Ο οικονομικός πόλεμος δεν τελείωσε, ούτε θα τελειώσει αύριο, συνεχίζει να μαίνεται. Όμως, για τη χώρα μας αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να αποκτήσουμε, επιτέλους, ηγέτη που θα εργαστεί για τα κοινά προβλήματα όλων των Ελλήνων, δίπλα τους στη μάχη, όχι απέναντί τους. Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση που να είναι σύμμαχος της κοινωνίας στα προβλήματά της και να βρίσκει λύσεις , όχι να τα πολλαπλασιάζει με την πολιτική της.
Είναι ελπιδοφόρο ότι ο Α.Σαμαράς απέδειξε τα δύο τελευταία χρόνια ότι λειτουργεί πάνω από όλα με εθνική λογική.
Με εθνική λογική πρότεινε το 2009, πριν ακόμα αναλάβει την ηγεσία της ΝΔ, να μη γίνουν εκλογές και να πάρουμε μέτρα θωράκισης της οικονομίας, χωρίς να φοβηθεί το κομματικό κόστος ή να σκεφτεί το προσωπικό όφελος. Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ εκβίαζε αντισυνταγματικά με εκλογές και για την κατάσταση της οικονομίας δήλωνε ότι “λεφτά υπάρχουν” κερδίζοντας, τελικά, την εξουσία.
Με εθνική λογική, ως πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φώναζε από νωρίς στον Πρωθυπουργό να ξεκολλήσει και να πάρει μέτρα για την οικονομία. Όταν ακόμα το ΠΑΣΟΚ ως
κυβέρνηση κινούνταν στην τροχιά του λαϊκισμού, ο Σαμαράς από τη θέση της αντιπολίτευσης έκανε ακριβώς το αντίθετο. Προειδοποιούσε για την ανάγκη λήψης μέτρων, ώστε να μη βρεθεί η χώρα σε κατάσταση οικονομικής ομηρίας. Και αυτό δεν το έκανε καμία άλλη πολιτική δύναμη . Ακόμα και η αριστερά, αν και αρνήθηκε αργότερα το δρόμο του μνημονίου, δε διέθετε την πολιτική υπευθυνότητα, ούτε τον θετικό πολιτικό λόγο, ώστε να ζητήσει μέτρα για να μη βρεθούμε στο σημείο που είμαστε τώρα. Ειδικά για την αριστερά, το πιθανότερο είναι να είχε αρνηθεί προληπτικά μέτρα θωράκισης της οικονομίας, ακόμα και αν τα είχε πάρει το ΠΑΣΟΚ, ακούγοντας το Σαμαρά.
Με εθνική λογική απέρριψε, παρά τις πιέσεις, την επιλογή του ΠΑΣΟΚ να οδηγήσει τη χώρα στο μνημόνιο. Όχι μόνο γιατί θα εκτόξευε το χρέος, θα προκαλούσε ύφεση που θα εμπόδιζε τη μείωση του ελλείμματος και θα απειλούσε την κοινωνική συνοχή, αλλά και για να διαφυλάξει για τη χώρα τη θεσμική ύπαρξη της εναλλακτικής οδού. Και ας μην το υποτιμούμε αυτό το τελευταίο. Σκεφτείτε σε ποια θέση θα βρισκόμασταν αν στη θέση του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν κάποιος διατεθειμένος να προσυπογράψει το δρόμο του μνημονίου με κλειστά μάτια. Τότε δε θα υπήρχε καμία ελπίδα τροποποιήσεων των λαθεμένων πολιτικών και ανάκαμψης της οικονομίας. Η πολιτική της ύφεσης δε θα ήταν απλά ο μονόδρομος της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν μονόδρομος για τη χώρα.
Με εθνική λογική κράτησε στάση υπευθυνότητας, διαλέγοντας το δρόμο της αξιοπιστίας σεβόμενος τη συνέχεια του κράτους και των υπογραφών της χώρας. Όμως, δεν περιορίστηκε σε αυτά. Παράλληλα, παρουσίασε σοβαρές, εναλλακτικές προτάσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και της ευρωπαϊκής κρίσης. Αυτό δεν ήταν κάτι συνηθισμένο για κόμμα της αντιπολίτευσης, γιατί όταν προτείνεις εκτίθεσαι στην κριτική, επομένως αναλαμβάνεις το ρίσκο του πολιτικού κόστους. Ο Σαμαράς επέλεξε το δύσκολο δρόμο. Την εύκολη εναλλακτική την βλέπουμε στην αντιπολίτευση πολιτικών δυνάμεων του “όχι σε όλα”. Χάρη σε αυτήν τη στάση του, όμως, η Ελλάδα μπορούσε να αρνείται τα λάθος πράγματα, με αξιόπιστο πολιτικό λόγο και προτάσεις, που όχι απλά άντεξαν στον ευρωπαϊκό και διεθνή διάλογο, αλλά πλέον έχουν επιβεβαιωθεί πλήρως.
Βέβαια, το ΠΑΣΟΚ πρώτα απαξίωσε και περιγέλασε τις προτάσεις Σαμαρά, μετά προσπάθησε να τις κακοποιήσει διαστρεβλώνοντάς τες (εφεδρεία) και τώρα προσπαθεί να τις ενσωματώσει αποσπασματικά στον πολιτικό του λόγο. Όχι γιατί θέλουν πραγματικά να τις εφαρμόσουν (άλλωστε αν ήθελαν είχαν δύο χρόνια την ευκαιρία να το διαπραγματευτούν με τους δανειστές), αλλά γιατί θέλουν να λεηλατήσουν το “οπλοστάσιο” της ΝΔ. Ο Σαμαράς, από την πρώτη στιγμή, είχε προειδοποιήσει ότι το πρόγραμμά του πρέπει να εφαρμοστεί συνολικά και όχι αποσπασματικά, γιατί πρόκειται για μια συνολική στρατηγική με συνθετικά χαρακτηριστικά. Όταν εφαρμοστεί ως συνολικό πρόγραμμα μπορεί να δουλέψει, γιατί η μια πρόταση συμπαρασύρει θετικά την άλλη. Η αποσπασματικότητα απειλεί την αποτελεσματικότητα των προτάσεων. Όμως, αυτά δεν ενδιαφέρουν το ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε, δεν τους νοιάζει να εφαρμόσουν πραγματικά τις προτάσεις Σαμαρά και να δουν αποτελέσματα. Τους νοιάζει να αποδυναμώσουν τον πολιτικό λόγο του Σαμαρά και να μην εφαρμοστεί τελικά η πολιτική του. Αυτός είναι ο λόγος που ζητούν άλλωστε ότι διαπραγμάτευση είναι να γίνει να γίνει πριν τις εκλογές, και όχι μετά.
Στα μέσα Ιουνίου, την ημέρα της παραίτησης του Γ.Παπανδρέου, η οποία τελικά εξελίχθηκε σε φιάσκο, ήταν έτοιμος να βοηθήσει στο δυσκολότερο, την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Αν είχε εξελιχθεί τότε το εγχείρημα, είναι πολύ πιθανόν να δεχόταν περίπου την κριτική που δέχεται και σήμερα στηρίζοντας την κυβέρνηση Παπαδήμου. Όμως, ήταν διατεθειμένος να το κάνει. Σήμερα, γνωρίζοντας πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα, θα ήταν προς το συμφέρον της χώρας να είχαν επαναδιαπραγματευτεί από τότε το μνημόνιο. Τελικά, όμως, οι ζυμώσεις των προσωπικών συμφερόντων μέσα στο ΠΑΣΟΚ απέκλεισαν αυτήν την επιλογή και οδηγηθήκαμε στο μεσοπρόθεσμο του υπουργού οικονομικών Βενιζέλου και μετά στα χειρότερα.
Τέλος στα πρόσφατα γεγονότα, μετά την αναγγελία του δημοψηφίσματος από τον Γ.Παπανδρέου , θεώρησε ότι ήταν ευθύνη του να το αποτρέψει.Και μετά την εθνική αποτυχία των Καννών ανέλαβε πρωτοβουλίες για να σταθεροποιήσει την κατάσταση στη χώρα, βάζοντας και πάλι σε δεύτερη μοίρα το κομματικό συμφέρον.Η στήριξη που παρέχει ο Σαμαράς στην κυβέρνηση Παπαδήμου εκπορεύεται από εθνική λογική, σε αντίθεση με άλλους, και το κάνει ώστε να μπορέσει να ολοκληρωθεί το κούρεμα και να οδηγηθούμε σε εκλογές. Ακόμα και η ημερομηνία των εκλογών δεν είναι για το Σαμαρά ένα παιχνίδι κομματικών συμφερόντων.
Γι αυτό, πιστεύω ότι, συνεπής στην ίδια εθνική λογική, μπορεί να δεχτεί περίοδο παράτασης για να ολοκληρωθεί το κούρεμα, αλλά δε θα δεχτεί παρατάσεις άσχετες με τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι ανάγκες της χώρας απαιτούν να πάμε σε εκλογές όσο το δυνατόν πιο νωρίς, είτε πετύχει το κούρεμα, αλλά πολύ περισσότερο αν δεν πετύχει.
Ο Σαμαράς έχει δώσει, δύο χρόνια τώρα, αξιόπιστα δείγματα πολιτικού ικανού να ηγηθεί μιας εθνικής προσπάθειας και να ενώσει το λαό στα πλαίσια αυτής. Μακάρι να έχει δίπλα του ανθρώπους ικανούς να τον στηρίξουν σε αυτήν την προσπάθεια αλλά και όλους εμάς.
Ανδρομέδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου