Τιμήθηκε σήμερα στην πόλη της Καβάλας, η 67 Επέτειος λήξης του 2ου Παγκοσμίου πολέμου: Πανηγυρικός της ημέρας από την Κα ΧΡΙΣΤΙΝΑ Φ. ΒΑΜΒΟΥΡΗ-ΔΗΜΑΚΗ Σχ. Σύμβουλος Φιλολόγων Δράμας

 

Η σημερινή μέρα, η επέτειος των 67 χρόνων από τη λήξη του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου είναι ημέρα μνήμης για όλους μας και επέτειος απόδοσης της οφειλόμενης τιμής σε όλους όσους αντιστάθηκαν στις δυνάμεις της βίας και του σκοταδισμού.

Τιμούμε σήμερα τους αγωνιστές που κοίταξαν το θάνατο κατάματα κι άφοβα. Τιμούμε όσους πίστεψαν με ανιδιοτέλεια, θυσιάζοντας τα πάντα κι όσους, ελάχιστους πλέον, ακόμη κυκλοφορούν ανάμεσα μας ταπεινά κουβαλώντας στη μνήμη τους όσους έφυγαν με περηφάνια. Εξάλλου, ο εορτασμός μιας επετείου αποκτά ιδιαίτερο νόημα ως μια ευκαιρία για βαθύτερη και αντικειμενική γνώση της ιστορίας και για την ενίσχυση της εθνικής και προσωπικής αυτογνωσίας, επειδή ακριβώς το παρόν και το μέλλον έχουν βαθιά τις ρίζες τους στο παρελθόν.

Όταν, όμως, κάποιος μιλάει για προσφορά ανθρώπων που έζησαν χρόνια πριν και έγραψαν μια σημαντική ιστορία, η δυσκολία έγκειται όχι στο τι πρέπει να πει, αλλά στο τι επιτρέπεται να παραλείψει.

Δυστυχώς, οι παραλείψεις μου θα είναι πολλές, γιατί το εγχείρημα να τονιστεί η προσφορά όσων αγωνίστηκαν κατά του φασισμού, στο στενό πλαίσιο ελάχιστων λεπτών, μοιάζει με προσπάθεια να αδειάσει κάποιος τον ωκεανό σ’ ένα μικρό πηγάδι.

Το μεγάλο γεγονός του ηρωικού αγώνα κατά του Άξονα οφείλεται στην ομοψυχία όλων των λαών. Οι αριθμοί ακόμη μια φορά ανατράπηκαν, ο φασισμός
και η βία εξευτελίστηκαν και αναπτερώθηκε η ελπίδα ότι η ειρήνη θα εδραιωνόταν πλέον σε όλον τον κόσμο. Η σύμπνοια, όμως, που επέδειξαν τότε όλοι οι λαοί θα έπρεπε να υπάρχει όχι μόνον σε καιρό πολέμου, αλλά και σε καιρούς ειρηνικούς, γιατί, αλίμονο, οι προσδοκίες εκείνες διαψεύσθηκαν και τα κανόνια άλλων πολέμων δεν έχουν σιγήσει: Ακολούθησαν ο πόλεμος της Κορέας, του Βιετνάμ, και μετέπειτα της πρώην Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, ο συνεχιζόμενος πόλεμος του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού.

Δε θα μπορούσε να πει κανείς αν υπάρχει άλλη εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας που οι λαοί να ξεσηκώθηκαν με τόση ένταση και πείσμα για να διεκδικήσουν και να προασπίσουν την ελευθερία τους. Ιδιαίτερα στον τόπο μας, η λαϊκή εξέγερση θα μπορούσε να συγκριθεί μόνον με τον ξεσηκωμό του 1821. Και η ιερή αγανάκτηση για την καταπάτηση του δικαίου και της ελευθερίας, έφερε τις νίκες στην Αλβανία και μετά, το Γοργοπόταμο και την Εθνική Αντίσταση. Χιλιάδες υπήρξαν αυτοί που θυσιάσθηκαν σε όλη τη διάρκεια του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου. Γι’ αυτό, η ιστορική μνήμη, τη μέρα αυτή, ξεπερνώντας τη διάσταση του χώρου και του χρόνου, γυρίζει στο παρελθόν για να συναντηθεί με το αθάνατο ελληνικό πνεύμα. Τη μέρα αυτή, οι ψυχές μας φτερουγίζουν στον παράδεισο της ελληνικής αρετής και της ελευθερίας και ανακαλούν στη μνήμη την Ελλάδα που ήξερε να δίνει μάχες τίμια, παλικαρίσια και περήφανα.

Άλλωστε, αυτό το πνεύμα των Ελλήνων ηρώων είναι ο αέναος φωσφορισμός της χώρας μας. Είναι το ίδιο το πνεύμα της φυλής που γιγαντώθηκε με έργα της νόησης και του λόγου, αφού θήτευσε σε σχολείο πράξεων άφθαστου μεγαλείου. Είναι το πνεύμα της φυλετικής συνέχειας που παρουσιάζεται σε όμοιες κρίσιμες περιστάσεις, με μια καταπληκτική σταθερότητα. Αυτό το ελληνικό πνεύμα είναι που βοήθησε τους Έλληνες να σταθούν πάνω στο ΟΧΙ, με την πίστη στην ανωτερότητα του Δικαίου και της Πατρίδας.

Σ’ αυτό το ασκητικό και πολυβασανισμένο έθνος δόθηκε, θεία βουλήσει, ο ρόλος να καταισχύνει τους ισχυρούς, να σταθεί βράχος ασάλευτος όπου έσπαζαν τα κύματα της βαρβαρότητας και της κτηνωδίας.

Σήμερα, κάτω από τις σύγχρονες συνθήκες ζωής, είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθεί στο βάθος το νόημα και η σημασία της τιτάνιας εκείνης προσπάθειας των λαών και του έθνους μας. Κάπως οι επετειακοί εορτασμοί αποβαίνουν χρήσιμοι για τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης.

Σήμερα, ας γονατίσουμε στους ιερούς τάφους πάνω στις χιονοσκέπαστες βουνοπλαγιές, εκεί που στήθηκαν ξύλινοι Σταυροί, εκεί που από τον πάγο τα πόδια γίνονταν ξύλινα.

Ας διαβεβαιώσουμε εκείνους τους ήρωες πως η θυσία τους θα μας καθοδηγεί, ότι θα είμαστε εθνικά ενωμένοι, με πίστη στην Παναγία που σκέπαζε πάντοτε όλους τους αγώνες των Ελλήνων.

Έχουμε χρέος να διατηρήσουμε την παρακαταθήκη που με θυσίες μας κληροδότησαν. Να φανούμε άξιοι της ελευθερίας που μας χρέωσαν, μιας ελευθερίας που πραγματώνεται μέσα από το σεβασμό του άλλου. Γονατιστοί μπροστά στην ιστορία μας, πρέπει αναδιπλώσουμε την ιερή μνήμη για να αναβαπτισθούμε στην εθνική μας κολυμβήθρα, γιατί όσοι λαοί δεν έχουν μνήμη χάνονται και ξεθωριάζει η ύπαρξή τους. Όσοι διδάσκονται από την πηγή της ιστορίας τους ξαναγεννιούνται.

Με αφορμή τα παραπάνω, πρέπει να καταλάβουμε πως είναι ανάγκη τα έθνη να ομονοήσουν,

Να καταργηθούν οι πόλεμοι και οι μάχες

Να γίνουν τα μαχαίρια άροτρα, οι λόγχες δρεπάνια

Όλα τα όπλα να γίνουν εργαλεία προόδου.

Κι όλα αυτά να φτάσουν ως τους μεγάλους της γης στους ώμους των οποίων πέφτει το βαρύ φορτίο της ευθύνης για τον κόσμο που θα παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές, για τις οποίες ευχόμαστε να ζήσουν μακριά από πολέμους που φέρνουν το χειμώνα στις καρδιές των ανθρώπων.

Λένε ότι η ιστορία κάνει κύκλους και ότι επαναλαμβάνεται. Αυτό που θα έπρεπε να γίνει κατανοητό είναι ότι οι αγώνες των λαών για την κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, αγώνες όπως η αντίσταση κατά του φασισμού, δεν σταματούν, δεν ολοκληρώνονται ποτέ.

Τα θεμελιώδη μηνύματα που εκπορεύονται από τη σημερινή επέτειο αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη για την κοινωνία μας και τις επόμενες γενιές. Είναι διδάγματα για το μεγαλείο του πατριωτισμού, της φιλοπατρίας, της δημοκρατίας, της αυταπάρνησης μπροστά στο κοινό συμφέρον, της  προσήλωσης στα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, της εθνικής ενότητας, της ομοψυχίας και της αλληλεγγύης. Είναι μηνύματα που παραμένουν ηχηρά και επίκαιρα και στις μέρες μας, όπου η διεθνής συγκυρία επιφυλάσσει κρίσιμες προκλήσεις. Τα κράτη οφείλουν να πορεύονται με γνώμονα και στόχο την ειρηνική συνύπαρξη, την εθνική κυριαρχία και την αγαστή συνεργασία των λαών, αποδεικνύοντας συνέπεια, συνέχεια, υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα στις εθνικές επιλογές τους και στην υπεράσπιση των δικαίων τους. Προς την κατεύθυνση αυτή οφείλουμε όλοι να είμαστε στο ίδιο μέτωπο και να συμπαραταχθούμε σε ξεκάθαρες γραμμές.

Σήμερα, εξήντα επτά χρόνια από το τέλος του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, εμείς που λέμε ότι καταβάλλουμε προσπάθειες για την ειρήνη, η δική μας γενιά, ας εργαστούμε πιο εντατικά για να καλυτερέψουμε τον κόσμο. Κι όταν καλυτερέψουμε τον κόσμο, ας συνεχίσουμε για να καλυτερέψουμε κι άλλο αυτόν τον καλύτερο κόσμο.

Κι αν καλυτερεύοντας τον κόσμο, συμπληρώσουμε την αλήθεια, λοιπόν, ας συμπληρώσουμε κι άλλο τη συμπληρωμένη αλήθεια.

Κι αν συμπληρώνοντας την αλήθεια, αλλάξουμε την ανθρωπότητα, λοιπόν, ας αλλάξουμε κι άλλο την αλλαγμένη ανθρωπότητα.

Ο 21^ος αιώνας το απαιτεί, όπως απαιτεί το

ΟΧΙ στον πόλεμο

ΟΧΙ στην αδικία και στο μίσος.

ΝΑΙ στη συναδέλφωση των λαών

ΝΑΙ στην ειρήνη, στη χαρά και στην αγάπη.

ΝΑΙ στη ζωή.