Σχολιασμός και Πρόταση για τις επιλογές στελεχών εκπαίδευσης
Ολοκληρώθηκε με την ανακοίνωση τοποθέτησης των Σχολικών Συμβούλων ΠΕ η διαδικασία επιλογής στελεχών στην εκπαίδευση.
Όπως και παλαιότερα έχουμε γράψει η όλη διαδικασία διατρέχτηκε από συμπτώματα κομματισμού, παρεοκρατίας και ημετεροκρατίας εν ευρεία ή στενή εννοία.
Κι όλα τα ως άνω χαρακτηριστικά, επειδή είναι λίγο πολύ γνωστά σ’όλους τους συναδέλφους, εντείνουν το κλίμα απαξίωσης στη δημόσια διοίκηση και δη στα σχολειά μας, γεγονός που συντείνει στην αδυναμία τήρησης της ιεραρχικής πίστης και του συναδελφικού αλληλοσεβασμού.
Κοινώς όλοι στρέφονται κατά όλων, με συνέπεια η κρατική μηχανή να μην μπορεί να λειτουργήσει, ειδικά σε μια περίοδο κρίσιμη για την Πατρίδα.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας και πρακτικής διοίκησης που επικράτησε τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια στο δημόσιο τομέα, όπου ικανότητες, δεξιότητες, πρωτοβουλίες επ’ωφελεία των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης καταπνίγονταν από τις κομματικοσυνδικαλιστικές κλαδικές όλων λίγο πολύ των παρατάξεων.
Το εκάστοτε κόμμα εξουσίας μ’άλλα λόγια επεδίωκε και επιδιώκει να επιλέγει στελέχη διοίκησης-εκπαίδευσης με βασικό κριτήριο το «πιστοιποιητικό κομματικοσυνδικαλιστικών φρονημάτων».Κι όλα αυτά διανθίζονταν, στα πλαίσια της δήθεν αξιοκρατίας, με διάφορα αμφιβόλου προελεύσεως πτυχία-μπακαλόχαρτα, που εξέδιδαν κατά το δοκούν διάφορα ανυπόληπτα αλλά και υπεράνω υποψίας ιδρύματα, κολλέγια, σχολές, φροντιστήρια κτλ.
Κι όλα αυτά για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του πελατειακού κράτους και συνδικαλισμού, για να εξασφαλιστούν τα «κουκιά» στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Κι όλα αυτά βασικά εις βάρος των παιδιών μας-μαθητών, εις βάρος της αξιοπρέπειας των περισσοτέρων συναδέλφων, που μετείχαν στις διαδικασίες αυτές επιδιώκοντας να προσφέρουν στην εκπαίδευση.
Αλλά τι να κάνουμε έλεγαν, αυτοί είναι οι όροι του παιχνιδιού.
Τα παιχνίδια όμως κάποια στιγμή τελειώνουν.
Το κομματικοσυνδικαλιστικό πάρτι των 30 τελευταίων ετών πλέον ολοκληρώνεται.
Βασικά σάπισε, όπως σάπισε και η Ελλάδα που μας κληροδοτεί η «γενιά του Πολυτεχνείου» και οι συν αυτή.
Εν προκειμένω πρέπει να δοθεί ένα τέλος στο φαύλο, σάπιο και αναξιοκρατικό σύστημα επιλογής στελεχών διοίκησης-εκπαίδευσης.
Ήρθε η ώρα να θεσπιστεί ένα σύστημα θα διέπεται από τις αρχές της διαφάνειας και της αντικειμενικότητας.
Ταυτόχρονα θα λαμβάνει υπ’όψιν την τρέχουσα γνωσιολογική κτλ κατάσταση του υποψηφίου κι όχι αυτή που είχε 25 χρόνια πριν ενδεχομένως.
Προτείνουμε λοιπόν την επιλογή στελεχών διοίκησης-εκπαίδευσης μέσα από αδιάβλητο σύστημα εξετάσεων, περιλαμβανομένου της εξέτασης γλωσσομάθειας κατά το toefl πχ και της χρήσης υπολογιστών σε πολλά λειτουργικά συστήματα.
Προτείνουμε επίσης την κατάργηση της συνέντευξης με την παρούσα μορφή και την αντικατάστασή της από συζήτηση με ειδικούς παιδαγωγούς-ψυχολόγους, οι οποίοι μέσω και των ψυχομετρικών τεστ θα διαγιγνώσκουν κατά πόσον το στέλεχος εκπαίδευσης έχει τη δυνατότητα να διοικεί προσωπικό, να επιλύει διαφορές κτλ.
Τα δε «αντικειμενικά και μετρήσιμα» κριτήρια, δηλαδή τα κάθε είδους αποδεικτικά σπουδών να συνεκτιμώνται, με βάση την αρχή της απολύτου συνάφειας, εφόσον φυσικά η διοίκηση προβεί σε ενδελεχή έλεγχο της γνησιότητας αυτών.
Μ’άλλα λόγια προτείνουμε την συνολική, επικαιροποιημένη και αντικειμενική κρίση των υποψηφίων, με ταυτόχρονη αξιολόγηση της προσωπικότητάς τους ειδικά σε ζητήματα διοίκησης προσωπικού.
Ο ρόλος δε των υπηρεσιακών συμβουλίων να περιοριστεί σε ελέγχους νομιμότητας, με διαχωρισμό του ρόλου των αιρετών μας εκπροσώπων, ώστε να απαλλαγούν κι απο το στίγμα της ταύτισής τους με τη διοίκηση, μ´ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Μόνο έτσι θα μπορέσει η διοίκηση να αποδώσει στην εκπαίδευση στελέχη που από τη στιγμή που θα έχουν υποστεί την κάματο των προπεριγραφεισών διαδικασιών θα διαθέτουν το κύρος και θα χαίρουν υπολήψεως, ώστε να εμπνεύσουν τους υφιστάμενούς τους να προσπαθήσουν από κοινού για κάτι καλύτερο στην εκπαίδευση και γενικά στη διοίκηση των πραγμάτων του δημοσίου.
Μόνο έτσι θα έχουν και την κοινωνική αποδοχή καθότι ο πολίτης, ο γονέας κτλ θα γνωρίζουν ότι το στέλεχος της δημόσιας διοίκησης δεν είναι προϊόν του κομματικού σωλήνα, αλλά είναι ένα πολύπλευρα αντικειμενικά αξιολογημένο άτομο που επελέγη ανάμεσα από πολλούς να διευθύνει, να κατευθύνει τις τύχες των παιδιών μας και των υφισταμένων του.
Ας ξεπεράσουμε λοιπόν την πεπατημένη που κάποιοι –για ίδιον όφελος- διαμόρφωσαν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Ας ξεπεράσουμε τις νοοτροπίες που κάποιοι επιτυχώς ή ανεπιτυχώς επιχείρησαν να μας γαλουχήσουν.
Ας επιχειρήσουμε να ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια, την έξωθεν κι έσωθεν καλή μαρτυρία, το «κοινωνικό κεκτημένο».
Καιρός να πάμε παρακάτω
Όπως και παλαιότερα έχουμε γράψει η όλη διαδικασία διατρέχτηκε από συμπτώματα κομματισμού, παρεοκρατίας και ημετεροκρατίας εν ευρεία ή στενή εννοία.
Κι όλα τα ως άνω χαρακτηριστικά, επειδή είναι λίγο πολύ γνωστά σ’όλους τους συναδέλφους, εντείνουν το κλίμα απαξίωσης στη δημόσια διοίκηση και δη στα σχολειά μας, γεγονός που συντείνει στην αδυναμία τήρησης της ιεραρχικής πίστης και του συναδελφικού αλληλοσεβασμού.
Κοινώς όλοι στρέφονται κατά όλων, με συνέπεια η κρατική μηχανή να μην μπορεί να λειτουργήσει, ειδικά σε μια περίοδο κρίσιμη για την Πατρίδα.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας και πρακτικής διοίκησης που επικράτησε τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια στο δημόσιο τομέα, όπου ικανότητες, δεξιότητες, πρωτοβουλίες επ’ωφελεία των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης καταπνίγονταν από τις κομματικοσυνδικαλιστικές κλαδικές όλων λίγο πολύ των παρατάξεων.
Το εκάστοτε κόμμα εξουσίας μ’άλλα λόγια επεδίωκε και επιδιώκει να επιλέγει στελέχη διοίκησης-εκπαίδευσης με βασικό κριτήριο το «πιστοιποιητικό κομματικοσυνδικαλιστικών φρονημάτων».Κι όλα αυτά διανθίζονταν, στα πλαίσια της δήθεν αξιοκρατίας, με διάφορα αμφιβόλου προελεύσεως πτυχία-μπακαλόχαρτα, που εξέδιδαν κατά το δοκούν διάφορα ανυπόληπτα αλλά και υπεράνω υποψίας ιδρύματα, κολλέγια, σχολές, φροντιστήρια κτλ.
Κι όλα αυτά για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του πελατειακού κράτους και συνδικαλισμού, για να εξασφαλιστούν τα «κουκιά» στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Κι όλα αυτά βασικά εις βάρος των παιδιών μας-μαθητών, εις βάρος της αξιοπρέπειας των περισσοτέρων συναδέλφων, που μετείχαν στις διαδικασίες αυτές επιδιώκοντας να προσφέρουν στην εκπαίδευση.
Αλλά τι να κάνουμε έλεγαν, αυτοί είναι οι όροι του παιχνιδιού.
Τα παιχνίδια όμως κάποια στιγμή τελειώνουν.
Το κομματικοσυνδικαλιστικό πάρτι των 30 τελευταίων ετών πλέον ολοκληρώνεται.
Βασικά σάπισε, όπως σάπισε και η Ελλάδα που μας κληροδοτεί η «γενιά του Πολυτεχνείου» και οι συν αυτή.
Εν προκειμένω πρέπει να δοθεί ένα τέλος στο φαύλο, σάπιο και αναξιοκρατικό σύστημα επιλογής στελεχών διοίκησης-εκπαίδευσης.
Ήρθε η ώρα να θεσπιστεί ένα σύστημα θα διέπεται από τις αρχές της διαφάνειας και της αντικειμενικότητας.
Ταυτόχρονα θα λαμβάνει υπ’όψιν την τρέχουσα γνωσιολογική κτλ κατάσταση του υποψηφίου κι όχι αυτή που είχε 25 χρόνια πριν ενδεχομένως.
Προτείνουμε λοιπόν την επιλογή στελεχών διοίκησης-εκπαίδευσης μέσα από αδιάβλητο σύστημα εξετάσεων, περιλαμβανομένου της εξέτασης γλωσσομάθειας κατά το toefl πχ και της χρήσης υπολογιστών σε πολλά λειτουργικά συστήματα.
Προτείνουμε επίσης την κατάργηση της συνέντευξης με την παρούσα μορφή και την αντικατάστασή της από συζήτηση με ειδικούς παιδαγωγούς-ψυχολόγους, οι οποίοι μέσω και των ψυχομετρικών τεστ θα διαγιγνώσκουν κατά πόσον το στέλεχος εκπαίδευσης έχει τη δυνατότητα να διοικεί προσωπικό, να επιλύει διαφορές κτλ.
Τα δε «αντικειμενικά και μετρήσιμα» κριτήρια, δηλαδή τα κάθε είδους αποδεικτικά σπουδών να συνεκτιμώνται, με βάση την αρχή της απολύτου συνάφειας, εφόσον φυσικά η διοίκηση προβεί σε ενδελεχή έλεγχο της γνησιότητας αυτών.
Μ’άλλα λόγια προτείνουμε την συνολική, επικαιροποιημένη και αντικειμενική κρίση των υποψηφίων, με ταυτόχρονη αξιολόγηση της προσωπικότητάς τους ειδικά σε ζητήματα διοίκησης προσωπικού.
Ο ρόλος δε των υπηρεσιακών συμβουλίων να περιοριστεί σε ελέγχους νομιμότητας, με διαχωρισμό του ρόλου των αιρετών μας εκπροσώπων, ώστε να απαλλαγούν κι απο το στίγμα της ταύτισής τους με τη διοίκηση, μ´ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Μόνο έτσι θα μπορέσει η διοίκηση να αποδώσει στην εκπαίδευση στελέχη που από τη στιγμή που θα έχουν υποστεί την κάματο των προπεριγραφεισών διαδικασιών θα διαθέτουν το κύρος και θα χαίρουν υπολήψεως, ώστε να εμπνεύσουν τους υφιστάμενούς τους να προσπαθήσουν από κοινού για κάτι καλύτερο στην εκπαίδευση και γενικά στη διοίκηση των πραγμάτων του δημοσίου.
Μόνο έτσι θα έχουν και την κοινωνική αποδοχή καθότι ο πολίτης, ο γονέας κτλ θα γνωρίζουν ότι το στέλεχος της δημόσιας διοίκησης δεν είναι προϊόν του κομματικού σωλήνα, αλλά είναι ένα πολύπλευρα αντικειμενικά αξιολογημένο άτομο που επελέγη ανάμεσα από πολλούς να διευθύνει, να κατευθύνει τις τύχες των παιδιών μας και των υφισταμένων του.
Ας ξεπεράσουμε λοιπόν την πεπατημένη που κάποιοι –για ίδιον όφελος- διαμόρφωσαν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Ας ξεπεράσουμε τις νοοτροπίες που κάποιοι επιτυχώς ή ανεπιτυχώς επιχείρησαν να μας γαλουχήσουν.
Ας επιχειρήσουμε να ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια, την έξωθεν κι έσωθεν καλή μαρτυρία, το «κοινωνικό κεκτημένο».
Καιρός να πάμε παρακάτω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου