Ο Τσίπρας πιάστηκε με το τυρί στην φάκα

Στις εκλογές της Κυριακής ο πολίτης που δεινοπάθησε από το ΠΑΣΟΚ των μέτρων- που έμεινε αποκλειστικά σ’ αυτά χωρίς μεταρρυθμίσεις και δομικές αλλαγές- πήγε στην κάλπη για να τιμωρήσει. Να ξεθυμάνει και κατά της ΝΔ, αδιαφορώντας για το αν η συμμετοχή της στην κυβέρνηση Παπαδήμου προέκυψε ως μονόδρομος για την αποφυγή της χρεοκοπίας. Και τα δύο κόμματα βρέθηκαν έτσι στη γωνία να δέχονται την οργή των ψηφοφόρων.

Την ίδια στιγμή άρχισε η επενδυτική πολιτική ρητορική στον δικαιολογημένο θυμό της κοινωνίας από νεότευκτα κόμματα προκειμένου να εισπράξουν τη διαμαρτυρία και το πέτυχαν.  Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη δεν περιορίστηκε στο θυμικό για να γίνει θελκτικός στο εκλογικό σώμα. Είδε το πολιτικό κενό και στράφηκε προς αυτό, ζητώντας ψήφο διακυβέρνησης με αιχμή του δόρατος την κατάργηση του

μνημονίου, τονίζοντας καθησυχαστικά ότι είναι σταθερά προσανατολισμένος στην παραμονή μας στην ευρωζώνη.

Για μια αριστερή διακυβέρνηση μιλούσε συνεχώς ο κ. Τσίπρας, βάζοντας το τυρί στο ΚΚΕ για να πιαστεί στη φάκα και εν μέρει τα κατάφερε. Όχι γιατί τσίμπησε το ΚΚΕ, αλλά γιατί με την δεδομένη άρνηση του επιχείρησε να περάσει στον κόσμο ότι το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει. Εξ ου και το “αν όχι τώρα, τότε πότε”.

Στην πολιτική όμως τα τεχνάσματα είναι επικίνδυνα και το τυρί μπορεί να έχει πίσω τη φάκα που θα πιαστείς ο ίδιος, ιδιαίτερα όταν μιλάς για διακυβέρνηση την οποία στην ουσία δεν τη θέλεις. Και να που στις εκλογές αυτό συνέβη, με τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα και το σύνθημα “αν όχι τώρα, τότε πότε” να αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ!  Τώρα που έχουμε ακυβερνησία, τώρα ο κ. Τσίπρας καλείται να απαντήσει αν θέλει να κυβερνήσει, αν μπορεί να υλοποιήσει όσα προεκλογικά υπόσχονταν. Τα αποκαλυπτήρια τώρα αρχίζουν και η μάσκα πέφτει. Με το δικό του προεκλογικό τυρί πιάστηκε μετεκλογικά στη φάκα.

Παναγιώτης Παπακωστόπουλος