Δεν ψηφίζει εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας
Ο Σαμαράς έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα ψηφίσει την δανειακή σύμβαση με όρους εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας.
Άλλο η δανειακή σύμβαση και άλλο οι όροι Δανειακή σύμβαση είναι ένα συμφωνητικό για την εκταμίευση του δανείου, ενώ οι όροι, δηλαδή τα μέτρα και η πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί για την επίτευξη των διακηρυγμένων στόχων δημοσιονομικής προσαρμογής περιλαμβάνονται σε ένα μνημόνιο (το Μνημόνιο 2 ας πούμε). Θα πρέπει ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ αυτά (δανειακή σύμβαση και Μνημόνιο 2) να περάσουν και να ψηφιστούν από τη βουλή αφού έχουν μείζονα εθνική σημασία και έτσι επιτάσσει το Σύνταγμά μας αλλά και οι ευρωπαϊκές συνθήκες. Σημειωτέον ότι πέρυσι, ενώ το Μνημόνιο 1 (οι όροι και τα πολιτικά μέτρα) ψηφίστηκε από τη βουλή (από ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, μην ξεχνιόμαστε) η τότε δανειακή σύμβαση ουδέποτε τέθηκε προς έγκριση από τη βουλή, όπως πολύ εύστοχα έχουν παρατηρήσει έγκριτοι νομικοί (όπως οι κ.κ. Κασσιμάτης και Μπέης) και προ ημερών στην ομιλία του από βήματος της βουλής επισήμανε και ο Αντώνης Σαμαράς, επομένως είναι ακόμα και σήμερα ανομιμοποίητη (βλ. σχετική ανάρτηση antinews).
Η δανειακή σύμβαση
Μια τέτοια δανειακή σύμβαση θα περιέχει τις εξής συμφωνίες: το ύψος του δανείου (τα λεφτά), πότε πρέπει αυτό να αποπληρωθεί, το επιτόκιο, και ποιές θα είναι οι εγγυήσεις αν αθετήσουμε τη σύμβαση και δεν πληρώσουμε. Το θέμα των εγγυήσεων δεν έχει ακόμα συζητηθεί επισήμως. Μόνο εικασίες και φόβοι υπάρχουν που στηρίζονται στο περιεχόμενο της παλιάς δανειακής σύμβασης η οποία όπως σημειώθηκε πριν δεν έχει εγκριθεί και είναι ανομιμοποίητη. Με μία σωστή διαπραγμάτευση με γνώμονα τα συνταγματικά όρια και τους νομικούς άξονες των ευρωπαϊκών συνθηκών (που δεν μπορούν επ’ ουδενί λόγω να αγνοηθούν από τους Ευρωπαίους αν βεβαίως εμείς ως κράτος μέλος της Ε.Ε. τους προβάλουμε κατά τη διαπραγμάτευση) είναι δυνατόν να μπουν λογικές και παραδεκτές εγγυήσεις. Όπως για παράδειγμα κεφαλαιοποιήσεις δικαιωμάτων ενοικίασης ορισμένων δημοσίων εκτάσεων για κάποια χρόνια λ.χ. 20 χρόνια για την δημιουργία αιολικών ή ηλιακών πάρκων. Αυτές οι εγγυήσεις, όμως, θα καταπέσουν εάν και μόνο εάν αθετήσουμε την εξυπηρέτηση του δανείου που θα λάβουμε. Αν το εξυπηρετούμε κανονικά, κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας ζητήσει τίποτα. Είναι δημοκρατικά επιτρεπτό να μπει ως εγγύηση η εκμετάλλευση κάποιου δικαιώματος για ένα λογικό, συγκεκριμένο και σαφώς καθορισμένο διάστημα χωρίς απώλεια κυριότητας.
