Η ΝΔ του Σαμαρά δεν είναι ένα “μπλε ΠΑΣΟΚ”

Ξεκινώντας θα ήθελα να μεταφερθούμε μερικές μέρες πίσω, στη συνέντευξη του Α. Σαμαρά στη ΔΕΘ. 

Στην ερώτηση του antinews για τις θεσμικές αλλαγές στη χώρα και σε μια αποστροφή της απάντησής του ο Α. Σαμαράς θέτει θέμα θητείας στους

συνδικαλιστές. Μερικούς μήνες νωρίτερα, στο Ζάππειο ΙΙ, θυμόμαστε όλοι πως κατακεραύνωσε τους, παρόντες στο ακροατήριο, προέδρους της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στηλιτεύοντας την δίκην τσιφλικά συμπεριφορά τους έναντι του κράτους και της κοινωνίας.

Το άμεσο συμπέρασμα που συνάγεται είναι πως ο Α. Σαμαράς και επισημαίνει την εκτροπή του συνδικαλισμού από τον θεσμικό του ρόλο και επιθυμεί να παρέμβει εξυγιαίνοντας  τη λειτουργία του.

Η θεσμική εκτροπή του συνδικαλισμού ξεκινάει από τον θεσμό της συνδιοίκησης που το ΠΑΣΟΚ επέβαλε. Οι αρμοδιότητες των συνδικάτων κανονικά είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων βάσει της κείμενης νομοθεσίας. 

Η ορθή τους λειτουργία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της κοινωνικής ισορροπίας και κατ’ επέκταση για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Όμως από πουθενά δεν προκύπτει η αρμοδιότητά τους να συμμετέχουν στη διοίκηση κρατικών εταιρειών και οργανισμών. Το ΠΑΣΟΚ με τη συνδιοίκηση έδωσε στους συνδικαλιστές εξουσία η οποία δεν τους αναλογεί.

Με την εξουσία αυτή οι συνδικαλιστές αναδείχθηκαν στη ρομφαία του συστήματος ΠΑΣΟΚ καθώς ήλεγξαν σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργία του κράτους. Μέσα από τις συνδικαλιστικές υπερεξουσίες κατάφερε το ΠΑΣΟΚ να κομματικοποιήσει και να ξεχαρβαλώσει το κράτος. 

Και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν μπορούν να ισχυριστούν πως είναι αθώες στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Όχι τόσο για το κόστος της μισθοδοσίας όσο για τις υπόλοιπες σπατάλες του κρατικού μηχανισμού. Γιατί τα σωματεία έχουν λόγο για το ύψος του μισθού του υπαλλήλου αλλά δεν δικαιούνται να μεριμνούν μόνο για τα δικά τους προσωπικά προνόμια δημιουργώντας μια εργατική αριστοκρατία που αποτελείται από πράσινους κυρίως συνδικαλιστές μέσα από επιδόματα και αποζημιώσεις σε επιτροπές.

 Και αναρωτιέμαι τι σχέση έχει το συμφέρον του εργαζομένου με την επιλογή προμηθευτή για τα υλικά λόγου χάρη ενός νοσοκομείου. Η συμμετοχή τους σε διοικητικές αποφάσεις που αφορούσαν οικονομικά στοιχεία κάνει τους πράσινους συνδικαλιστές συνενόχους του Πάγκαλου όσον αφορά το αλησμόνητο «μαζί τα φάγαμε», το οποίο ο Πάγκαλος θα έπρεπε να το απευθύνει μεταξύ άλλων και στους συνδικαλιστές του κόμματός του, όχι βέβαια σε όλον τον ελληνικό λαό.

Το ΠΑΣΟΚ βγήκε σαφώς ωφελημένο από τη δράση των συνδικαλιστών και στο παρελθόν αλλά και σήμερα. 

Έβαψε το κράτος πράσινο και εγκατέστησε τον δικό του κομματικό στρατό στο παρελθόν. Αλλά και σήμερα, πού νομίζετε ότι θα βασιστεί η κυβέρνηση για να αποφασίσει ποιοι δημόσιοι υπάλληλοι θα απολυθούν και ποιοι θα βγουν στην εφεδρεία; Που νομίζετε ότι θα βασιστεί για να περάσει τις αντιλαϊκές της αποφάσεις με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς; 

Δεν νομίζω οι Έλληνες να είναι τόσο αφελείς. Η παραμονή τους στο ΠΑΣΟΚ δείχνει πως οι συνδικαλιστές είναι απολύτως εναρμονισμένοι με την πολιτική του κομματικού τους φορέα.

Η εξουσία τους αυτή, παρακρατική στη δομή και την ουσία της, βασίστηκε πάνω στον τσαμπουκά και το θράσος που επιδείκνυαν  έχοντας τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ και την εξασκούσαν προς χάριν του ΠΑΣΟΚ. 

Αυτή την εξουσία εζήλωσαν και κάποιοι από τη ΝΔ και αντί να επανιδρύσουν το κράτος προσπάθησαν απλά να του περάσουν ένα χέρι χρώμα και από πράσινο να το κάνουν μπλε. Με τα γνωστά αποτελέσματα το 2009.

Η εντολή στον Α. Σαμαρά ήταν να πατάξει τις παραεξουσίες σαν κι αυτή μέσα στη ΝΔ αλλά και στη χώρα. Και αυτό όχι μόνο το δηλώνει αλλά το πράττει κιόλας όπως φάνηκε με τη διαγραφή του Θ. Λυμπερόπουλου.

Όλοι βέβαια ξαφνιαστήκαμε από την κίνηση αυτή γιατί αυτά που είπε ο Θ. Λυμπερόπουλος ήταν πταίσματα μπροστά σε αυτά που είπαν κι έκαναν ο Φωτόπουλος και ο Μπαλασόπουλος της ΠΟΕ ΟΤΑ. Ήμασταν μαθημένοι αλλιώς να λειτουργούν τα κόμματα και να καλύπτουν τους συνδικαλιστές τους. 

Αν όμως ακούγαμε προσεκτικά τον Α. Σαμαρά δεν θα είχαμε εκπλαγεί. Γιατί ο Α. Σαμαράς θέλει να επαναφέρει τον συνδικαλισμό στον φυσικό του ρόλο και για να το κάνει αυτό θα πρέπει να κόψει τον τσαμπουκά και το θράσος των συνδικαλιστών. Δεν διέγραψε το πρόσωπο του Λυμπερόπουλου, διέγραψε αυτήν την πρακτική. 

Δεν καταφέρθηκε κατά των ταξιτζήδων, υιοθέτησε άλλωστε το δίκαιο κατά τη γνώμη μου αίτημά τους για επαναφορά της ρύθμισης Ρέππα. Ήθελε όμως να διοικήσει με τη μέθοδο του παραδείγματος για να μην γίνει η ΝΔ ένα μπλε ΠΑΣΟΚ, και το έκανε αυτό όσο είναι ακόμα νωρίς.

Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να διαγράψει τον Φωτόπουλο γιατί κομματικά βασίζεται σε αυτόν και τους ομοίους του και γιατί είναι σάρξ εκ της σαρκός του.

Είπαμε όμως, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Κάσσανδρος ο Κυανός