Τα στελέχη αμετανόητα!

Φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ -μετά τις αντεγκλήσεις στελεχών του, τους ανοίκειους χαρακτηρισμούς και την πόλωση- θα καταλήξει αυτές τις μέρες στη «μέση λύση» - δηλαδή, στην αλλαγή ηγεσίας, δεν θα περάσει ούτε τώρα ούτε μετά τις εκλογές, αλλά αμέσως ύστερα από την ολοκλήρωση του έργου της μεταβατικής κυβέρνησης και πριν από τις εκλογές.
Είτε, όμως, εγκρίνει τη «μέση λύση» είτε οποιαδήποτε άλλη «λύση», το Κίνημα πολύ δύσκολα θ’ αλλάξει νοοτροπία, πολύ δύσκολα θα συναινέσει στη δημοκρατική νομιμοφροσύνη και στην αρμονία λόγων και έργων και πολύ δυσκολότερα θα ασκήσει μια πολιτική η οποία να περιέχει έστω και στοιχειώδη σοσιαλιστικά στοιχεία.
Και παίρνει αφορμή η στήλη να υπογραμμίσει και πάλι τις εγγενείς δυσχέρειες του ΠΑΣΟΚ, να βελτιώσει την πολιτική ταυτότητά του, από το «Μανιφέστο» που υπέγραψαν 20 στελέχη του Κινήματος, (με 12 σημεία), προκειμένου «να αναγεννηθεί το ΠΑΣΟΚ σε μια σύγχρονη Ελλάδα».
Πρόκειται για ένα βερμπαλιστικό κείμενο, το οποίο χρησιμοποιεί την προσφιλή γλώσσα του Κινήματος (για «Συμβόλαια», για «Συνευθύνες», για «παραγωγικά μοντέλα», για «καθαρές λύσεις» κ.λπ. κ.λπ.) και το οποίο -θεωρητικά- θα υπέγραφε, στα περισσότερα σημεία του, ο καθένας.
Το δωδέκατο, όμως, σημείο του «Μανιφέστου», υπογραμμίζει κατά τον πιο κραυγαλέο τρόπο, ότι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν διδάχθηκαν τίποτε απολύτως - ούτε καν κατά τελευταία διετία, κατά την οποία η ηγετική ομάδα του Κινήματος και της κυβέρνησης κατεδάφισαν τις κοινωνικές, εργασιακές και ασφαλιστικές εγγυήσεις και έθεσαν υπό καθεστώς κατοχής τη χώρα.
Αναφέρουν, λοιπόν, στο δωδέκατο σημείο του (καταπράσινου) «Μανιφέστου» τους:
«12. Σεβασμός στον Γιώργο Παπανδρέου και στις κυβερνήσεις του, που τόλμησαν να συγκρουστούν με όλες τις κακοδαιμονίες της χώρας»!
Και σε ό,τι μεν αφορά το «σεβασμό» (στον Γ. Παπανδρέου και στις κυβερνήσεις του) κατανοητό είναι. Για την ηγεσία τους πρόκειται και σωστό είναι να την τιμούν, έστω και αν ενοχλούν ακόμη και τον κόσμο του Κινήματος.
Αλλά με ποιες «κακοδαιμονίες» συγκρούστηκαν ο κ. Γ. Παπανδρέου και οι υπουργοί του; Μήπως με φοροδιαφυγή; Αλλά δεν την άγγιξαν καν! Μήπως με τους κομματικούς στρατούς; Αλλά τους περιφρούρησαν; Μήπως με τους επίορκους υπουργούς; Αλλά τους έβγαλαν όλους λάδι! Μήπως με τα εκκρεμούντα εθνικά ζητήματα; Αλλά τα αποτελμάτωσαν όλα! Μήπως με τη Δημόσια κακο(Διοίκηση); Αλλά της έδωσαν τη χαριστική βολή!
Αντιθέτως: Ο αρχηγός τους και οι κυβερνήσεις του χτύπησαν με ιδιάζουσα λύσσα τα λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα, τις εργασιακές και ασφαλιστικές κατακτήσεις, το κοινωνικό κράτος, τη μεσαία τάξη, τους συνταξιούχους, τον παραγωγό, τον δημιουργό κ.λπ. κ.λπ.
Και ξέρετε πώς: Αρπαξαν του φτωχού τ’ αρνί, τον οβολό της χήρας και το ξεροκόμματο του ορφανού!
Να τους «σέβεστε» και να τους χαίρεστε. Στο Λαό, όμως, μόνο οργή προκαλούν!