κ. Τσίπρας θα αναστρέψει το κλίμα; Όταν επενδύσεις δε γίνονται και οι ξένοι βλέπουν Ελλάδα και τρέχουν, πώς θα βγούμε από το τούνελ της ύφεσης;

Δεύτερον, πως θα βρεθούν δουλειές για τους άνεργους;

Αρνητική θα είναι η εξέλιξη της ανεργίας στην Ελλάδα, η οποία αναμένεται να αυξηθεί από το 17,7% το 2011 στο 19,7% το 2012 και στο 19,6% το 2013. Πρόκειται για το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ μετά την Ισπανία (24,4% το 2012 και 25,1% το 2013). Αν βγούμε από το ευρώ ποιος θα κάνει μπίζνες για να δώσει δουλειές στον κόσμο και να μειωθεί η ανεργία;

Τρίτον, τι θα γίνει με το χρέος;

Το δημοσιονομικό έλλειμμα αναμένεται να κλείσει στο 9,1% του ΑΕΠ το 2011, για να μειωθεί σε 7,3% το 2012 και να αυξηθεί στο 8,4% το 2013. Επίσης, το δημόσιο χρέος εκτιμάται ότι από 165,3% του ΑΕΠ το 2011, θα μειωθεί στο 160,6% το 2012, για να φτάσει στο 168% το 2013. Θα πει ο Αλέξης ότι για όλα αυτά φταίει το Μνημόνιο και η κυβέρνηση Παπανδρέου, και θα έχει δίκιο άλλωστε. Όμως, με ένα τέτοιο έλλειμμα κι ένα τέτοιο χρέος πώς θα αντέξει η Ελλάδα; Με μονομερή διαγραφή χρέους; Μα τότε δε θα υπάρχουν δανεικά για την κάλυψη του ελλείμματος, ειδικά αφού όλοι ξέρουμε ότι τα έσοδα δεν καλύπτουν στην Ελλάδα τα έξοδα εδώ και δεκαετίες. Επομένως, τι σκέπτεται να κάνει ο κ. Τσίπρας;

Τέταρτον, που θα βρει το κράτος λεφτά;

Εκτιμάται ότι το κράτος κάθε χρόνο χρειάζεται περί τα 100 δισ. για να μη βάλει λουκέτο. Σχεδόν τα μισά και ακόμη παραπάνω πάνω για μισθούς και συντάξεις (παρά τις περικοπές) καθώς και για προνοιακά επιδόματα που έχουν αυξηθεί λόγω της κρίσης. Τα έσοδα του κράτους είναι γύρω στα 84 δισ. ευρώ, αν υπολογίσουμε φόρους, πάνω από 55 δισ. και πάνω από 20 δισ. εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Επομένως, δημιουργείται μια μαύρη τρύπα τουλάχιστον 15 δισ. που καλύπτεται από εξωτερικό δανεισμό. Αν λοιπόν κλείσουν οι αγορές, καταγγελθεί η δανειακή σύμβαση και η χώρα κλείσει και τα σύνορά και ζει με ότι παράγει, θα φτάσουν τα λεφτά; Ή μήπως η αριστερή κυβέρνηση θα πρέπει να κηρύξει στάση πληρωμών;

Είναι πολλά τα ερωτήματα που θα μπορούσαν να κατατεθούν, αλλά μάλλον χάνουμε τα λόγια μας διότι απαντήσεις δε θα πάρουμε. Κι αυτό διότι ο κ. Τσίπρας έχει φανταστεί εαυτόν κάτι σαν Σούπερμαν που με μια του κίνηση θα φτιάξει τα πάντα.

Δεν είναι έτσι, όμως, τα πράγματα και οι νουνεχείς το καταλαβαίνουν αυτό. Μέχρι να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο, μέχρι να γυρίσουμε οι Έλληνες στα χωράφια τους, μέχρι να καλύψουμε τις ανάγκες μας για τρόφιμα, καύσιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης χωρίς να εισάγουμε. Και μέχρι να πάψουμε να δανειζόμαστε αφού μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας, η λύση είναι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη.

Σε ένα μόνο συμφωνούμε με τον κ. Τσίπρα. Ότι το μοντέλο της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, κι όχι μόνο, δεν μπορεί να περάσει πλέον. Η Ελλάδα έχει θέση μόνο σε μια πιο κοινωνική Ευρώπη, κι όχι να γίνει χώρα του Τρίτου Κόσμου.

Αριστερός Ψάλτης