Μια Κυβέρνηση που… αργεί να καταλάβει

Το διάγγελμα στο Καστελόριζο, στα τέλη της άνοιξης του 2010, θα είναι… εκτός συναγωνισμού, το «tipping point» της διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, όπως θα αφηγούνται οι ιστορικοί του μέλλοντος. Έστω κι αν οι συνέπειές του για τη συρρίκνωση της πολιτικής απήχησης του ΠΑΣΟΚ εκδηλώθηκαν εκκωφαντικά στους μήνες που ακολούθησαν, και όχι αμέσως.
Η προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης της τρόικας, και η εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην ευρωζώνη, μια κερκόπορτα την οποία είχαν αρνηθεί νωρίτερα να ανοίξουν η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, ακολούθησαν μια πολιτική… Τιτανικού.
Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συμπεριφέρθηκε κατά τους πρώτους μήνες της θητείας της, λες και… είχε σχεδιάσει αυτή την κατάληξη. Κάπως έτσι, στις αρχές του 2010, απέρριψε προτάσεις από τη Ρωσία και την Κίνα, για οικονομική ενίσχυση, επενδύσεις, ακόμη και επαναγορά του χρέους.

Ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου επένδυσε στον «εθνικό μύθο» της καθοριστικής παρέμβασης των Αμερικανών, οι οποίοι ουσιαστικά ελέγχουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η ζαριά, δεν του βγήκε.
Σήμερα, μετά από έναν χρόνο, δεν κινδυνεύει μονάχα η Ελλάδα με χρεοκοπία, αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Όσο για τη Ρωσία και την Κίνα, συνεχίζουν να στέκονται στα πόδια τους, και να προθυμοποιούνται να στηρίξουν, όχι πλέον μόνο την Ελλάδα, αλλά συνολικά την ευρωζώνη.
Το πρόβλημα βέβαια αυτή τη φορά είναι η Γερμανία. Που δεν θα ήθελε να μοιραστεί με καμία από τις δυο αυτές υπερδυνάμεις, την πολιτική επιστασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το ενδιαφέρον ωστόσο επικεντρώνεται στην πολιτική συμπεριφορά του Πρωθυπουργού. Που σήμερα, και με αφορμή το τραγικό δυστύχημα με το ποταμόπλοιο στον Βόλγα, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, χωρίς να περιοριστεί στην έκφραση συλλυπητηρίων. Προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, και προσκάλεσε τον πραγματικό ηγέτη της σύγχρονης Ρωσίας να έλθει στην Ελλάδα. Προφανώς για… business, και πολιτική στήριξη.
Στη θετική για τον Γιώργο Παπανδρέου ανάγνωση αυτής της αλλαγής στάσης, μιας και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε ακόμη και στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, δεν μπορεί κανείς παρά να καταλογίσει στον Πρωθυπουργό… αργή κατανόηση.
Μια συμπεριφορική ανάλυση των δεδομένων και της πραγματικότητας, που συνοδεύει την Κυβέρνησή του, από τις 5 Οκτωβρίου του 2009 μέχρι και σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ καθυστερεί χαρακτηριστικά να κατανοήσει τις πραγματικές διαστάσεις της ατζέντας θεμάτων που καλείται να διαχειριστεί.
Μόνο που αυτή ακριβώς η «αργή κατανόηση», σε μια περίοδο κατά την οποία δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, αποβαίνει επιζήμια για την Ελλάδα. Και μοιραία για το μέλλον μας.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