Πολλά λέμε!
Είναι αλήθεια πως ως λαός είμαστε επιρρεπείς στην υπερβολή. Ξεκινήσαμε από την αγανάκτηση προς την τρέχουσα κατάσταση, και καταλήξαμε να συζητάμε για έξοδο από το ευρώ, και να απαιτούμε να μη πληρώσουμε τα χρέη.
Χωρίς να εστιάσω τώρα στο σημαντικό ζήτημα της έλλειψης κοινού στόχου των αγανακτισμένων και υποθέτοντας ότι συμφωνούμε όλοι σε όλα, θεωρώ πως χάσαμε και πάλι το δασός κοιτάζοντας το δέντρο.
Έστω ότι αύριο το πρωί είμαστε εκτός κοινού νομίσματος, δηλώνουμε στους δανειστές μας ότι «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος» και ελεύθεροι πια ξεκινάμε χωρίς ούτε μία δραχμή χρέους. Θα έχουμε λύσει το πρόβλημα μας;
100% όχι!!! Διότι το πρόβλημα μας ΔΕΝ είναι το χρέος. Όλες οι χώρες έχουν χρέη. Πολλές από αυτές παρά πολύ μεγαλύτερα από τα δικό μας μάλιστα, όπως για παράδειγμα η Γαλλία, η Αγγλία, η Σουηδία και παρά πολλές ακόμα. (Στοιχεία από wikipedia)
Η μεγάλη διαφορά των άλλων από εμάς είναι ότι αυτοί έχουν την δυνατότητα να ξεπληρώσουν τα χρέη του ή, κατ ελάχιστο, δείχνουν την εικόνα ότι μπορούν να τα ξεπληρώσουν.
Έχουν βιομηχανία, γεωργία, παιδεία, επιστήμη, πετρέλαιο, ορυκτά, τουρισμό. Φτιάχνουν πράγματα…
Εμείς; Εμείς … τα αγοράζουμε!
Ο κρατικός μας κουμπαράς ( εξαγωγές μείον εισαγωγές ) αφήνει περίπου 30δις έλλειμμα κάθε χρόνο! (ΠΗΓΗ: Τράπεζα της Ελλάδος). Και μιλάμε μόνο για το εμπορικό μας ισοζύγιο. Με λίγα λόγια, αν αύριο μας ξεχρεώνανε, έτσι από καλή θέληση οι δανειστές μας, σε 4 χρόνιά πάλι θα χρειαζόμασταν τα 110 δις του μνημονίου !
Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη, στην αγανάκτηση και την αγωνιστική μας διάθεση, να προσθέσουμε λίγα μαθηματικά, λίγη λογική, λίγη πρακτικότητα και λίγη μετριοπάθεια και ταπεινότητα.
Πρέπει ο Έλληνας πάλι να αρχίσει να παράγει. Να κατεβεί στο χωράφι και να εξάγει γεωργικά προϊόντα από την εύφορη ελληνική γη. Να ξανανοίξει την βιοτεχνία ή την βιομηχανία και να δημιουργήσει μεταποιημένα πιστοποιημένα προϊόντα με σύγχρονες μεθόδους. Να ξεκολλήσει από ανόητα περιβαλλοντικά κλισέ και να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Να γιγαντώσει τον τουρισμό και τη ναυτιλία.
Πρωτίστως πρέπει ο ίδιος ο πολίτης να βοηθήσει το πολιτικό μας σύστημα να ξεφύγει από το Σοσιαλιστικό παραμύθι του πλούσιου κράτους/προστάτη που τυπωνει πεντοχίλιαρα και να πιστέψει στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Στην ιδιωτική παιδεία και έρευνα, στην επιχείρηση, στον επιχειρηματία, στον ιδιωτικό υπάλληλο. Το Δημόσιο πρέπει να συρρικνωθεί. Μεγάλο μέρος των υπαλλήλων του δημοσίου θα απορροφηθεί από τον ιδιωτικό τομέα αν αυτός στηριχτεί σωστά.
Μισθοί πρέπει να μειωθούν και να μάθουμε επιτέλους να δουλεύουμε περισσότερο.
Πρέπει να μειώσουμε τα έξοδά μας, και να αυξήσουμε τα έσοδα μας. Μαθηματικά δημοτικού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου