Δεν είναι ένα μεγάλο θέμα αυτή η αποκάλυψη του Ευάγγελου;

Από τον Στάθη Παλαιολόγο
Δείτε, αν θέλετε, και το βίντεο με την ομιλία του όπου το λέει:
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠαΣοΚ from Evangelos Venizelos on Vimeo.
Δεν είναι ένα μεγάλο θέμα αυτή η αποκάλυψη του Ευάγγελου;
Ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στη 12η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
 Αγαπητέ Πρόεδρε, φίλε Γιώργο Παπανδρέου, θέλω πριν απ’ οτιδήποτε άλλο να σε συγχαρώ για τις γενναίες και θαρραλέες αποφάσεις σου, γιατί και η αποχώρηση από την Πρωθυπουργία και η αποχώρηση από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, είναι δυο κινήσεις καθόλου συνηθισμένες, δυο κινήσεις υπεύθυνες, που σηματοδοτούν έναν διαφορετικό πολιτικό πολιτισμό.

Και θέλω να σου πω ότι σε όλη την κοινή μας διαδρομή, αλλά κυρίως τους τελευταίους αυτούς 7 δύσκολους μήνες που κρατήσαμε ζωντανή, κρεμασμένη από μια κλωστή την Ελλάδα, δεθήκαμε συναισθηματικά, παρά την αντιπαράθεση του 2007 και πιστεύω πως οι δυο μας έχουμε αποδείξει πιο πολύ από κάθε άλλον στην πράξη, τι σημαίνει η πίστη στην ενότητα και η διαφύλαξη της ενότητας και της προοπτικής της παράταξης. Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, η κατάσταση της χώρας όπως είπα και στη διευρυμένη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου στις 27 Δεκεμβρίου, είναι τραγική. Περνάμε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Αυτούς τους τρεις μήνες, τον Ιανουάριο, το Φεβρουάριο και το Μάρτιο του 2012, κρίνεται το μέλλον της πατρίδας μας, το λιγότερο για την επόμενη δεκαετία.

Ο πολιτικός και ιστορικός χρόνος έχει συμπυκνωθεί σε βαθμό πρωτοφανή. Οι τρεις αυτοί μήνες, είναι οι κρισιμότεροι της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας, ίσως μετά τον Ιούλιο του 1974. Η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, επιτείνεται όχι μόνο στο δικό μας εθνικό επίπεδο, αλλά δυστυχώς σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Και μόνον η χθεσινή ημέρα, όπως είπε προηγουμένως ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η απόφαση για την υποβάθμιση 9 χωρών της ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων δύο χώρες με τριπλό ΑΑΑ, υπερήφανες γι’ αυτό το χαρακτηρισμό, η Γαλλία και η Αυστρία, αρκεί για να δείξει το μέγεθος της ρευστότητας, της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας, της νευρικότητας.

Χθες, στην πραγματικότητα αναφάνηκε μια πολύ σοβαρή ένταση στις λεπτές και όχι ακίνδυνες διαβουλεύσεις μας για το περιβόητο PSI, δηλαδή για τη συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών της χώρας μας στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, για τη μείωση του δημοσίου χρέους κατά 100 δισεκατομμύρια, κατά 47 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ.Και το γεγονός πως είμαστε πρώτο θέμα στο διεθνή Τύπο μαζί με την υποβάθμιση της Γαλλίας, δείχνει πόσο κρίσιμα είναι αυτά που συμβαίνουν εδώ στην Ελλάδα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλη την Ευρώπη, για τη διεθνή οικονομία.

Έχει λοιπόν πάρα πολύ μεγάλη σημασία ν’ αντιληφθούμε πόσο αποφασιστικά και επικίνδυνα είναι τα πράγματα και να στείλουμε και εμείς από δω ως κόμμα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ένα μήνυμα σταθερότητας, υπευθυνότητας, πίστης και αξιοπιστίας. Ένα μήνυμα που το περιμένει ο ελληνικός λαός, το περιμένουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, το περιμένουν οι διεθνείς παράγοντες που παίζουν ρόλο σε κρίσιμες για εμάς υποθέσεις, το περιμένουν τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης.

Το γεγονός ότι στις 11 Νοεμβρίου σχηματίστηκε η Κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου και άλλαξε το πολιτικό σκηνικό με τη σύμπραξη τριών κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, έχει εισπραχθεί διεθνώς ως μία σοβαρή ένδειξη πως η Ελλάδα έχει την εθνική βούληση και την εθνική ικανότητα ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, να πάρει δύσκολες αποφάσεις, να προστατεύσει τον εαυτό της και την θέση της μέσα στην Ευρωζώνη.

Ενώ όμως, φίλες και φίλοι, σχηματίστηκε μια αντισυμβατική κυβέρνηση για τα κοινοβουλευτικά δεδομένα, μια κυβέρνηση συνεργασίας με εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό, ενώ συμπράττουν πολιτικές δυνάμεις τελείως διαφορετικής ιδεολογικής ταυτότητας και πολιτικής αισθητικής, εξακολουθεί το πολιτικό παιχνίδι να παίζεται με τον πιο παλιοκαιρίσιο και συμβατικό τρόπο.

Η κομματική αντιπαράθεση διεξάγεται με όρους παρωχημένους, με όρους απολύτως συμβατικούς, το πολιτικό παιχνίδι όμως τώρα είναι ένα παιχνίδι εν ου παικτοίς γιατί το διακύβευμα είναι η μοίρα της χώρας, η μοίρα των Ελλήνων.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες, εμείς να δείξουμε ότι έχουμε συνείδηση των καταστάσεων, αίσθηση των συσχετισμών, μπορούμε να σηκώσουμε την ευθύνη, να αρθούμε στο επίπεδο που επιβάλλουν οι περιστάσεις και κυρίως  ν’ ανατρέψουμε αρνητικά στερεότυπα για την Ελλάδα και τους Έλληνες που έχουν δυστυχώς εμπεδωθεί στην συνείδηση των εταίρων μας, των συνομιλητών μας, της Διεθνούς Κοινότητας. Και αυτά λειτουργούν απαξιωτικά σε ηθικό και πολιτικό επίπεδο, αλλά και αρνητικά σε οικονομικό και δημοσιονομικό επίπεδο.

Ο τρόπος λειτουργίας της Κυβέρνησης Παπαδήμου, το ερώτημα εάν μπορούμε να φέρουμε σε πέρας την αποστολή μας αυτούς τους τρεις κρίσιμους μήνες, δεν συνδέεται συνεπώς μόνο με την πορεία της χώρας τα επόμενα δέκα χρόνια, με την υπόστασή της, αλλά και με την διεθνή της επωνυμία, με τους συμβολισμούς της.

Κουβαλάμε τεράστιο ιστορικό βάρος. Πρέπει να επιβεβαιώσουμε την ίδια την ταυτότητα της χώρας, ως χώρας ευρωπαϊκής, δυτικής. Αυτή είναι, φίλες και φίλοι, η τραγική μοίρα του ΠΑΣΟΚ τη διετία 2009 – 2012.

Τι κάναμε αυτά τα δυόμιση χρόνια; Με μια φράση: Πικράναμε τον λαό για να σωθεί το έθνος. Όμως για να το πετύχουμε αυτό αναγκαστήκαμε και αναγκαζόμαστε να λάβουμε πολύ δύσκολες αποφάσεις, αποφάσεις που μας φέρνουν σε μετωπική σύγκρουση με πολύ μεγάλα τμήματα της παραδοσιακής κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ. Αναγκαζόμαστε να συγκρουόμαστε με κοινωνικές ομάδες που είναι ταυτισμένες με το ΠΑΣΟΚ.

Πρόκειται για έναν συναισθηματικό, ηθικό, πολιτικό και εκλογικό ακρωτηριασμό, που το ΠΑΣΟΚ τον υπέστη και τον υφίσταται στο όνομα της σωτηρίας της χώρας.

Όμως ενώ η σωτηρία της χώρας έχει ως αποτέλεσμα να μην βιώνει κανείς την κατάσταση της καταστροφής της χώρας, άρα κανείς δεν έχει βιώσει αυτό που πετύχαμε γιατί είναι άυλο και ιστορικό, ο καθένας βιώνει  τις πιέσεις, τα μέτρα, τις θυσίες, βλέπει το εισόδημά του να περιορίζεται, ακόμα και αν αυτό αφορά μια σύνταξη, μια μικρή ή μεσαία σύνταξη, ή έναν μικρό ή μεσαίο μισθό, βλέπει την περιουσία του να μειώνεται, βλέπει τις προοπτικές των παιδιών του να ακυρώνονται, βλέπει τα σχέδια της ζωής του να τίθενται υπό αμφισβήτηση.

Και πρέπει να αρθεί υπεράνω της δικής του προσωπικής κατάστασης ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, προκειμένου να αντιληφθεί ότι το γενικό συμφέρον, το εθνικό συμφέρον, η προστασία κατακτήσεων γενεών και γενεών και κυρίως η προστασία του μέλλοντος της νέας γενιάς, επιβάλλει να θυσιάσουμε αρκετά πράγματα για να διαφυλάξουμε όχι απλά και μόνο την οικονομική ή δημοσιονομική, αλλά την πολιτική ύπαρξη και ανεξαρτησία της χώρας.

Γιατί μια χώρα με μειωμένη δημοσιονομική κυριαρχία, μια χώρα που προστρέχει ως οφειλέτης και δανειζόμενος στους εταίρους της, ας μην γελιόμαστε, είναι μια χώρα που αποδυναμώνεται και πολιτικά και πρέπει να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος.

Θέλει πολύ μεγάλο αγώνα, κόπο, προκειμένου να διαφυλάξεις την αξιοπρέπειά σου και την αξιοπιστία σου. Στο κάτω–κάτω αυτό που σε τελική ανάλυση κρίνεται, είναι η υπερηφάνεια του έθνους και του λαού.

Ο Έλληνας μπορεί να κάνει θυσίες. Αντιλαμβάνεται, ανέχεται, αντέχει, αλλά θέλει να πειστεί ότι υπάρχει σχέδιο που έχει αρχή, μέση και τέλος. Ότι κάποια στιγμή αποκαθίσταται η βεβαιότητα, η ασφάλεια. Και ότι κάποια άλλη στιγμή, λίγο αργότερα, αλλά σε ορατό χρονικό σημείο ,θα αρχίσει η αποκατάσταση των αδικιών και των ανισοτήτων.

Γι’ αυτό μίλησα στον Προϋπολογισμό για την διάσωση, την ανάκτηση, ως δεύτερη φάση και την επανεκκίνηση ή την εκτίναξη της χώρας ώστε να καταλάβει την θέση που της ανήκει στον ευρωπαϊκό και τον διεθνή καταμερισμό.

Πρέπει να πείσουμε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ότι μπορούμε να κρατάμε το τιμόνι. Ότι ξέραμε τι κάναμε και ξέρουμε τι κάνουμε τώρα, υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

Πρέπει να σας πω ,φίλες και φίλοι, ότι ανήκω σε αυτούς που δεν δέχθηκαν ασυζητητί και αδιαμαρτύρητα τις μεγάλες επιλογές του αρχικού προγράμματος στήριξης και προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας.

Θυμάστε ότι τάχτηκα υπέρ της ανάγκης το αρχικό μνημόνιο να ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων με αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων, γιατί πίστευα και πιστεύω ότι αυτή η ιστορική ευθύνη έπρεπε να κατανεμηθεί στις πολιτικές δυνάμεις κατά τρόπο ανάλογο και δίκαιο. 

Δεν έπρεπε το ΠΑΣΟΚ να επωμιστεί μόνο του το σύνολο της ευθύνης. Δεν είχαμε απέναντί μας υπεύθυνους πολιτικούς συνομιλητές. Αλλά έπρεπε να τους θέσουμε προ των ευθυνών τους. Εμείς να αναλάβουμε να καλύψουμε το κενό, αλλά αφού αρνηθούν πρώτα ρητά ,να τους καταλογιστεί η ευθύνη και το κόστος για την άρνηση.

Είχα ζήσει από κοντά τη προσπάθεια ως Υπουργός Άμυνας και πολλές φορές στο Υπουργικό Συμβούλιο έχω μιλήσει για τα μακροοικονομικά προβλήματα του προγράμματος που όλοι τα βλέπαμε, αλλά δεν τα έβλεπαν οι θεσμικοί μας εταίροι. Τις εσφαλμένες και υπεραισιόδοξες προγνώσεις για την ύφεση.

Αλλά από την ύφεση που σωρευτικά θα φθάσει συμπεριλαμβανομένου και του 2012 τις 20 μονάδες του ΑΕΠ, δηλαδή είμαστε σε επίπεδα πολεμικά και όχι ειρηνικά, εξαρτάται όλη η αλληλουχία των μακροοικονομικών προγνώσεων και των δημοσιονομικών αποτελεσμάτων. Και αν δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε την ταχύρρυθμη δημοσιονομική προσαρμογή, γιατί ποιος θα μας δάνειζε ώστε να την κάνουμε πιο αργά και πιο ήπια;

Δεν έπρεπε να έχουμε κανέναν δισταγμό για τις διαρθρωτικές αλλαγές, καμιά αμφιθυμία, γιατί όταν αυξάνουμε την ανταγωνιστικότητα της χώρας μέσω διαρθρωτικών αλλαγών, τότε μειώνουμε την πίεση εναντίον των μισθών και εναντίον των συντάξεων. Τόσο απλά.

Και από την αρχή ανήκα σ’ αυτούς που μετείχαν ενεργά στη συζήτηση για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους που μακάρι να το είχαν αντιληφθεί οι εταίροι μας, ότι έπρεπε να γίνει από την άνοιξη του 2010 και όχι τον Οκτώβριο του 2011.  Η διαφορά  θα ήταν καταλυτική για την πορεία της πραγματικής οικονομίας, για τα δημοσιονομικά αποτελέσματα, για τις επενδύσεις, για την απασχόληση.

Αλλά ταυτόχρονα ως Υπουργός Άμυνας συνέβαλα, όσο περισσότερο μπορούσα, στην μείωση του ελλείμματος του 2009 και του 2010. Η μείωση των αμυντικών δαπανών ήταν κατ’ αποτέλεσμα ισοδύναμη με ότι έφερε η μείωση των μισθών και η μείωση των συντάξεων.

Τον Ιούνιο του 2011, μετά από μια έντονη προσωπική πίεση που μου άσκησε ο Γιώργος Παπανδρέου, λέγοντάς μου ότι πρέπει να πορευθούμε μαζί και να σηκώσουμε μαζί το βάρος αυτής της δύσκολης περιόδου, ενέδωσα και αναδέχθηκα ευθύνες που δεν μου ανήκαν προσωπικά και που μπορούσα να αποφύγω, και που ζήτησα να μοιραστώ με άλλους.

Ανέλαβα την ευθύνη αυτή από εθνικό καθήκον γνωρίζοντας το προσωπικό κόστος, την φθορά, αλλά έπρεπε να απαντήσω σε ένα δίλημμα που σπανίως έρχεται στη ζωή ενός δημοσίου προσώπου. Τι κάνεις το κεφάλαιο που συσσωρεύεις από τη δημόσια δράση σου; Το κρατάς ως προσωπική περιουσία, ή το διαθέτεις χάριν της πατρίδας;

Υπάρχει κανείς που μπορεί να απαντήσει διαφορετικά από τον τρόπο που απάντησα εγώ; Και θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο, γιατί μου έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Επώδυνη αλλά και ιστορική.

Και θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά, ονομαστικά, ατομικά όλα τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, με τους οποίους κρατάμε όρθια τη χώρα αυτή, πολλές φορές κόντρα στην επιθυμία, τα αισθήματα, τις ανάγκες των πολιτών που προσβλέπουν σε εμάς και τους κοιτάμε στα μάτια προσπαθώντας να νιώσουμε αυτό που νιώθουν και να τους εξηγήσουμε ότι αυτό που κάνουμε με πόνο, το κάνουμε γιατί πρέπει να σώσουμε τη χώρα και πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας τη δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρέπεια ως ισότιμοι Ευρωπαίοι πολίτες και όχι ως παρίες μέσα σε μια Ευρωζώνη που είναι ούτως ή άλλως αντιφατική, ατελής και δυστυχώς έχει αποβεί από ένα σημείο και μετά επικίνδυνη και για τον εαυτό της.

Γιατί δεν μπορεί να αντέξει για πολύ το μετέωρο βήμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δεν μπορούμε σε αυτό τον ασύμμετρο πόλεμο μεταξύ κρατών και διεθνών Οργανισμών από τη μια μεριά και των επιθετικών κερδοσκοπικών οντοτήτων της αγοράς από την άλλη, να επιτρέπουμε στην αγορά να κουνάει το δάχτυλο στην Ευρωζώνη και να της λέει: Ή θα ολοκληρωθείς πολιτικά και θα έχεις θεσμούς πολιτικής υποστήριξης του ευρώ ή θα είσαι πάντα το γήπεδο κερδοσκοπικών επιθέσεων.

Πρέπει να δοθούν οριστικές απαντήσεις. Αυτό είναι που αδυνατεί να κάνει η Ευρωζώνη. Όλα είναι ημιτελή, όλα είναι εκκρεμή, όλα ανακυκλώνονται, όλα αναθεωρούνται, τα πάντα κρίνονται από τις αγορές και πρέπει κάθε φορά να αποδεικνύεις ότι έχεις τη βούληση να υπάρχεις ενώ διαχειρίζεσαι το δεύτερο ισχυρότερο νόμισμα του κόσμου και στην πραγματικότητα είσαι η πιο ισχυρή οικονομία του κόσμου.

Η περιπέτεια αυτή που ζήσαμε και που ζούμε έχει αντιφάσεις, αδιέξοδα και μεγάλες αδικίες. Και την υφιστάμεθα όλοι συλλογικά την αδικία αυτή. Αλλά όλα κρίνονται ιστορικά στον μακρύ ιστορικό χρόνο. Ο μακρύς ιστορικός χρόνος θέλει πολλές ανθρώπινες ζωές και το τελικό αποτέλεσμα της ιστορίας είναι κάτι που κανείς δεν θέλησε εξαρχής έτσι ακριβώς.
Φέραμε την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου στη χώρα και πράγματι ενώ θα έπρεπε η χώρα να συνειδητοποιήσει ότι αλλάζει το πεπρωμένο της το δημοσιονομικό και άρα μπορεί να ανοίξει μια νέα οικονομική φάση, άρχισε η απώλεια ελέγχου.

Φτάσαμε έτσι σε μια πολιτική ανατροπή. Γιατί το ΠΑΣΟΚ παρότι είναι η δεδηλωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κατέθεσε στην πραγματικότητα την εντολή του ελληνικού λαού, προκειμένου να προσελκύσει στην στήριξη της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου και τη Νέα Δημοκρατία και τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, δηλαδή προκειμένου να διαμορφωθεί ένα μέτωπο που θα μπορούσε να πείσει και την κοινωνία και τους εταίρους μας ότι διαμορφώνονται καλύτερες και αποτελεσματικότερες προϋποθέσεις για την ανταπόκριση στις δικές μας υποχρεώσεις.

Δεν είναι εύκολο αυτό, γιατί όπως είπα και προηγουμένως δεν έχει αναληφθεί πλήρως η ευθύνη. Η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να ενεργεί ως συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση και ως αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ σηκώνει στο ακέραιο ακόμη το βάρος των δύσκολων αποφάσεων, όχι μόνο των ειλημμένων αλλά και αυτών που λαμβάνονται τώρα.

Η Νέα Δημοκρατία θεωρεί ότι όλες οι δύσκολες αποφάσεις είτε είναι δεδομένες είτε είναι αναπόφευκτες, τις καταγγέλλει, αλλά θέλει να αναλάβει και μάλιστα ει δυνατόν μόνη της με αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία την εφαρμογή αυτής της πολιτικής.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη επιχείρηση πολιτικής και ιστορικής παραπλάνησης τις τελευταίες πολλές δεκαετίες. Διότι αυτοί που έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση που διαμορφώθηκε από το 2004 έως το 2009, σε 2,5 μόλις χρόνια θέλουν να επανέλθουν ως οι διασώστες και οι εγγυητές της σοβαρότητας και της προοπτικής, είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν μια πολιτική που καταγγέλλουν, στην οποία συμπράττουν ,χωρίς να αναγνωρίζουν το βάρος της υπογραφής τους!

Εάν ένας ξένος παρατηρήσει την κατάσταση, θα θεωρήσει ότι ισχύει στην Ελλάδα ένας εθνικός παραλογισμός, ο οποίος δεν μας επιτρέπει να δούμε καθαρά το τοπίο, τον ορίζοντα. Και εμείς πρέπει να περιγράψουμε με απόλυτη σαφήνεια τον ορίζοντα αυτόν.

Φίλες και φίλοι ,θέλω να σας πω μιλώντας ως Υπουργός των Οικονομικών αλλά και ως φίλος και συναγωνιστής σας, πώς εξελίσσεται το κρίσιμο χρονοδιάγραμμα από τώρα, 14 Ιανουαρίου μέχρι το τέλος Μαρτίου. Εξελίσσονται καθημερινά, ασφυκτικά, πιεστικά, δύο παράλληλες διαδικασίες. Η διαδικασία για το περιβόητο PSI, δηλαδή τη συμφωνία με τους ιδιώτες και η διαπραγμάτευση για το νέο πρόγραμμα και για τη νέα δανειακή σύμβαση.

Από την επιτυχή έκβαση των δύο αυτών διαδικασιών, εξαρτάται το αν η χώρα θα λάβει το νέο δάνειο των 130 δις και το υπόλοιπο του παλαιού δανείου, το οποίο είναι περίπου 40 δις.

Από την επιτυχή έκβαση των διαδικασιών αυτών, εξαρτάται το αν η Ελλάδα θα απαλλαγεί από 100 δις ή 47 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ δημόσιο χρέος.

Από την επιτυχή έκβαση των διαδικασιών αυτών θα εξαρτηθεί εάν ο προϋπολογισμός του 2012, θα ελαφρυνθεί από το κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους κατά ένα ποσό γύρω στα 4 δις, δηλαδή γύρω στις 2 ποσοστιαίες μονάδες του σημερινού ΑΕΠ.

Από την έκβαση των διαδικασιών αυτών, θα εξαρτηθεί αν η χώρα θα παραμείνει στη ζώνη του Ευρώ. Και αν θα αποφύγει οποιαδήποτε μη ελεγχόμενη εξέλιξη.

Το σχέδιο υπάρχει. Διεξάγονται όμως όπως αντιλαμβάνεστε, δύο παράλληλες διαδικασίες. Μια διαπραγμάτευση με τους θεσμικούς μας εταίρους για το πρόγραμμα και το PSI και μια διαβούλευση με τον διεθνή ιδιωτικό τομέα για το PSI.
Το ένα είναι προϋπόθεση του άλλου. Γιατί το χρηματοδοτικό σχήμα που καλύπτει τις ταμειακές ανάγκες της Ελλάδας από τώρα έως το τέλος του 2015 προϋποθέτει ότι θα ολοκληρωθεί πλήρως και απολύτως το PSI, ότι θα πάρουμε όλο το δάνειο, ότι θα πάρουμε όλο το παλαιό δάνειο, ότι θα είναι μέσα στο σύστημα όχι μόνο η Ευρωζώνη αλλά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ότι θα ανταποκριθούμε και στις υποχρεώσεις μας σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις, γιατί και τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις υπολογίζονται ως ποσοστό από αυτό.

Το σύστημα είναι κλειστό, τα δοχεία είναι συγκοινωνούντα. Εάν αποτύχεις στο ένα, πρέπει να καλύψεις τη διαφορά από το άλλο. Γι΄ αυτό υπάρχει η διπλή διαβούλευση και γι΄ αυτό υπάρχει τόση ένταση.

Θα επανέλθουν την Τετάρτη οι συνομιλητές μας του IIF και στόχος μας είναι το γενικό σχήμα να συμφωνηθεί πριν από το επόμενο Eurogroup, στις 23 Ιανουαρίου.

Στόχος μας είναι ο πυρήνας της πολιτικής συμφωνίας για τους όρους του νέου προγράμματος να έχει διαμορφωθεί μέχρι την επόμενη Σύνοδο Κορυφής στις 30 Ιανουαρίου.

Εάν δεν συμφωνήσουμε στους όρους του προγράμματος, δεν θα μπορέσουμε να υπογράψουμε ένα προσωρινό μνημόνιο, για να χρηματοδοτήσουμε το PSI. Γιατί πρέπει να πάρουμε αμέσως 30 δις για να καταβάλλουμε το τίμημα του PSI στον ιδιωτικό τομέα. Από τα 200 δις που έχει ο ιδιωτικός τομέας, τα 100 διαγράφονται και από τα 100 που απομένουν, τα 30 τους τα πληρώνουμε με χρήματα των θεσμικών μας εταίρων και για τα 70 τους δίνουμε νέα ομόλογα.
Αυτό είναι πολύ απλά το σχήμα.

Πρέπει να πάρουμε τα 30 δις. Πρέπει να πάρουμε τα ποσά που απαιτούνται για την επανακεφαλαιοποίηση και τη στήριξη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της αναπλήρωσης της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων και πρέπει να έχουμε και την εγγύηση για την ενδιάμεση ρευστότητα των ελληνικών Τραπεζών κατά την περίοδο που θα εκτελεστεί το PSI. Είναι άλλο πράγμα η συμφωνία με τους ιδιώτες για το σχήμα και άλλο πράγμα η εκτέλεση.

Άρα πρέπει να έχουμε συμφωνήσει στο σχήμα. Μετά πρέπει να συμφωνήσουμε στην ουσία του προγράμματος, που σημαίνει όροι, σημαίνει μνημόνιο. Να υπογράψουμε την προσωρινή συμφωνία για τη χρηματοδότηση.

Να μπορέσουμε να ανακοινώσουμε δημόσια γύρω στις 6 με 10 Φεβρουαρίου τη διαδικασία του PSI. Να περιμένουμε 3 περίπου βδομάδες την ανταπόκριση των πιστωτών και μετά να κάνουμε την ανταλλαγή των ομολόγων μέσα σε ένα πρωτότυπο και ιδιόρρυθμο νομικό πλαίσιο, που πρέπει στο μεταξύ να έχει διαμορφωθεί.

Και μετά αφού ολοκληρωθούν αυτά, γύρω στις αρχές Μαρτίου να επανέλθουμε στη διαπραγμάτευση για το νέο πρόγραμμα, προσθέτοντας τους όρους και το χρηματοδοτικό σχήμα και όλα αυτά μαζί να αποτελέσουν τη βάση της νέας δανειακής σύμβασης.

Και αυτή η νέα δανειακή σύμβαση να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, από ορισμένα κράτη – μέλη που έχουν συνταγματικό πρόβλημα, όπως η Φιλανδία και από τη Βουλή των Ελλήνων, αυτό θα γίνει στο τέλος Μαρτίου σύμφωνα με τις προβλέψεις μας.

Και μετά βεβαίως υπάρχει η πολιτική συμφωνία των κομμάτων για εκλογές, τις οποίες είχα τοποθετήσει στις 27 Δεκεμβρίου στο Πολιτικό Συμβούλιο στις 29 Απριλίου.

Στο μεταξύ έχουμε να λύσουμε πολλά θέματα. Τις εγγυήσεις με τη Φιλανδία, για να πάρω ένα μικρό παράδειγμα. Κυρίως όμως να ανταποκριθούμε σε δεσμεύσεις, να πάρουμε αποφάσεις, να ψηφίσουμε ρυθμίσεις. Να συνομιλήσουμε με την κοινωνία, να διαμορφώσουμε συναινέσεις, γιατί ό,τι θα μας το ζητήσουν, θα μας το ζητήσουν ως προαπαιτούμενη ενέργεια πριν εκταμιευθούν όλα αυτά τα ποσά, τα οποία  μέχρι τον Μάρτιο, μέχρι τις 14 Μαρτίου ,πρέπει να είναι περίπου 89 δισεκατομμύρια όπως έχω πει.

Αυτά διαπραγματευόμασταν από τον Σεπτέμβριο, όχι την έκτη δόση, αλλά τη νέα μεγάλη δόση των 89 δισεκατομμυρίων. Τα 30 των Τραπεζών, τα 30 του PSI, τα 35 της εγγύησης για την ενδιάμεση ρευστότητα και αυτά που πρέπει να δώσουμε στην αγορά, τα 20 που ζητάμε για να πληρώσουμε υποχρεώσεις του Δημοσίου για να αλλάξουν τα επίπεδα ρευστότητας στην αγορά, να ενισχύσουμε την πραγματική οικονομία.

Κανένα μέτρο δεν πιάνει και δεν δίνει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, εάν δεν λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα, εάν το κράτος δεν είναι συνεπής πληρωτής, εάν δεν αλλάξουν τα επίπεδα ρευστότητας. Δεν λειτουργούν οι επιχειρήσεις, δεν γίνονται επενδύσεις, δεν ανακόπτεται η ανεργία, δεν περιορίζεται η ύφεση, σε ένα υφεσιακό περιβάλλον σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, κάτι που δεν είναι καλός οιωνός για το ρυθμό αύξησης των ελληνικών εξαγωγών.

Και θέλω να πω σε σας και στον ελληνικό λαό ότι πρέπει να διαχειριστούμε αυτή την περίοδο και ιδίως την περίοδο από τη δημόσια αναγγελία του PSI μέχρι την ολοκλήρωση της ανταλλαγής, με επιχειρησιακή ικανότητα, επαγγελματισμό, εθνική ενότητα, κοινωνική ψυχραιμία και πολιτική ευθύνη, διότι οι οίκοι αξιολόγησης θα παρέμβουν και διότι διάφοροι που προσδοκούν οφέλη από τη διαδικασία αυτή, επίσης θα παρέμβουν.

Δεν θέλω να μιλήσω λεπτομερέστερα, αλλά πάντως είναι μία μάχη για να σταθεί η χώρα, και θα σταθεί η χώρα, γιατί η χώρα έχει Κυβέρνηση, έχει υπεύθυνους ανθρώπους που διαχειρίζονται την τύχη της στο όνομα του ελληνικού λαού, ακόμη κι αν ο ελληνικός λαός τους κατακρίνει, γιατί ο ελληνικός λαός ξέρει στο βάθος της συνείδησής του, ότι οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες και θέλει να πετύχουμε στη μεγάλη του πλειοψηφία, και όχι μόνο στην κοινωνική ή εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, αυτή που θέλουμε να αναστήσουμε και να επινοήσουμε και πάλι.

Τι παίζεται λοιπόν τους τρεις αυτούς μήνες; Η υπόσταση και το μέλλον της χώρας και η υπόσταση και το μέλλον της Παράταξης.

Λέω δε για μια ακόμη φορά ότι τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης. Όποιος έχει να πει άλλα πράγματα, όποιος θέλει να δοκιμάσει τις ιδέες του, όποιος θέλει να δώσει υποσχέσεις, όποιος κλείνει το μάτι στον ελληνικό λαό λέγοντας «αυτοί είναι οι κακοί και εμείς είμαστε οι  καλοί» πρέπει να έρθει να τα πει τώρα και να τα διαπραγματευθεί και να τα πετύχει.

Δεν υπάρχει τώρα διαπραγμάτευση, συμφωνία, κύρωση από τη Βουλή με 258 ψήφους, όση είναι η πλειοψηφία της Κυβέρνησης, και μετά τις εκλογές επαναδιαπραγμάτευση. Αυτό είναι ένα πολιτικό ψεύδος. Είναι μία απόπειρα ωμής παραπλάνησης του ελληνικού λαού.

Ο μύθος της επαναδιαπραγμάτευσης έληξε. Ήρθε η σκληρή πραγματικότητα της από κοινού διαπραγμάτευσης, της συνευθύνης, της συνυπογραφής. Τώρα διαμορφώνονται διεθνείς συσχετισμοί που αφορούν τη χώρα. Τώρα, αυτές τις εβδομάδες πριν τις εκλογές και πριν την ανάδειξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, διαμορφώνεται ο πραγματικός συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των πολιτικών Κομμάτων στη βάση, στο λαό. Τώρα αναπτύσσονται τα επιχειρήματα και τα αντεπιχειρήματα.

Τώρα πρέπει να έχουμε καθαρό και πειστικό λόγο. Τώρα πρέπει να έχουμε μέτωπα. Τώρα πρέπει να έχουμε υπογραφή με βάρος. Τώρα πρέπει να πείσουμε τον κόσμο. Όταν θα προκηρυχθούν οι εκλογές, μετά τη δανειακή σύμβαση, θα είναι πολύ αργά. Θα έχουν διαμορφωθεί οι συσχετισμοί, τα ρεύματα, οι καταστάσεις. Τώρα παίζεται το παιχνίδι.
Οι ευθύνες θα κατανεμηθούν σωστά. Δεν θα κρύβεται η Νέα Δημοκρατία πίσω από το ΠΑΣΟΚ και δεν κρύβεται στο εσωτερικό της Κυβέρνησης αλλά και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να σας πω, κανείς πίσω από άλλον. Εν προκειμένω ο πιο εκτεθειμένος είναι ο Υπουργός των Οικονομικών, που διαχειρίζεται τα θέματα αυτά. Δεν θα κρύβεται κανείς πίσω από άλλον, ούτε συλλογικά ούτε ατομικά. Αυτό, απαιτεί το πολιτικό ήθος, αλλά και το μέγεθος του προβλήματος και της ευθύνης.

Τώρα, δε, είναι και η ώρα να επανασυστήσουμε την Παράταξη. Φαντάζομαι ότι δεν θα το κάνουμε αυτό μεταξύ 1ης Απριλίου και 29 Απριλίου που θα είναι η επίσημη προεκλογική εκστρατεία. Πολλοί ρωτάνε: «Υπάρχει ευρωπαϊκή σοσιαλιστική αριστερά; Έχει νόημα να μιλάμε για κεντροαριστερά;», για όσους δεν αντιπαθούν τον όρο αυτό.
Το πραγματικό ερώτημα είναι: η Παράταξή μας, η οποία κυβερνά, συγκυβερνά και θέλει να εξακολουθήσει να κυβερνά ή έστω να συγκυβερνά τον τόπο αυτό, τι απάντηση δίνει στο λαό, στα απλά και θεμελιώδη ερωτήματα; Ποια Κυβέρνηση την επομένη των εκλογών; Ποιο πρόγραμμα την επομένη των εκλογών;

Πρέπει να δώσουμε τις πολιτικές απαντήσεις για να ανοίξουμε και τις ιδεολογικές συζητήσεις, γιατί η ιδεολογία υπάρχει χάριν της πολιτικής και η πολιτική υπάρχει χάριν του έθνους, και όλοι υπάρχουμε χάριν της ιστορίας που μας χωνεύει όλους, στο διάβα της. 

Ξέρετε, το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό, παγκόσμιο, αλλά ας το δούμε σε ευρωπαϊκό ορίζοντα. Υπάρχουν δραματικά προβλήματα, νομιμοποίησης, δημοκρατίας, δικαιωμάτων, κράτους Δικαίου, ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, πολιτικής συμμετοχής. Υπάρχει αμφισβήτηση της πολιτικής ως τέτοιας. Υπάρχει αμφισβήτηση της δημοκρατίας στον πυρήνα της.

Άρα το πολιτικό πρόβλημα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα είναι θεμελιώδους χαρακτήρα. Δεν υπάρχει τίποτα αυτονόητο. Τίθενται υπό αμφιβολία όλες οι ιστορικές κατακτήσεις του 20ου αιώνα. Πρέπει να τα ξαναφτιάξουμε όλα. Δεν είναι μόνον η παράταξη που πρέπει να επινοήσουμε. Είναι ότι πρέπει να επινοήσουμε ξανά το πολιτικό και θεσμικό κεκτημένο της δημοκρατίας, του κράτους Δικαίου και του ευρωπαϊκού κοινωνικού  κράτους.

Αυτά είναι μεγάλα ιστορικά καθήκοντα. Δεν είναι η ώρα τώρα να πω λεπτομέρειες. Άλλωστε μπορώ να παραπέμψω σ' αυτά που κατά καιρούς έχω πει για το ανοιχτό Κόμμα, για την μετα-αντιπροσωπευτική δημοκρατία, για την ανάγκη ριζοσπαστικής αναδιανομής των πολιτικών επιρροών, για το τι ρόλο παίζει το κράτος, για το τι σημαίνει μεταπλειοψηφική λύση, τι σημαίνει συναίνεση, πώς η συναίνεση δεν είναι απλώς η συγκάλυψη της αδράνειας.

Πρέπει λοιπόν να ξαναμιλήσουμε για τα βασικά. Τον Μάιο του 2009, λίγο πριν τις εκλογές, είχα κάνει μια ομιλία στο Μουσείο Μπενάκη –πολλοί από σας ήσασταν εκεί– και είχα μιλήσει για το εθνικό καθήκον αλήθειας, και στη συζήτηση στον προϋπολογισμό είπα πώς βλέπω τη χώρα.

Πρέπει να δώσουμε απάντηση στο πρόβλημα της διακυβέρνησης, στο πρόβλημα της διαχείρισης των κρίσεων. Θα είμαστε σε κρίση για τα επόμενα πολλά χρόνια. Πρέπει να μιλήσουμε ξανά για κοινωνική δικαιοσύνη και αποκατάσταση αδικιών και ανισοτήτων. Ναι, πρέπει να μιλήσουμε και θα το κάνουμε αυτό με αφορμή τη συζήτηση για το εθνικό φορολογικό σύστημα από τη Δευτέρα, και θα απαντήσουν και τα άλλα κόμματα στα ερωτήματα αυτά. Μπορούμε να δώσουμε το εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης στοχευμένα σε αυτόν που έχει πραγματικά ανάγκη. Τα οριζόντια επιδόματα δεν οδηγούν πουθενά.

Πρέπει να μιλήσουμε ξανά για την ανασύσταση της μεσαίας Τάξης. Πρέπει να καλέσουμε τα παιδιά μας να μείνουν στην Ελλάδα. Πρέπει να μιλήσουμε ξανά για κράτος Δικαίου.

Πρέπει αυτά που λέμε για το επενδυτικό κλίμα και την απασχόληση, να δείξουμε ότι μπορεί να αποκτήσουν υπόσταση. Δεν τα πιστεύει κανείς όταν τα λέμε, γιατί βλέπει την ανεργία, την ύφεση, το αδιέξοδο, και πρέπει να εξηγήσουμε πώς θα ανοίξει  ξανά το παράθυρο ευκαιρίας μέσα από την αποκατάσταση της ρευστότητας, μέσα από το PSI, μέσα από το νέο πρόγραμμα, μέσα από την αναστήλωση του τραπεζικού συστήματος.

Αλλά, ακούσατε προηγουμένως για τη μάχη των συμφερόντων. Από τώρα έως τα τέλη Μαρτίου, έχουμε να πάρουμε πολύ κρίσιμες αποφάσεις για το τραπεζικό σύστημα. Πολλοί θα ήθελαν και στο Υπουργείο Οικονομικών η εκπροσώπηση του δημοσίου συμφέροντος, να γίνεται μ’ έναν πιο αδύναμο τρόπο. Σας διαβεβαιώ ότι με τον Πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, έχουμε διαμορφώσει ένα πλαίσιο απαράβατων αρχών και κανόνων στο όνομα του γενικού συμφέροντος, για τον απλό λόγο ότι ο ελληνικός λαός θα επωμισθεί στο δημόσιο χρέος, το μεγαλύτερο βάρος της ανάγκης για επανακεφαλαιοποίηση και πρέπει να έχει ανταλλάγματα. Όχι επειδή θέλουμε να κρατικοποιήσουμε τις Τράπεζες ή ν’ αλλάξουμε τον ιδιωτικό χαρακτήρα της Διοίκησής τους. Κάθε άλλο. Το σεβόμαστε απολύτως με επαγγελματικά κριτήρια και απόλυτη διαφάνεια και κάτω από εγγυήσεις ανεξάρτητων Αρχών.

Αλλά ο ελληνικός λαός, ό,τι πληρώνει πρέπει να βλέπει, να αντισταθμίζεται με συγκεκριμένα ανταλλάγματα. Το διακύβευμα λοιπόν της χώρας, φίλες και φίλοι, είναι και το διακύβευμα της Παράταξης. Δεν υπάρχουν δυο διαφορετικά διακυβεύματα. Λέμε συχνά ότι το στοίχημα της χώρας θα το κερδίσει όποιος μιλάει με ειλικρίνεια και λέει την αλήθεια. Και το στοίχημα της Παράταξης κρίνεται από την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια προοδευτική πλειοψηφία μεταρρυθμίσεων και υπευθυνότητας. Σκεφτείτε λίγο, κάντε ρεαλιστικές εκτιμήσεις και υπολογισμούς με το μυαλό σας, πώς μπορεί να συγκροτηθεί την επομένη των εκλογών η προοδευτική πλειοψηφία μεταρρυθμίσεων και υπευθυνότητας. Όχι προοδευτική κατά δήλωση, αλλά προοδευτική κατ’ αποτέλεσμα. Αλλιώς τι θα κάνουμε;

Χρειαζόμαστε την υπευθυνότητα γιατί είμαστε συνεπείς και έχουμε υπογράψει δεσμεύσεις, χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις γιατί χωρίς αυτές δεν επιβιώνουμε και χρειαζόμαστε την προοδευτικότητα κυρίως ηθικά, γιατί ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, ακόμη κι όταν δε μπορούμε. Είχα ανακοινώσει τέσσερις προτεραιότητες στον προϋπολογισμό. Να επανέλθουν οι καταθέσεις. Από τα 65 δισεκατομμύρια που έφυγαν από τις Τράπεζες, 16 πήγαν στο εξωτερικό. Μόνο το 9% πήγε στην Ελβετία από αυτά, δηλαδή 1,6 δις. Τα υπόλοιπα, σε μεγάλο βαθμό υπάρχουν με τη   μία ή την άλλη μορφή, κοντά.
Είναι το εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης. Να μείνουν τα παιδιά μας στην πατρίδα, να μη γίνουν μετανάστες. Να ξαναμιλήσουμε για μια μεσαία Τάξη χωρίς την οποία δεν υπάρχει κοινωνικός ιστός. Άρα, το εσωτερικό ζήτημα του ΠΑΣΟΚ, είναι η άλλη όψη του εθνικού ζητήματος της χώρας όπως συμβαίνει με κάθε ιστορική παράταξη, όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα με κάθε πολιτική δύναμη που δικαιούται να υπάρχει μόνο χάριν του έθνους και του γενικού συμφέροντος.

Στο Πολιτικό Συμβούλιο στις 27 Δεκεμβρίου είχα πει ότι απαιτείται μια λύση άμεση, καταστατική, καθαρή, δημοκρατική, ευρείας αποδοχής. Είχα ζητήσει αυτό να γίνει μέχρι τις 15 Ιανουαρίου. Πρέπει να σας πω ότι τώρα που το ξανασκέφτομαι, έπρεπε να έχω πει μέχρι τις 8 Ιανουαρίου, γιατί την εβδομάδα 9 με 15 Ιανουαρίου, αυτή που τελειώνει, έγιναν κρισιμότατες διαπραγματεύσεις. Θέλω να σας πω ότι το βράδυ της Πέμπτης, στη συνάντηση των εκπροσώπων των Υπουργών Οικονομικών στις Βρυξέλλες, όλα ξαναπαίχτηκαν και όλα ξανακερδήθηκαν. Θα μπορούσε να μην έχει συμβεί αυτό. Και χθες το πρωί, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τον πυρήνα του προβλήματος του PSI, της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα.

Την εβδομάδα αυτή πρέπει να έχουμε τι να πούμε στο Eurogroup, την άλλη Δευτέρα. Και τη μεθεπόμενη εβδομάδα, πρέπει να έχουμε τι να πούμε, τη Δευτέρα στις 30 Ιανουαρίου, στη Σύνοδο Κορυφής, η οποία θα πάρει πολύ μεγάλες αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης, για το δημοσιονομικό Σύμφωνο, αλλά ενδεχομένως και για εμάς. Η ανάλυση που έκανα στο Πολιτικό Συμβούλιο στις 27 Δεκεμβρίου, έγινε νομίζω αποδεκτή απ’ όλους που την πρόσεξαν και την τίμησαν με πολλές αναφορές. Κανείς δεν έδωσε σημασία στην πρακτική μου πρόταση.

Και τώρα βρισκόμαστε εδώ. Δε δίνω ποτέ σημασία στα διαδικαστικά προβλήματα, θέλω αυτά που λέμε να είναι εφαρμόσιμα. Θα κάνω το παν για να καταστούν εφαρμόσιμα. Αλλά σας εξήγησα το χρονοδιάγραμμα. Προσωπικά δεν έχω κανένα δίλημμα. Προτεραιότητά μου είναι οι εθνικές προτεραιότητες και ο ρόλος μου ως Υπουργού Οικονομικών και Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, προτεραιότητά μου είναι να στηρίξω το Λουκά Παπαδήμο, προτεραιότητά μου είναι να εκτελέσω την εντολή που  μου έχετε δώσει. Γιατί όταν σχηματίστηκε η Κυβέρνηση, είχα πει στο Γιώργο Παπανδρέου ότι εγώ θα παραμείνω ως Αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών, μόνον εάν καταγραφεί στα πρακτικά της Προεδρίας της Δημοκρατίας στη σύσκεψη των Αρχηγών των Κομμάτων,  ότι εγώ παραμένω ως εντολοδόχος και εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Και το ξέρουν αυτό και ο Πρωθυπουργός και οι Αρχηγοί των Κομμάτων. 

Άλλωστε, εάν προτεραιότητά μου είναι οι εθνικές ανάγκες και η Κυβέρνηση, έτσι εξυπηρετώ και τις απόλυτες προτεραιότητες της παράταξης. Γιατί τώρα διαμορφώνεται η φυσιογνωμία της παράταξης, τώρα κρίνεται ο συσχετισμός των δυνάμεων και η εκλογική της επίδοση, τώρα όχι μετά την 1η Απριλίου.

Άρα θα κάνω το καθήκον μου όσο μπορώ, στο μέτρο των δυνάμεών μου και στο πλαίσιο του ρόλου μου, ο οποίος συμπτωματικά όμως είναι πολύ κρίσιμος. Στηρίζοντας λοιπόν την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό, στηρίζω το ΠΑΣΟΚ και συμβάλλω στην προοπτική του. Πρέπει να το πιστέψει και ο κόσμος αυτό, όχι να χρεώνει εμάς και να πιστώνει κάποιους άλλους. Αλλά για να το πετύχω αυτό και να το πετύχουμε όλοι μαζί, πρέπει να υπάρχει πραγματική στήριξη. Στήριξη από τους συναδέλφους μου στο Υπουργικό Συμβούλιο, όχι ρητορική, στήριξη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα η οποία θα κληθεί να αποφασίσει και να ψηφίσει για κρίσιμα θέματα.  Στήριξη από το Εθνικό Συμβούλιο.

Πρέπει η Κοινοβουλευτική Ομάδα για τα θέματα της Βουλής και το Εθνικό Συμβούλιο για τα θέματα του κόμματος να δείξουν εμπράκτως και με εξειδικευμένο και ρητό τρόπο τη στήριξή τους αυτή, διότι πρέπει το ΠΑΣΟΚ να εκπροσωπείται, πρέπει το ΠΑΣΟΚ να δεσμεύεται, πρέπει το ΠΑΣΟΚ να επικοινωνεί με το λαό, πρέπει το ΠΑΣΟΚ να πείθει, τώρα παίζεται το παιχνίδι.   Έχουμε δύσκολες αποφάσεις, το επαναλαμβάνω και πρέπει να είναι και σωστές. Έχουμε ν’ αναλάβουμε δεσμεύσεις, έχουμε να ψηφίσουμε και δε νοείται να μην συγκροτείται στις ψηφοφορίες η δεδηλωμένη πλειοψηφία της Βουλής.

Πρέπει να δώσουμε εξηγήσεις στους πολίτες, πρέπει να τους ξανακοιτάξουμε στα μάτια και πρέπει να αντιταχθούμε στις προεκλογικές σκοπιμότητες κομμάτων και προσώπων. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό με μία υπολανθάνουσα ή υπόγεια προεκλογική εκστρατεία στο ΠΑΣΟΚ διαρκείας 2,5 και πλέον μηνών, δεν επιτυγχάνεται, καταλύεται και ακυρώνεται. Πρέπει να διασφαλισθεί ότι αυτά που λέμε τα εννοούμε κι ότι δεν υπάρχει υπόγεια και υπολανθάνουσα εξευτελιστική για το κύρος του κόμματος προεκλογική αντιπαράθεση. Αυτά δύσκολα διασφαλίζονται, σας διαβεβαιώ, διότι άλλα λέμε άλλα κάνουμε και διότι κάθε κρατικού χαρακτήρα δραστηριότητα και κάθε κοινωνικού χαρακτήρα δραστηριότητα, έχει και την άλλη όψη της.

Αλλά ας πούμε ότι είμαστε όλοι καλόπιστοι, έντιμοι και κινούμαστε σε υψηλό επίπεδο πολιτικού πολιτισμού. Δε με νοιάζει για το ΠΑΣΟΚ, δε με νοιάζει για κανέναν δικό μου σχεδιασμό, με νοιάζει για την αξιοπιστία και το κύρος του ΠΑΣΟΚ, της Κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού και της χώρας. Αυτό που ζήτησα είναι να εναρμονισθεί το χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ, με το χρονοδιάγραμμα των αδήριτων αναγκών της χώρας. Είπα πότε έπρεπε να τελειώσουμε. Τώρα θα μου πείτε να τα φέρουμε μπροστά; Δεν έχει καμιά σημασία, ούτε το μπροστά γίνεται τώρα, διότι οι επόμενες εβδομάδες είναι τραγικής δυσκολίας.

Το μετά, μετά όποτε θέλετε, δε με νοιάζει αυτό καθόλου σας διαβεβαιώ, αλλά θέλω να νοιώθω ότι όταν υπάρχουμε στην Κυβέρνηση, όταν αναγκάζομαι να κάνω τις εισηγήσεις ως Υπουργός Οικονομικών, να εισηγηθώ τα περιβόητα πολυνομοσχέδια όλων των Υπουργείων, όταν πάμε να διαπραγματευθούμε για το PSI ή για το νέο πρόγραμμα, όταν συντονίζουμε τη διαπραγμάτευση με την τρόικα, ότι έχω πίσω μου το σύνολο των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, των Βουλευτών, των Υπουργών, των πολιτών…

Έχω ακούσει διάφορα τις τελευταίες εβδομάδες, ότι ο Γιώργος θα μου έδινε το δαχτυλίδι που πήρε από το Σημίτη, ότι είχαμε συμφωνήσει σε μία θολή διαρχία.. Αλλά βλέπετε πως εξελίσσονται τα πράγματα. Πάντα μιλάω με μεγάλη ευθύτητα και δεν έχω να αποδείξω ,φίλες και φίλοι, τίποτα, έχω αποδείξει την πίστη μου στην ενότητα, την πίστη μου στην κοινωνική βάση και τις δημοκρατικές διαδικασίες, υπό πολύ δύσκολες συνθήκες.

Αλλά να μην πάμε σε καμία υπολανθάνουσα πολυαρχία ή αναρχία καθ΄ οδόν προς τις δυσκολότερες αποφάσεις της χώρας και προς πολύ δύσκολες εκλογές τον Απρίλιο, να είμαστε συνεπείς. Άρα πρέπει να έχουμε συμφωνήσει στο πως εκφράζεται και πως δεσμεύεται το ΠΑΣΟΚ, πως διασφαλίζεται η πολιτική του ενότητα και η αξιοπιστία αυτού και της χώρας.

Άρα εγώ εκ των πραγμάτων και λόγω του ρόλου μου και των προτεραιοτήτων μου δεν μπορώ να παρακολουθήσω τους εσωτερικούς ρυθμούς του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορώ να τους παρακολουθήσω, δεν δικαιούμαι να τους παρακολουθήσω και δεν μπορώ.

Είμαι εδώ παρών, για τη χώρα, για την παράταξη, για τις ιδέες της, για το πολιτικό της πρόγραμμα, για την προοπτική της, για το μέλλον της, για την ενότητά της, δεν μπορώ να μετάσχω όμως σε αυτήν την υπολανθάνουσα αντιπαράθεση.
Θα δούμε τα πράγματα πως θα εξελιχθούν, δε νομίζω ότι αυτή θα είναι η τελευταία ή πρέπει να είναι η μόνη και τελευταία συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, πριν από τις εκλογές. Θα τα εκτιμήσουμε όλα αυτά, θα εκτιμήσουμε το ρόλο προσώπων και τη ροή των καταστάσεων. Απλώς εγώ έχω προτεραιότητες τις οποίες δηλώνω και άρα θα έχω μία απόσταση από τους εσωτερικούς ρυθμούς, γιατί πιστεύω ότι συνεισφέρω υπέρ της παράταξης και της προοπτικής της, πολύ περισσότερο ασχολούμενος με τους ρυθμούς της χώρας και της Ευρωζώνης.
Άρα, συντρόφισες και σύντροφοι, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν δικαιούται να έχει ψευδαιασθήσεις ή να στρουθοκαμηλίζει, και δεν δικαιούται να επαναλαμβάνει παλαιοκομματικές πρακτικές του παρελθόντος και δεν πρέπει να γίνει αιχμάλωτο καμιας προσωπικής στρατηγικής, πρέπει να ξέρει ότι όταν κάνουμε ταμείο, μετά την δανειακή σύμβαση, θα ξέρουμε αν νικήσαμε ή αν χάσαμε.

Αν έχουμε νικήσει μετά την δανειακή σύμβαση, θα έχουμε καταγάγει εθνικό θρίαμβο και αυτόν πρέπει να τον κεφαλαιοποιήσει η παράταξη. Αν έχουμε χάσει, δεν έχουμε λόγο ύπαρξης. Ούτε ως άτομα. Αυτό πρέπει να πετύχουμε.

Πρέπει να έρθουμε εδώ και να διαπιστώσουμε ότι η χώρα υπάρχει. Που θα υπάρχει. Ότι η χώρα πέτυχε. Ότι οι Έλληνες μπορούν να νιώθουν ασφαλέστεροι. Περίπου στις 30 Μαρτίου και κάνοντας αυτό το ιστορικό ταμείο, να μπορούμε να κοιταχτούμε μεταξύ μας στα μάτια και να μπορούμε να ξανακοιτάξουμε τον Έλληνα πολίτη στα μάτια. Αυτό είναι το στοίχημα.