Ένα τέτοιο συμφωνητικό δανειακής σύμβασης ο Σαμαράς μπορεί να το εγκρίνει με την ψήφο του στη Βουλή (γιατί η χώρα έχει άμεση ανάγκη από δανεικά αλλιώς θα χρεοκοπήσει). Όταν θα γίνει και πρωθυπουργός μπορεί να επιδιώξει δανεισμό και από τρίτες χώρες (Ρωσία, Κίνα κ.λπ.) αλλά τώρα οι άμεσοι διαθέσιμοι και αναγκαίοι δανειστές είναι η τρόϊκα, δυστυχώς αλλά είναι ελέω της πολιτικής Παπανδρέου-ΠΑΣΟΚ. Το αν στις προβλέψεις της δανειακής σύμβασης υπάρχει ή όχι απαγόρευση δανεισμού από τρίτους ή αν απαγορεύεται ο συμψηφισμός με απαιτήσεις από τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις είναι και αυτά θέματα εφικτής διαπραγμάτευσης. Μόνο μια αποικία ή ένα προτεκτοράτο μπορεί να αποδεχτεί τέτοιους περιορισμούς στο δανεισμό, τουλάχιστον χωρίς σοβαρά ανταλλάγματα και υπάρχει πάντοτε και η κόκκινη γραμμή των ευρωπαϊκών συνθηκών και του ευρωπαϊκού δικαίου που δεν μπορούν η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ να αγνοήσουν, αφού συμβαλλόμενο είναι κράτος μέλος της Ε.Ε., ακόμα και αν δεν ενδιαφέρει το ΔΝΤ μια ενδεχόμενη παραβίαση της ευρωπαϊκής νομιμότητας.
Οι όροι
Επομένως, οι όροι θα συμπεριληφθούν σε ένα νέο Μνημόνιο που θα έρθει στη βουλή όπως και η δανειακή σύμβαση. Για το Μνημόνιο αυτό, το Μνημόνιο 2, ο Σαμαράς έχει δηλώσει ότι δεν αποδέχεται καν να έρθει στη βουλή από τη μεταβατική κυβέρνηση μαζί με τη δανειακή σύμβαση ή χώρια από αυτήν. Σε ανύποπτο χρόνο μάλιστα έχει δεσμευθεί ότι δεν μπορεί να ψηφίσει ένα νέο Μνημόνιο αν προβλέπει την ίδια πολιτική με το Μνημόνιο 1 που απέτυχε πλήρως και οδηγεί σε ολοένα αυξανόμενη ύφεση. Ένας λόγος παραπάνω αν προβλέπει και μόνιμη επιτροπεία της τρόϊκας δηλαδή εγκατάσταση εκπροσώπων της στα υπουργεία πέραν κάποιων περιστασιακών τεχνικών συμβούλων. Τούτο δε δεν θα είναι ασυνέπεια λόγων και έργων ούτε επικίνδυνο να προκαλέσει χρεοκοπία. Όπως έχει ήδη δηλωθεί προ ημερών: η ΝΔ δεν θα ψηφίσει την δανειακή σύμβαση αν την πάνε στην Βουλή μαζί με τα μέτρα δηλαδή μαζί με πολιτικούς όρους και μνημόνια (http://www.antinews.gr/2011/11/05/131735/).
Είναι συνεπής στη στρατηγική του ο Σαμαράς; Έκανε πράγματι κάποια υποχώρηση;
Ο Σαμαράς έχει πει ότι θα διασφαλίσει τη δανειακή σύμβαση γιατί αυτή κατέστη με τις παλινωδίες Παπανδρέου αναπόφευκτη. Αυτό κατ’ αρχήν σημαίνει ότι είτε θα την ψηφίσει με αυτήν τη βουλή με μεταβατική κυβέρνηση είτε θα την φέρει για ψήφιση στη νέα βουλή με τη δική του νέα κυβέρνηση (σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία για μεταβατική κυβέρνηση και πάμε απευθείας σε εκλογές) για να αποφύγει την οποιαδήποτε εμπλοκή με τους ευρωπαίους εταίρους και την εκταμίευση της 6ης δόσης με απώτερο στόχο να αποφύγουμε τη στάση πληρωμών (προοίμιο χρεοκοπίας). Μετά, και εφόσον είναι πια πρωθυπουργός με νωπή λαϊκή εντολή θα επαναδιαπραγματευθεί τους όρους του Μνημονίου 1 ώστε το νέο Μνημόνιο που θα φέρει ο ίδιος πια στην καινούργια βουλή να προβλέπει κατά το δυνατόν χαμηλή και μειωμένη φορολόγηση, αποκατάσταση αδικιών σε συνταξιούχους και χαμηλόμισθους, αληθινή εφεδρεία και όχι αυτόματες απολύσεις, περιστολή σπατάλης δημοσίου και γραφειοκρατίας με στόχο την επανεκκίνηση και ανάκαμψη της οικονομίας ώστε να τεθούν οι βάσεις για αληθινή ανάπτυξη, δημιουργία πλεονασμάτων, εγγυημένη εξυπηρέτηση δανειακών συμβάσεων και μεσοπρόθεσμα σε απαλλαγή από τα Μνημόνια, την τρόϊκα και ιδίως το ΔΝΤ. Καλό είναι για σημειολογικούς λόγους να μην το ονομάσει «Μνημόνιο», καλύτερα να το πει Πολιτική Συνθήκη. Κόκκινη γραμμή διαπραγμάτευσης της Πολιτικής Συνθήκης αυτής θα είναι αυτό που δόθηκε αντίστοιχα σε Ιρλανδία και Πορτογαλία στα δικά τους μνημόνια. Μπλε γραμμή, όλες οι προβλέψεις του προγράμματος «Ζάππειο 2» που εξαρτώνται από τη συμφωνία της τρόϊκα.
Το συμπέρασμα είναι ότι η δανειακή σύμβαση αυτή καθ’ αυτή δεν είναι Μνημόνιο, ούτε ισοδυναμεί με το νέο Μνημόνιο. Αυτός που ψηφίζει Μνημόνια με πολιτικούς όρους που οδηγούν στον φαύλο κύκλο της ύφεσης-υπανάπτυξης μπορεί να χαρακτηριστεί μνημονιακός με την αρνητική σημασία που δίνουμε σήμερα. Αυτός που δεν ψηφίζει υφεσιακά Μνημόνια ή αυτός που διαπραγματεύεται και φέρνει μέτρα αναπτυξιακά δεν είναι «μνημονιακός». Τόσο απλά. Αν κάποιος πιστεύει ότι στο σημείο που μας έφτασε ο Παπανδρέου δεν χρειαζόμαστε δάνειο και μπορεί να το αποδείξει, τότε θα μπορούσαμε να συζητήσουμε αρνητικά για την κίνηση Σαμαρά να δεχτεί την ψήφιση δανειακής σύμβασης. Μάλιστα, ο οποιοσδήποτε νουνεχής βλέπει ότι ούτε τρίτοι (π.χ. Ρωσία και Κίνα), αν και ίσως θα ήταν πρόθυμοι, αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να καλύψουν την ανάγκη μας σε δανεισμό ερήμην της Ευρώπης αποσοβώντας τον κίνδυνο χρεωκοπίας διότι είμαστε εκτεθειμένοι με τον αρχικό δανεισμό της τρόϊκας (ελέω Παπανδρέου, δυστυχώς αλλά είμαστε) και υπάρχει και δέσμευση της χώρας από το Μνημόνιο 1 και το Μεσοπρόθεσμο που επεβλήθη από το ΠΑΣΟΚ. Επομένως, ο νέος δανεισμός μας από την τρόϊκα, που θα συμπεριλαμβάνει και το υπόλοιπο του δανείου που δεν έχουμε ακόμα λάβει από την αρχική σύμβαση, είναι αυτή τη στιγμή αναπόφευκτος, εκτός και αν θέλουμε να χρεοκοπήσουμε οικεία βουλήσει. Όποιος έχει νηφαλιότητα βλέπει ότι η στάση Σαμαρά είναι υπεύθυνη και δεν έχει στοιχεία υποχωρητικότητας με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα. Και επειδή ορισμένα ΜΜΕ αρέσκονται να βαφτίζουν τη δήθεν υποχώρηση σαν «υπέρβαση», η αλήθεια είναι ότι ούτε υποχώρηση αλλά ούτε και «υπέρβαση» επί της ουσίας έγινε από το Σαμαρά. Ήταν και παρέμεινε αντιμνημονιακός σύμφωνα με την εξήγηση που δώσαμε εδώ. Ο,τιδήποτε παραβλέπει την πραγματικότητα αυτή είναι λαϊκισμός.
Μανώλης Μενεγάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου